αλυτα ψυχολογικα θεματα(παιδια ειναι μεγαλο διαβαστε το σας παρακαλω ειναι αναγκη)
Γεια σας παιδια θα προσπαθησω να σας πω την ιστορια οσο πιο συντομα γινεται.Οταν ειμουν μικρος ειμουν ενα παρα πολυ αθωο και αγαθο παιδι που ηταν πολυ καλος μαθητης και μουσικος και αθλητης.οι γονεις μου με πιεζαν τρομακτικα σε σημειο που να βροσκομαι το πολυ 2μιση ωρες σπιτι καθε μερα γιατι βρισκομουν παντα σε καποιο μαθημα η αθλημα.η αυτοπεποιθηση μου ηταν μηδενικη ομως,γιατι με πειραζαν και τα παιδια οταν ειμουν στο σχολειο γι αυτο φοβομουν τους συνομιληκους μου κυριως.οταν πηγα γυμνασιο αρχισα να κανω παρεα με παιδια σαν και αυτα γιατι ισως ηθελα να νιωσω και γω δυνατος.παρολο που ειχα εκτιμηση απο τους αλλους η αυτοπεποιθηση μου παρεμενε μηδενικη.η κατασταση στο σπιτι αθλια...πιεση πιεση και με τους γονεις μου ποτε δεν μιλουσαμε για τπτ παρα το σχολειο και γενικως τα μαθηματα.η μητερα ειχε ενα κακο χαρακτηρα να με χτυπαει παντα εκει που ποναω και την καταλληλη στιγμη και παρολα αυτα ηθελε να της λεω και να της εμπιστευομαι αυτα που με απασχολουν ενω με χτυπουσε η ιδια με αυτα.Στη δευτερα γυμνασιου ειχα και την μεγαλυτερη ερωτικη μου απογοητευση την οποια περασα ολομοναχος μιας και η μητερα μου με πιεσε να απομακρυνθω απο τους φιλους μου επειδη μου εκαναν κακο στα μαθηματα ελεγε.Την περασα ολομοναχος χωρις κανενα φιλο,χωρις κανενα να μιλησω γ αυτο.δεν κοιμομουν επι διο βδομαδες γ αυτο και δεν ενιωθα καν νυσταγμενος.ειχα αδυνατισει και το μονο που εκανα ηταν να βλεπω τηλεοραση..ουτε μαθηματα ουτε τπτ.και η πιεση μεγαλωνε απο τους γονεις που αρχισαν να με βριζουν και να με μειωνουν επειδη τα ειχα παρατησει.καθημερινα μαλωναμε.εφτασα να περνω φαρμακα αλλα δεν με βοηθησαν πολυ γιατι οι γονεις δεν αλλαξαν..αντιθετως.τωρα εχω φτασει σε σημειο να μην εχω ιχνος αγαπης και εμπιστοσυνης για κανενα.οι γονεις μου μου περασαν την αντιληψη οτι ολοι οι ανθρωποι ειναι κακοι και θελουν μονο το κακο μου ενω οι γονεις ηταν οι μονοι που ηθελαν το καλο μου.ολοι οι ανθρωποι ηθελαν να με εκμεταλλευτουν και να με κοιροιδεψουν..και τωρα δεν μπορω να εμπιστευτω ουτε να δεθω συναισθηματικα με κανενα ουτε ΠΟΤΕ να χαλαρωσω...μα ΠΟΤΕ..ουτε στο σπιτι ουτε στον υπνο μου..τα παντα μου φερνουν αρνητικες σκεψεις και αναμνησεις..τι κανω τωρα?δεν μπορω ουτε να διαβασω ουτε να εχω σχεση φιλικη η ερωτικη μα τπτ..αισθανομαι αναπηρος.και οταν προσπαθω να χαλαρωσω δεν μπορω να το κανω..ειναι σαν να σκαβο λακο στο νερο..