Όλα χάλια

Δεν ξέρω που να γράψω, δεν έχω κατάθλιψη. Αλλά είμαι δυστυχισμένη. Δεν έχω τίποτα καλό στη ζωή μου για να πιαστώ από αυτό. Δεν έχω δουλειά, στην οικογένεια μου νιώθω η παρεισακτη, απροσαρμοστη αντικοινωνικη και οι φίλοι μου με ξεχνάνε. Θα ήθελα κάποιον που να συμβαίνει κάτι σημαντικό ή ασήμαντο και να επιλέγει να το μοιραστεί με μένα πρώτα. Αλλά δεν υπάρχει, δεν είμαι προτεραιότητα για κανέναν. Κουράστηκα να είμαι έτσι. Θέλω να γίνω χαρούμενη αλλά δεν ξέρω πώς. Ούτε ξέρω γιατί γράφω εδώ. Δεν μπορεί να με βοηθήσει κάποιος ουσιαστικά. Ένα μήνυμα συμπαράστασης δεν μπορεί να γεμίσει το κενό που νιώθω μέσα μου.

Πρέπει να γίνεις αυτάρκης, να μην ετεροπροσδιοριζεσαι. Προσπάθησε να βάλεις κάποιους στόχους, μικρούς στην αρχή και σιγά σιγά κάτι καλό θα χτιστεί. Θέλει σχεδιασμό, υπομονή και επιμονή. Σπούδασε κάτι αν δεν το έχεις κάνει, βρες μια δουλειά, αν δεν έχεις, ξεκίνα με τα βασικά για να αποκτήσεις αυτοσεβασμό και αυτοπεποίθηση.

Angel ισως περνας μια κριση και τα βλεπεις ολα δυσκολα. Εχεις σκεφτει να κανεις ψυχοθεραπεια?

Έχω σπουδάσει και ψάχνω δουλειά, και στο αντικείμενο μου και γενικά, αλλά δεν έχω καταφέρει να βρω κάτι. Μένω και στην επαρχία πράγμα που το κάνει πιο δύσκολο.
Ουσιαστικά όλα αυτά που δεν μου αρέσουν τα διαχειριζόμουν με κάποιο τρόπο μέχρι πρόσφατα. Αλλά ο καλύτερος μου φίλος, ο οποίος ήταν το στήριγμα μου, έχει αρχίσει να απομακρύνετε και αυτό είναι το κερασάκι στην τούρτα και αυτό που με κάνει να τα βλέπω όλα πολύ αρνητικά και λες και δεν μπορώ να αλλάξω τίποτα.
Όντως είναι μια κρίση και κάθε φορά που μου συμβαίνει κάτι άσχημο σε προσωπικό επίπεδο τα βλέπω όλα μαύρα. Οπότε θα ήθελα πάρα πολύ να κάνω ψυχοθεραπεία αλλά οικονομικοί λόγοι με δυσκολεύουν.

Νομιζω ότι υπαρχουν σε διαφορες δομές δημοτικές κρατικές που παρεχουν ψυχοθεραπεια δωρεαν. Ψαχτο λίγο.