ΓΑΔ, ζαλάδες, μυική αδυναμία και άλλα πολλά συμπτώματα...
Γειά σας κι από μένα,
δυστυχώς επανήλθα σ'αυτό το forum ξανά μετά από 9 χρόνια... Είχα περάσει και τότε, στα 27 μου μια παρόμοια κατάσταση με κρίσεις πανικού και γενικευμένο άγχος τα οποία μου ξεκίνησαν μετά τον αιφνίδιο θάνατο του μπαμπά. Έκανα ένα χρόνο ψυχοθεραπεία και κατάφερα και το ξεπέρασα! έκτοτε παντρεύτηκα έκανα και δύο παιδάκια και ήμουν σίγουρη οτι δεν θα το ξαναπάθω ποτέ ξανά... μέγα λάθος!
Τώρα είμαι 36 και τον περασμένο Δεκέμβριο μου ξαναεμφανίστηκαν όλα και νομίζω πολύ χειρότερα από πριν! Κρίσεις πανικού, άγχος ολη την ημέρα, ζαλάδες, κρύοι ιδρώτες, μυική ένταση και ένα σωρό άλλα.... Εντωμεταξύ είχα ήδη ξεκινήσει συνεδρίες με την παλιά μου ψυχολόγο από το καλοκαίρι γιατί δεν ήμουν και πολύ καλά, αλλά παρ'όλαυτα οι κρίσεις εμφανίστηκαν. Συνέχισα τις συνεδρίες με την ψυχολόγο μέχρι και τον Ιανουάριο, αλλά καμία βελτίωση όλο και χειρότερα. Τελικά απόφάσισα να αλλάξω ψυχολόγο και τον Φεβρουάριο ξεκίνησα με μια άλλη η οποία μου είναι πολύ καλύτερη. Είχα μια μικρή βςλτίωση γύρω στον Μάρτιο αλλά μετά πάλι τα ίδια.
Συνεχώς νομίζω ότι κάτι έχω, συνεχώς ζαλίζομαι, νιωθω ότι δεν με κρατάνε τα πόδια μου, ότι δεν μπορώ να κρατήσω το κεφάλι μου, έχω τρομερή ένταση, δεν μπορώ να δουλέψω, δεν μπορώ να πάω κάπου μόνη μου με τα παιδίά μου και γενικότερα είναι πολύ πιο δύσκολο να το διαχειριστώ τώρα από ότι στα 27 μου, γιατί έχω πίσω μου και μια οικογένεια και ένα σωρό υποχρεώσεις. Γενικότερα νιώθω ότι η κάθε μέρα μου είναι ένας γολγοθάς.
Πήγα κοίταξα σε γιατρούς για τις ζαλάδες, φοβούμουν μήπως είναι κάτι νευρολογικό αλλά τίποτα. Το μόνο που βρέθηκε από ορθοπεδικό που μου έδωσε εξετάσεις αίματος είναι ότι έχω έλλειψη βιταμίνης D και μου έδωσε την κατάλληλη αγωγή.
Παρόλ'αυτά όμως πάλι δεν έχω ησυχάσει και στο μυαλό μου γυρίζουν συνεχώς άσχημες σκέψεις.... μήπως είναι αυτό ...μήπως είναι το αλλό...
Η ψυχολόγος μου λέει ότι είμαι πολύ δυνατή και μπορώ να το αντιμέτωπίσω, δεν έχω πάει σε ψυχίατρο για φαρμακευττική αγωγή. Τελευταία μία παθολόγος μου έγραψε το xanax και μου είπε οποτε δεν είμαι πολύ καλά να παίρνω 0.25 και ότι είναι πολύ μικρή δόση. Έχω πάρει κάποιες φορές αλλά δεν νομίζω ότι μου κάνουν πάντα κατι... άλλες φορές νιώθω καλύτερα αλλά όχι πάντα. Δεν ξέρω πια τι να κάνω... η ψυχολόγος μου λέει υπομονή, πόσο πια? Βαρέθηκα κάθε μέρα τα ίδια, να ξυπνάω και να σκέφτομαι πώς είμαι σήμερα, πώς θα βγει η μέρα, πώς θα πάω για δουλέια και άλλα τέτοια. Κάθε μέρα στην δουλειά με ζαλάδες, κρύους ιδρώτες και γενικότερη ανησυχία... Κανείς με παρόμοια κατάταση? Δεν αντέχω άλλο θέλω να είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος όπως ήμουν, νομίζω ότι δεν θα συνέλθω ποτέ...