Originally Posted by
Alice93
Να επισημάνω πως δεν έχουμε τσακωθεί, ή κάτι τέτοιο. Ωστόσο, νιώθω πως έχω ένα σωρο πραγματα μεσα μου τα οποια δεν μπορω να της τα πω γιατι φοβαμαι οτι θα αντιδρασει παλι σπασμωδικα και δεν θα μπει καν στην διαδικασια να ακουσει τι της λεω και ετσι δεν εχει και νοημα. την προηγουμενη φορα που της μιλησα μου ειπε πως εγω αυτη ειμαι και δεν αλλαζω για κανεναν και αν πρεπει μετα απο τοσα χρονια να σου αποδειξω τι εισαι για μενα τοτε δεν εχει νοημα
Ως προς τα περιστατικα, πχ καποια πραγματα που εχουν να κανουν με την δουλεια της, σημαντικα για εκεινη που την ανεβαζουν και τα βλεπω απο στορι και λεω δεν το πιστευω δεν το ηξερα ενω εγω ΟΤΙ καλο μου συμβει το μοιραζομαι. Επισης στην προσωπικη της ζωη εχει συμβει κατι μου λεει αν ειναι κατι καλο κλπ θα στο πω το ξερεις οτι εισαι η πρωτη που θα το μοιραστω. Φυσικα και το σεβομαι και με νοιαζει να ειναι καλα εκεινη και οχι να το μαθω εγω αλλα νιωθω πως ζει πραγματα ωραια στην ζωη της και δεν μου τα εμπιστευεται. Οι κολλητες φιλες, ετσι οπως εγω την εβλεπα αλλα μαλλον εκεινη εχει αλλαξει μεσα της, εκει καταληγω αρα πρεπει και εγω να την χαμηλωσω απο την θεση που την εχω βαλει, τα λενε ολα και τις βλακειες και ολα! Οχι οταν θα γινει σοβαρο κλπ! Επίσης ειναι απολυτη πολυ σαν ανθρωπος, δεν συγχωρει ανθρωπους, φερεται ασχημα και υψωνει τοιχος οταν της κανουν κατι, γεγονος το οποιο μου φαινεται αρκετα ανωριμο και παιδικο καθως οσο μεγαλωνουμε-κοντευουμε 30 πια, με σπουδες μεταπτυχιακα δουλειες-μαθαινουμε να ειμαστε πιο ηρεμοι με τους ανθρωπους και να συγχωρουμε αλλα και να μην αντιμετωπιζουμε τις καταστασεις σαν 15 χρονα πχ τον μπλοκαρω δεν πιστευω σε συγχωρεση τελος ειναι βλακας κλπ! Περιμενω ποτε θα βρεθουμε, κατι το οποιο παντα με βαζει ενα βημα πισω γιατι οταν βρισκομαστε ειναι καλη και αυτο το οποιο ξερω αλλα μετα σαν να χανεται σαν να ειμαι μια απο τους πολλους, σαν να αλλαξαμε δεν ξερω πως να το προσδιορισω.. ομως δεν ξερω και τι να κανω με το μεσα μου, γιατι παει καιρος που νιωθω ετσι και δεν ειναι τυχαιο!