Originally Posted by
Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Καλησπέρα anemonepetal. Ψάχνοντας στην αναζήτηση του φόρουμ για τη συνεξαρτηση διάβασα το δικό σου θέμα. Είμαι κι εγώ ένας "ομοιοπαθων". Μετά από σειρά αποτυχημένων σχέσεων, με ανθρώπους που έδωσαν αλλά κυρίως με ανθρώπους που δεν ηθελαν ή δε μπορούσαν να δώσουν, εχω αναγνωρίσει κι εγώ το μοτίβο που ακολουθώ σε μια σχέση.
Εχω κι εγώ εντονο τον φόβο της μοναξιάς, της απόρριψης και της εγκατάλειψης. Μπαίνω σε μια σχέση,ακόμα και με άτομο το οποίο δε με ελκύει τόσο,και στη πορεία χάνω τον εαυτό μου,μου γίνεται εμμονή και απελπίζομαι στην παραμικρή ένδειξη απομάκρυνσής του ή στην οριστική απομάκρυνση του. Χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου,παρόλο που όπως είπα μπορεί να μην είναι και η "γυναικα των ονείρων μου". Δινομαι ολοκληρωτικά απο την αρχή σε μια σχέση και ειδικά αν η γυναίκα που εχω απέναντι μου είναι αυτό που θέλω, ερωτεύομαι με όλο μου το ειναι και τότε κλαφτα. Όταν τελειώνει μια σχέση, αυτομαστιγωνομαι και κατηγορώ τον εαυτό μου για τα θέματα που εχω και καταστρέφω τις σχέσεις μου. Παιρνω πάντα όλη την ευθύνη και γεμίζω ενοχές. Η χρόνια καταθλιψη μου ,μεγαλώνει και με επηρεάζει στη δουλειά μου και στη καθημερινότητα μου.Προσπαθώ να αγαπήσω και να συμπονεσω τον εαυτό μου, αλλά μου φαίνεται πολύ δύσκολο και άγνωστο όλο αυτό. Σε δύο εβδομάδες ξεκινάω και εγώ ψυχοθεραπεία για να λύσω επιτέλους τα θέματα μου. Μέσα σε όλα αυτά είναι κυρίως το θέμα της συνεξαρτησης. Οι λόγοι που κάνω συνεξαρτητικες σχέσεις είναι τα "μη φυσιολογικά " παιδικά χρόνια, οπου μεγάλωσα με την εγκατάλειψη και τη μοναξιά μέσα σε μια δυσλειτουργική "οικογενεια". Και παρόλο που λατρεύω να περνάω μόνος μου τον χρόνο μου, εχω τεράστια ανάγκη για συναισθηματική επαφή, αποδοχή, κάλυψη και φροντίδα. Ίσως να ταυτίζεσαι με αυτά που περιγράφω. Πως παει η ψυχοθεραπεία; Σε βοηθάει; Τα βιβλία που σου πρότειναν; Ανυπομονώ να ξεκινήσω κι εγώ!