Δεν αντέχω άλλο!

Γεια χαρά σε όλους.Το πρόβλημά μου είναι κάπως κουλό και δεν ξέρω αν γίνεται κάποιος να με βοηθήσει αλλά δεν αντέχω να τα κρατάω μέσα μου.Είμαι 19 ετών και οι γονείς μου είναι χωρισμένοι.Τα τελευταία 2.5 χρόνια μένουμε στο πατρικό της μάνας μου μαζί με τη γιαγιά,τη θεία,την ξαδέρφη και τον αδερφό μου.6 άτομα συνολικά.Η γιαγιά μου και η θεία μου δεν μας ήθελαν και κάθε μέρα μας βρίζουν.Εγώ τους γράφω γενικά.Το πρόβλημά μου είναι ο μικρότερος αδερφός μου.Μπορεί να είναι 14 αλλά με περνάει ένα κεφάλι και έχει τρομερή δύναμη και κάθε φορά που τσακωνόμαστε με χτυπάει πολύ δυνατά και παρόλο που φωνάζω "βοήθεια" όλοι με γράφουν.Ο πατέρας μου λέει ότι εγώ προκαλώ.Μα πως?Ζούμε από μια σύνταξη της γιαγιάς και ο αδερφός μου συνέχεια κάνει κάθε μέρα μπάνιο επί 40 λεπτά (ούτε γκόμενα να ήταν),αγοράζει συνέχεια παπούτσια και ρούχα ενώ εγώ τίποτα.Κανείς δεν με πιστεύει και με έχουν βγάλει τρελή.Και μετά λένε δεν έχουμε λεφτά.Του κάνουν όλα τα χατίρια και παρόλο που έμεινε μεταξεταστέα αντί να διαβάσει βγαίνει μέχρι τις 1.30 το βράδυ και κανείς δεν του λέει τίποτα.Ενώ εγώ που έμεινα 2 χρονιές από ψυχολογικά προβλήματα με κοροϊδεύουν και με βρίζουν.Ποιος νορμάλ γονιός αφήνει 14 χρονών παιδί να ξυρίζετε (παντού),να βγαίνει μέχρι τις 1.30 το ξημέρωμα,να χτυπάει αλύπητα την αδερφή του και ενώ δεν έχει δουλειά και χρήματα να του κάνει όλα τα χατίρια?Στην αστυνομία έχω πάει πολλές φορές αλλά με γράφουν κανονικότατα.Τι να κάνω πια? 5 χρόνια πήγαινα σε ψυχολόγο και μου λέει δεν έχεις εσύ το πρόβλημα αλλά οι άλλοι και κανένας τους δεν πάει.Από την άλλη έχω και την τρελάρα τη θεία μου που δεν κάνει μπάνιο και βρωμοκοπάει όλο το σπίτι.Το δωμάτιό της είναι **** έλεος δηλαδή!Τι θα κάνατε αν ήσασταν στη θέση μου.Γενικά εγώ είμαι πολύ ευαίσθητη και ο αδύναμος κρίκος ενώ οι άλλοι νομίζουν ότι μπορώ να ανταπεξέλθω....

Mellisaki, πολυ λυπαμαι για τη κατασταση που ζεις. Ο μόνος τρόπος να ξεφύγεις είναι να βρεις δουλειά, να ανεξαρτοποιηθείς οικονομικά και να περνας όσο το δυνατό λιγότερες ωρες στο συγκεκριμενο περιβαλλον. Το καλύτερο θα ταν να μεινεις μονη σου αλλά ξερω ότι ειναι δυσκολο στη σημερινή εποχη με τα πενιχρα οικονομικά. Σπουδαζεις κατι, ψαχνεις για δουλειά; Γενικά τί κανεις τις ελευθερες ωρες;
Οσο για τον αδερφό σου, προσπάθησε ως μεγαλύτερη να τον αγνοεις και επίσης συζητα παλι το προβλημα σου με τους γονεις σου ξανα και ξανα. Δεν υπαρχει κατι άλλο που μπορω να σκεφτω.
Οσο για τη θεια σου, αν το συζητήσεις μαζί της θα σε αγνοήσει; Στους άλλους δεν βρωμαει να της πουν κατι ως μεγαλύτεροι;

με τον πατέρα σου τί σχέση έχεις; θα μπορόυσες να πας να μείνεις μαζί του, αν εσύ έχεις καλή σχέση;

Μελησσάκι, όπως σου ειπε η Blue1, βρες δουλεια, σπούδασε κατι, να ανεξαρτητοποιηθείς και έτσι να απεξαρτητοποιηθείς από το σπίτι. Εισαι στην πλεον καταλληλη ηλικία για να κανεις την κινηση αυτη. Εκεί να εστιασεις την προσοχή σου. Γιατι δε δινεις πανελλαδικές? Μπαίνοντας σε μια σχολή σε άλλη πόλη θα φυγεις από το σπίτι και θα ναι μια νεα αρχη στη ζωη σου και ίσως ακομα αν θες θα ναι ευκολα τα πράγματα για να μην επιστρεψεις ποτε. Θα σου ανοιχτουν οριζοντες πολλοί στη ζωη με τετοια κινηση. Αυτη ειναι η καλύτερη λύση για σενα. Αν αυτο ειναι παντελώς αδυνατο (μόνο τοτε- εξακολουθω να σου προτεινω σπουδες) ψάξε για δουλεια, θα σαι πιο ανεξαρτητη και ίσως σου προσφερει την ευχερεια να ζησεις αλλού. Τι αλλο να σου πουμε....... να τους αποφευγεις, να μην τους δινεις σημασια? αφού όλη μερα τους εχεις στα πόδια σου.