καλή και κακή διάθεση... σκαμπανεβάσματα βάρους...

Λοιπόν... διαβάζοντας διάφορα εδώ στο φόρουμ... σκέφτηκα να κάνω ένα Poll με το τι διάθεση έχετε όταν παίρνετε κιλά.

Εγώ προσωπικά 99% των περιπτώσεων (γιατί μονίμως είμαι σε ένα καταστροφικό σκαμπανέβασμα) όταν παίρνω κιλά είμαι σε άσχημη ψυχολογική περίοδο της ζωής μου.

Πέρα από μία φορά που όντως έπεσα σε κατάθλιψη και πήρα 20 κιλά, όλες τις άλλες φορές είναι ένας φαύλος κύκλος, αρχικά είμαι στα down μου και τρώω, μετά επειδή παχαίνω γίνομαι ακόμη πιο down άρα τρώω πιο πολύ κοκ.
Μέχρι μια ωραία πρωία που θα πω το "δεν πάει άλλο, θα αρχίσω δίαιτα" και από το χάσιμο των κιλών θα φτιάχνει η διάθεσή μου και θα παίρνω ενέργεια να συνεχίζω δίαιτα...

Σε όποιο γνωστό μου λέω ότι "ήμουν στα άσχημα ψυχολογικά μου και πάχυνα" σχεδόν όλοι με κοιτούν με εκνευριστική έκπληξη και λένε το ίδιο πράγμα: "Χμμ, περίεργο, ο περισσότερος κόσμος οταν δεν είναι στα καλά του δεν τρώει, εσύ πώς και έτσι, είσαι σίγουρη?!"

Προφανώς ανήκω σε κάποια μειοψηφία λοιπόν! Εσείς πώς συσχετίζεται ψυχολογία και κιλά?

Κυβέλη μου, κι εγω στην μειοψηφία ειμαι μάλλον... Και πιστευω ότι και παρα πολλοί από εδω μέσα... πράγμα που δεν μας κάνει μειοψηφία πλεον... αλλά απλά αποδεικνύει πόσο άσχετοι ειναι όλοι αυτοί που βιάζονται να μας κριτικάρουν....

Για μένα βάρος και ψυχική κατασταση είναι αλληλένδετα.... ΔΥΣΤΥΧΩΣ.....

Ναι, διαβάζοντας τα ποστς από εχθές που βρήκα το φόρουμ και γράφτηκα κατάλαβα το ίδιο, ότι αυτή η "μειοψηφία" μάλλον τείνει να πλειοψηφίσει!!

Έχω παρατηρήσει ότι όταν δεν είμαι καλά ψυχολογικά παίρνω βάρος.

Όταν είμαι καλά χάνω βάρος χωρίς καν να κάνω δίαιτα.

Ένας γιατρός το κατάλαβε μόνο και μου είπε ότι σε σένα κορίτσι μου όλα είναι ψυχολογικά.

Αυτή η άμεση σύνδεση ψυχής και σώματος όσον με αφορά είναι τρομερή.

Από την εικόνα του προσώπου μου μέχρι τον τρόπο πόυ στέκομαι.

Κάποτε όταν είχα την οικονομική άνεση κατέφυγα σε μια ψυχολόγο η οποία με βοήθησε πάρα πολύ. Τότε έχασα και βάρος χωρίς δίαιτα. Είχα γίνει άλλος άνθρωπος.

παρόλ'αυτά στο "όλα είναι ψυχολογικά" το μυστικό είναι και πάλι θέμα διατροφής...

Προσωπικά ναι όταν είμαι στις καλές μου, όταν είμαι στα φουλ ερωτευμένα μου για παράδειγμα, ασυναίσθητα, δίχως πείνα.. τρώω λιγότερο, όχι γλυκά και αηδίες και όχι βουλιμικά επεισόδια...

Όταν είμαι στα χάλια μου, εγώ με καταδικάζω συνειδητά στο φαΐ.

Ναι ψυχολογικό, αλλά που έχει αντίκτυπο στο διατροφικό. :)

και εγω στην μειοψηφια σαν εσασ ανηκω βρε κοριτσια¨)τελικα ειμαστε πλειοψηφια¨)υπαρχει μια διαφορα...αν συμβει κατι πραγματικα σοκαριστικο τοτε ενταξει δεν τρωω...αλλα ενασ ανθρωποσ για να ειναι στα Down του δεν πρεπει απαραιτητα να συμβει κατι τραγικο...και μενα κυβελη αυτη την ατακα οταν μου την λενε μου ανεβαινει το αιμα στο κεφαλι!!!!απανταω its okεσενα σου βγαινει καπου αλλου δεν ειμαστε ιδιοι...ψυχολογια και φαι κατα την γνωμη μου ειναι αρρηκτα συνδεδεμενα μεταξυ τουσ...ομωσ εμενα ρε κοριτσια ειναι αλλου το προβλημα...παω σε διαιτολογο και ψυχολογο συγχρονωσ ....εχω χασει 6 κιλα σε 3 βδομαδεσ σε διατροφη παντα με 2 ατασθαλιεσ ελαφριου τυπου...οταν τρωω αυτο που μου εχει το προγραμμα και φουσκωσω αισθανομαι σχεδον παντα οτι εχω παχυνει...δεν ξερω αν μπορω νατο ξεπερασω...το συζηταω με την ψυχολογο βοηθαει και αυτη η καημενη αλλα δεν μου φευγεθι απο το μυαλο αυτη η ιδεα ...και ενω βλεπω θεαματικα αποτελεσματα εκει εγω...εντωμεταξυ ΠΡΕΠΕΙ να τα τρωω ολα οσα μου εχει{ γιατι προσπαθει να μου ενεργοποιησει τον μεταβολισμο}αλλα δεν αντεχεται αυτο το συναισθημα και με παιρνει απο κατω...

Κατερινάκι... Αυτό που λες είναι νομίζω φυσιολογικό, ειδικά για βουλιμικό άτομο.

Ο βουλιμικός συνδυάζει ασυναίσθητα το "λήψη τροφής=θα πάρω κιλά ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ=νιώθω χοντρή=εμετός".

Οπότε πλέον που έχεις όλη αυτή τη δομημένη στήριξη και ένα πρόγραμμα διατροφής που θα σε βοηθήσει να μείνεις στα κιλά που θες γιατι ο μεταβολισμούλης σου θα έχει φτεράκια και θα πετάει σφαίρα νιώθεις υποσεινήδητα/συνειδητά αυτόν τον συνειρμό.

Ναι έχεις χάσει κιλά, ναι έχεις αρχίσει και ανεβαίνεις ψυχολογικά, αλλά όταν το στομάχι φουσκώσει από φαΐ, αυτό που λέει το πρόγραμμα σου οι διαολεμένες σκέψεις τριβελίζουν το μυαλό. Είναι βασανιστικό το ξέρω...

Όταν προσπαθούσα με 100+2 τρόπους να κόψω τη βουλιμία, την πρώτη φορά, υπήρχαν φορές που είχα φάει κάτι πολύ υγειινό στα πλαίσια διατροφής και μετά έκλαιγα στο δωμάτιό μου γιατί ένιωθα ότι ΕΠΡΕΠΕ να τη βγάλω πάση θυσία... έφτανα μέχρι την τουαλέτα και μετά έκλαιγα πάνω από τη λεκάνη από τη μάχη που γινόταν μέσα μου... το "πρέπει" του βουλιμικού με το "πρέπει" του φυσιολογικού.
Έχε στο μυαλό σου ότι η βουλιμία (ειδικά όταν έχει κρατήσει μεγάλο διάστημα και έχει εδραιώσει τα ψυχολογικά της θεμέλια μέσα μας, δυστυχώς) είναι σα ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ. Έγω τουλάχιστον έτσι ένιωθα, σα μία ναρκωμανής που κλαίω από τη μάχη που γίνεται μέσα μου. Τεράστια εξάρτηση, δύσκολος ο δρόμος, αλλά θα ανταμειφθείς μετά από μήνες όταν θα νιώθεις τόσο δυνατή ρε γαμωτο που τελικά ξέφυγες...
ΣΥγχαρητήρια για τη συνδυασμένη σου προσπάθεια ψυχολόγου+διαιτολόγου.

τα κιλα για μενα ειναι η καταστροφη η ιδια..θεωρω πως δεν αξιζει η ζωη μου αν εχω κιλα...αυτη η σκατοψυχολογια ειναι και απορροια των βουλιμικων που εκανα...επιπλεον βαρος=δυστυχια!...πιχτευω οτι τα λεει ολα...ημουν κλεισμενη 6 μηνες στο σπιτι επειδη ειχα παρει κιλα!...αρα μπορειτε να καταλαβε τε ποσο δραματικα ημουν!...δυστυχως!

Και εγω ..και εγω ...περιμενεται !!!!Ειμαι στην μειοψηφια!!!
Τι κριμα να ειμαστε τοσο λιγοι!!!
Ολοι οι αλλοι βρε παιδι μου οταν δεν ειναι καλα δεν μπορουν να φανε.Αληθεια δεν φαινεται!!!!
ΦΙΛΙΑ!!!!

Κυβελη σκεφτεσαι πολυ ωριμα και μου δινεισ χαρα και δυναμη να συνεχιζω...εχω κοψει τουσ εμετουσ εδω και 6 μηνεσ με ladose τωρα τα εχω κοψει ναι μεν ειχα καποια βουλιμικα επεισοδια αλλα δεν καταληγω στη λεκανη..οι τυψεισ ομωσ δεν νομιζω να μου φυγουν ποτε..free τα κιλα δεν μετρανε ορισμενεσ φορεσ...μπορει να παρεισ κιλα επειδη μπορει να εχει αυξηθει ο μυικοσ σου ιστοσ ...οπωσ και να βαλεισ ποντουσ ενω στα κιλα σου εισαι τα ιδια...αλλαζει και το σωμα ...δεν νομιζω οτι η ζυγαρια λεει παντα την αληθεια ...αλλωστε το λιποσ που πρεπει να χασουμε δεν ειναι σε συναρτηση με τα κιλα αλλα με τουσ ποντουσ στα δυσκολα σημεια..αλλαξα και εγω το διαιτολογιο μου χθεσ...η διαιτολογοσ βασικα...μου μειωσε θερμιδεσ και μου αυξησε το φαι...πωσ γινεται αυτο ρε παιδια?τρεκλαθηκα!!!!dexa την τεταρτη που ερχεται θα αλλαξω το προγραμμα μου λιγο και θα κανω την αποτοξινωση τοτε αντι για τριτη για να δω τι παιζει με το φεγγαρι που εχεισ γραψει στον δακτυλιο και θα σου πω τα results...κυβελη γραψε και αλλα πραγματα για σενα..εχεισ χασει?πωσ ειναι η ψυχολογια σου...?ειχεσ καμια κριση...ανοιξε την καρδια σου...χθεσ σε σκεφτομουν ολη μερα..εισαι τοσο δυνατο παιδι...μην υποκυπτεισ σε αυτο που κρυβεται μεσα σου...βγαλε το...συμφωνω οτι η βουλιμικοι δεν διαφερουν απο τουσ τοξικομανεισ...απολυτα...δεν βρισκω ΚΑΜΙΑ διαφορα...

Quote:

---

Originally posted by Kyveli


Σε όποιο γνωστό μου λέω ότι "ήμουν στα άσχημα ψυχολογικά μου και πάχυνα" σχεδόν όλοι με κοιτούν με εκνευριστική έκπληξη και λένε το ίδιο πράγμα: "Χμμ, περίεργο, ο περισσότερος κόσμος οταν δεν είναι στα καλά του δεν τρώει, εσύ πώς και έτσι, είσαι σίγουρη?!"

Προφανώς ανήκω σε κάποια μειοψηφία λοιπόν! Εσείς πώς συσχετίζεται ψυχολογία και κιλά?

---

Κι όμως, πρόκειται για έναν ευρέως διαδεδομένο μύθο!
Στην πραγματικότητα, οι πιο τελευταίες έρυενες επιβεβαιώνουν πως σε κατάστασεις εσωτερικής έντασης, οι ανθρωποι κατφεύγουν συνήθως στο φαγητό.

Αυτό κάνει περίπου το 75% των ανθρώπων.
Στη σχετική έρευνα, δεύτερο με ποσοστό, αν θυμάμαι καλά περίπου 7-8%, έρχεται η βόλτα στην αγορά (πχ για ψώνια).

εγω οταν δεν ειμαι καλα ψυχολογικα παιρνω βαρος...και οταν παιρνω βαρος ειμαι σιγουρα ασχημα ψυχολογικα...

αλληλενδετα ειναι αυτα...