Διαχειριση πολυ αγχωδους φιλης!!!

Πριν λιγους μηνες ηρθε μια καινουρια κοπελα στο γραφειο... Δυστυχως δεν βρηκε κ το καταλληλο περιβαλλον στη δουλεια, τρομερα ευαισθητη αλλα κ αγχωδης την πλησιασα ωστε να την κανω να νοιωσει καλυτερα. Καναμε πολυ παρεα στην περιοδο της καραντινας. Οντας πιο ηρεμος σαν ανθρωπος εγω κ προσπαθωντας παντα να βρισκω τα θετικα γυρω μου δεθηκε μαζι μου. Τηλεφωνο, μηνυμα σε καθε προβλημα απο τοτε... Δυστυχως οσο περναει ο καιρος βλεπω οτι δε βελτιωνεται η κατασταση μαζι της. Τρομερο αγχος, κ ενα αισθημα απελπισιας. Το παραδεχεται κ η ιδια. Πηγε κ σε ψυχολογο αλλα δν καταφερε κατι... Ειναι καλη κοπελα, κ θελω να την βοηθησω, απ την αλλη δεν ειμαι ψυχολογος κ δε μπορω να χω να κανω συνεχεια με το αγχος της, εχωντας μαθει στην ηρεμια μου... Κ ενα απλο παραδειγμα. Γυρναμε μαζι με τ αμαξι μου μετα τη δουλεια (μιας κ εκεινη κ δεν οδηγει) 20' δρομο. Οσο χαλια κ να πηγαινε η δουλεια μου εβαζα τις τραγουδαρες μου στ αμαξι κ δεν σκεφτομουν τιποτα. Πλεον οταν ειναι μαζι μου μεσα ακουω 20' γκρινια περι δουλειας. Ποσο υπομονη να κανεις με ενα τετοιο ατομο κ ποσο να βοηθησεις?

Καλημέρα.
Πολύ απλά πρέπει να αρχίσεις να θέτεις όρια και να δεις αν θα γίνουν σεβαστά. Μία παρέα ή φιλία, όπως θες πες το, είναι δούναι και λαβείν. Αυτή η κοπέλα αυτή τη στιγμή παίρνει, αλλά τι δίνει; Εσύ προσπαθείς να καλύπτεις τις ανάγκες της, αυτή τι κάνει;

Άρχισε με κάτι απλό, π.χ. στο παράδειγμά σου, γιατί δε λες "Τώρα σχολάσαμε από τη δουλειά, δεν θέλω να ακούω άλλο για αυτά. Θα βάλω λίγη μουσικούλα τώρα, να μας αλλάξει κι η διάθεση" και βάλε τις μουσικάρες σου.

Quote:

---

Originally Posted by peter

Πριν λιγους μηνες ηρθε μια καινουρια κοπελα στο γραφειο... Δυστυχως δεν βρηκε κ το καταλληλο περιβαλλον στη δουλεια, τρομερα ευαισθητη αλλα κ αγχωδης την πλησιασα ωστε να την κανω να νοιωσει καλυτερα. Καναμε πολυ παρεα στην περιοδο της καραντινας. Οντας πιο ηρεμος σαν ανθρωπος εγω κ προσπαθωντας παντα να βρισκω τα θετικα γυρω μου δεθηκε μαζι μου. Τηλεφωνο, μηνυμα σε καθε προβλημα απο τοτε... Δυστυχως οσο περναει ο καιρος βλεπω οτι δε βελτιωνεται η κατασταση μαζι της. Τρομερο αγχος, κ ενα αισθημα απελπισιας. Το παραδεχεται κ η ιδια. Πηγε κ σε ψυχολογο αλλα δν καταφερε κατι... Ειναι καλη κοπελα, κ θελω να την βοηθησω, απ την αλλη δεν ειμαι ψυχολογος κ δε μπορω να χω να κανω συνεχεια με το αγχος της, εχωντας μαθει στην ηρεμια μου... Κ ενα απλο παραδειγμα. Γυρναμε μαζι με τ αμαξι μου μετα τη δουλεια (μιας κ εκεινη κ δεν οδηγει) 20' δρομο. Οσο χαλια κ να πηγαινε η δουλεια μου εβαζα τις τραγουδαρες μου στ αμαξι κ δεν σκεφτομουν τιποτα. Πλεον οταν ειναι μαζι μου μεσα ακουω 20' γκρινια περι δουλειας. Ποσο υπομονη να κανεις με ενα τετοιο ατομο κ ποσο να βοηθησεις?

---

Καλημέρα !

Δεν θα κάνεις άλλο υπομονή .
Εσύ έδειξες πολύ καλή θέληση να την βοηθήσεις για αρχή μέχρι να βρει τα πατήματα της ,από ένα σημείο όμως και μετά όλο αυτό υπάγεται στον ορό εκμεταλευση και στο γεγονός ότι επαναπαυομαι δεν ζοριζομαι να βρω λύση .

Όσο έχει εσένα από δίπλα να την κατευθύνεις να ξέρεις δεν θα κάνει την απαιτουμενη προσπάθεια να το διορθώσει όλο αυτό .
Πρέπει σιγά σιγά να τις δείξεις ότι από εδώ και πέρα εσύ απλά θα είσαι εκεί μόνο για τα πολύ δύσκολα .

Συνήθως αυτά τα άτομα όταν βρίσκουν δεκανικια στην ζωή τους δεν δίνουν το 100% τις 100% στην προσπάθεια που πρέπει να κάνουν .
Έχουν το γνωστο μαξιλαράκι ασφαλείας και με την πρώτη στραβή καταφεύγουν εκεί .

Συμφωνώ κι εγώ με τους προηγούμενους. Δεν είσαι η ψυχολόγος της, ούτε έχεις τη διάθεση να σου μεταφέρει το άγχος της. Ξεκαθάρισε τα όριά σου.

Θαρρώ πως μπορείς να διατηρήσεις ένα πολύ επίπεδο σχέσης μαζί της και ας είναι αρκετά αγχώδης άνθρωπος, αρκεί στη σχέση σας να βάζεις και τις δικές σου ανάγκες στο παιχνίδι και τα όριά σου με έναν ωραίο τρόπο.

Quote:

---

Originally Posted by peter

Πριν λιγους μηνες ηρθε μια καινουρια κοπελα στο γραφειο... Δυστυχως δεν βρηκε κ το καταλληλο περιβαλλον στη δουλεια, τρομερα ευαισθητη αλλα κ αγχωδης την πλησιασα ωστε να την κανω να νοιωσει καλυτερα. Καναμε πολυ παρεα στην περιοδο της καραντινας. Οντας πιο ηρεμος σαν ανθρωπος εγω κ προσπαθωντας παντα να βρισκω τα θετικα γυρω μου δεθηκε μαζι μου. Τηλεφωνο, μηνυμα σε καθε προβλημα απο τοτε... Δυστυχως οσο περναει ο καιρος βλεπω οτι δε βελτιωνεται η κατασταση μαζι της. Τρομερο αγχος, κ ενα αισθημα απελπισιας. Το παραδεχεται κ η ιδια. Πηγε κ σε ψυχολογο αλλα δν καταφερε κατι... Ειναι καλη κοπελα, κ θελω να την βοηθησω, απ την αλλη δεν ειμαι ψυχολογος κ δε μπορω να χω να κανω συνεχεια με το αγχος της, εχωντας μαθει στην ηρεμια μου... Κ ενα απλο παραδειγμα. Γυρναμε μαζι με τ αμαξι μου μετα τη δουλεια (μιας κ εκεινη κ δεν οδηγει) 20' δρομο. Οσο χαλια κ να πηγαινε η δουλεια μου εβαζα τις τραγουδαρες μου στ αμαξι κ δεν σκεφτομουν τιποτα. Πλεον οταν ειναι μαζι μου μεσα ακουω 20' γκρινια περι δουλειας. Ποσο υπομονη να κανεις με ενα τετοιο ατομο κ ποσο να βοηθησεις?

---

Διαβάζοντας το ποστ σου πραγματικά πιστέυα ότι η φίλη για την οποία μιλάς είμαι εγώ.
Η φίλη σου έχει αγόρι,? Αν όχι η δουλειά της είναι το πιο σημαντικό που έχει και γι αυτό ασχολειται τόσο πολύ.
Έχει άλλες φίλες να μιλάει? Μάλλον όχι είσαι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να την καταλάβει.
Αν είναι σαν εμένα είσαι το άτομο που εμπιστεύεται αυτή τη στιγμή. Μην την αποπαρεις.
Χρειάζεται ενδιαφέροντα εκτός δουλειάς. Κάτι να ανυπομονεί να πάει.
Πες της κάτι σαν μην ανησυχεις όλα θα φτιάξουν. Αυτό ειναι βάλσαμο σε άτομα σαν εμάς.
Ότι το να ασχολείται με αυτά στελει την κακή ενέργεια πάνω της.
Δώσε κάποιες συμβουλές σαν ήρεμη που είσαι.
Μου άρεσε ενα σχόλιο που έλεγε ότι τώρα τελειώσατε με τη δουλειά ας μην ασχολούμαστε άλλο. Αυτό είναι καλό.
Το να δείξεις ότι δεν σε νοιαζει τι περνά θα την πληγώσει.
Εγώ και η φίλη σου, ΔΕΝ Θα κάναμε χωριό παντως.

Υ. Γ πόσο καιρό πήγαινε ψυχοθεραπεία? Γιατί δεν βοήθησε?

Plot twist:είσαι τελικά η φίλη του. Χαχα