Originally Posted by
melina20
Καλησπερα απο που να πρωτοξεκινησω δεν ξερω εχω πιασει κυριολεκτικα πατο. Ειμαι 31 ετων και εχω καταστρεψει τη ζωη μου. Δεν εχω ορεξη για τιποτα απολυτως, δεν εψω δυναμεις ουτε να μιλησω ουτε να δω κανεναν ξερω οτι θα μου πουν τα τυπικα και δεν μπορω να τα ακουσω. Οι δικοι μου ειναι ολοι τους χαλια ο αδετφος μου νοσηλευται χρονια σε ξενωνα για σχιζοφρενεια ο πατερας μου ειναι αλκοολικος και η μαμα μου που ηταν το μονο μου στηριγμα διαγνωστηκε με δυσκολη μορρφη καρκινου και οι προβλεψεις των γιατρων ειναι δυσοιωνες. (το πολυ ενα χρονο) εγω απο την αλλη πινω και τζογαρω ολη την μερα απλα για νσ μην σκεφτομαι. Στηριγμα μου σε ολο αυτο ειναι το αγορι μου που απορω πως με ανεχεται καθως οταν πινω του μιλαω παρα πολυ ασχημα. Αποκορυφωμα ηταν το χθεσινο που του ειπα πολυ ασχημα λογια και σημερα ειμαι χαλια. Και γενικα ειμαι χαλια.φοβαμαι οτι θα με παρατησει κι αυτος καθως εκείνος εχει πολλα στηριγματα απο τους δικουσ του δεδομενου οτι ολη η οικογενεια του ειναι καλα. Εχω ζητησει βοηθεια απο ειδικο αλλα εγινα χειροτερα καθως οταν του ανςφερα τα προβληματα μου μου ειπε οτι οι προβλέψεις για το μελλον μου ειναι δυσοιωνες και θελει πολυ πεισμα απο πλευρας μου που εγω δεν το διαθτω δεν μπορω να βρω τη δυναμη. Επισης πηρα σε προγράμματα για τους εθισμόυς μου και εχουν 3 μηνες αναμονη. Νιωθω αβοηθητη και καμμενη περπιπτωση και σκεφτομαι πολυ έντονα την αυτοκτονία αλλα και σε αυτο δειλη είμαι