Όταν αισθάνεσαι ότι έχεις πιάσει πάτο, δε μπορείς παρά να σηκωθείς
Όταν αισθάνεσαι ότι έχεις πιάσει πάτο, δε μπορείς παρά να σηκωθείς. Και εγώ έπιασα πάτο.
Τραγικά προβλήματα στη δουλειά, απο τις 8 Δεκέμβρη το κλείσαμε τελειως το μαγαζί, κατεβάσαμε ρολά που λένε, και μόλις προχθες επιστρέψαμε πάλι, ωστοσο με τις ίδιες παλιοσυνθηκες και την τρελη αβεβαιότητα του τι μελλει γενέσθαι. Ακόμη απλήρωτοι, 5 μήνες πλέον τα δεδουλευμενα που δε μας έχουν καταβληθει..
Στο δια ταυτα λοιπον: τις τελευταιες 40 ημέρες είμαι κλεισμενη στο σπιτι τοσο μα τοσο στεναχωρημενη και αγχωμενη και τρωω ασταματητα.
Τετοιο πραγμα δε μου εχει ξανασυμβει ποτε: για τοσο μεγαλο διαστημα να τρωω τοσο μα τοσο ανεξελεγκτα. Τρωω μονο και μονο για να τρωω, ούτε βρισκω πλεον καμια ευχαριστηση στο φαγητο, το κανω εντελως μηχανικα! Έχω παρει 7-8 κιλα νομιζω αν και δε θυμαμαι ποσο ημουν πριν, τεσπα 102 κιλα ζυγιζω αυτη τη στιγμη.
Τερμα ως εδω, δεν παει άλλο. ʼρχισα μολις σήμερα να στελνω βιογραφικα για δουλεια και μεσα μου τρεμω την ώρα και τη στιγμη που θα με καλέσουν για συνεντευξη, νομιζω θα ντρεπομαι να εμφανιστω σε κοσμο!
Ξεκινάω από σήμερα να μαζευομαι, οχι απότομα ασφαλως γιατι θα ναι αστείο απο τις 5000 θερμιδες την ημερα να πεσω στις 1200.
ουφ, αυτα