Originally Posted by
Karmen_30
Ειμαι 30 ετων , μοναχοπαιδι , ελευθερη , με ενα μονο καλο φιλο και χωρις κανεναν αλλον ανθρωπο στη ζωη μου , εκτος απο τους γονεις μου που υποφερουν και υποφερω και εγω μαζι τους.
Ο πατερας μου ειναι 82 ετων , ( η μητερα μου ειναι 67 ετων ) με προβληματα μνημης και οχι μονο( αλτσχαιμερ ,ανοια , παρκινσον ) αλλα και με προβληματα συμπεριφορας που ειχε απο χρονια πριν . Η μαμα μου ειναι κωφαλαλη , ασχολειται ανεπισημα ως μοδιστρα (δεν εχει δικο της χωρο δηλ )
Μεγαλωσα με καυγαδες αναμεσα τους και με λεκτικη κακοποιηση απο το πατερα μου . Η μητερα μου κακοποιουνταν απο παιδι και σωματικα απο την οικογενεια της .
Μεχρι πριν 5 χρονια , ο πατερας μου περα απο την ασχημη συμπεριφορα του και τη λεκτικη κακοποιηση , δεν χτυπησε ποτε τη μαμα μου . Τα τελευταια 5 χρονια , με το παραμικρο σηκωνει χερι στη μαμα μου . Την εχει χτυπησει 3-4 φορες και τη τελευταια φορα που εγινε αυτο , το εκανε οταν ελειπα εγω και δεν το ειπε ποτε . Οι λογοι που τσακωνονται ειναι η ελλειψη καθαριοτητας και υγιεινης του πατερα μου και γενικα αλλα μικροπραγματα στα οποια ειναι πολυ οξυθυμος . Πριν χρονια παρακολοθουνταν απο ψυχιατρο και νευρολογο και ηταν καπως καλυτερη η κατασταση . Τα τελευταια χρονια πηρε συνταξη ο ψυχιατρος που εμπιστευονταν , και δε παει τωρα ευκολα σε αλλο γιατρο .
Εχω φυγει απο το σπιτι μια φορα , μπας και βαλει μυαλο και αλλαξει λιγο σταση ( γιατι ο ασχημος χαρακτηρας προυπηρχε της αρρωστιας του ) . Δεν αλλαξε κατι . Εγω ειμαι ανεργη , δε μπορω να φυγω απο το σπιτι και να παρω και τη μαμα μου μαζι .
Να χωρισουν δε γινεται , γιατι οικονομικα δε τα βγαζουμε περα με τη μαμα μου (και ο πατερας μου αν και τσιγκουνης ειναι ευκαταστατος οικονομικα ) . Εχω συμβουλευτει δικηγορο , ψυχιατρο , εχω παει στη Προνοια και ακρη στο προβλημα δε βρηκα .
Δε ξερω τι αλλο να κανω . Εχω σοβαρα προβλημα πλεον και εγω στη προσωπικη μου ζωη και στη ψυχολογικη μου υγεια .
Και φοβαμαι οτι και δουλεια να ειχα και να εφευγα θα ειχα συνεχεια το φοβο και το αγχος μη γινει κανενα κακο οσο λειπω εγω . Φοβαμαι για τη μητερα μου και δε ξερω πως να βοηθησω . Η μητερα μου παιρνει μονο ενα επιδομα προνοιας καθε διμηνο , περιπου 680 ευρω . Πως να ζησει ανθρωπος ετσι ? Εχουμε ενα σπιτι σε ενα ακριτικο νησι που ανηκει στη μητερα μου και πολλες φορες σκεφτομαι να παμε εκει να ζησουμε , ομως εγω δεν εχω καμια ελπιδα εκει να βρω δουλεια και παλι δε θα αντεξουμε απο οικονομικης πλευρας .
Εσεις τι θα κανατε στη θεση μου ? Τωρα σκεφτομαι να τον πιεσω να παει σε αλλο ψυχιατρο και νευρολογο μηπως και τον βοηθησουν απο φαρμακευτικης πλευρας , αλλα και παλι ειναι λιγο αρνητικος .
Συγνωμη για το μεγαλο κειμενο.