Καλημερα σε ολους σας...
Πρωτη φορα γραφω σε αυτο το φορουμ. Ως τωρα μοναχα διαβαζα και ηταν πολλες οι φορες που πηρα κουραγιο απο τα γραφομενα σας.
Ας μπω ομως στο θεμα.
Ολα ξεκινησαν τον περασμενο Δεκεμβρη. Ημουν ενας αθλητικοτατος νεος, με πολυ καλη δουλεια και ειχα σχεση με την γυναικα που παντα αγαπουσα. Αψογη οικογενεια, καλοι φιλοι, οικονομικο λυμενο, με λιγα λογια η ζωη εμοιαζε παντα καλη και ελπιδοφορα απεναντι μου.
Τοτε χτυπησα σε μια προπονηση παλης, στον αυχενα. Ο πονος κρατησε 2 βδομαδες περιπου και απλωνοταν σε ολη τη ζωνη γυρω απο τον αυχενα ως ψηλα στο στηθος. Δεν εδωσα σημασια και συνεχισα τις προπονησεις. Και καταφερα να ξαναχτυπησω με ενα βαρακι στο δεξι χερι ενω ακομα δεν ειχα αναρρωσει απο τον πρωτο τραυματισμο. Τοτε ξεκινησε ενας τραγικα εντονος πονος ,αρχικα απο τον ωμο, που μετα απλωθηκε δεξια στο στηθος και στην πλατη. Δεν μπορουσα ουτε να ξαπλωσω απο δεξια, να τεντωσω το χερι μου καλα καλα και αν με ακουμπουσες ψοφαγα στον πονο...Τι εκανα? Συνεχισα τις προπονησεις σαν καλος μ@λακας. Ουτε λογος για γιατρο, θε περασει ελεγα...Ωσπου μια μερα, κανα διμηνο μετα, σε μια προπονηση παρατηρησα οτι η δεξια πλευρα μου ηταν πολυ αδυναμη. Οταν κοιταχτηκα στον καθρεπτη ειδα οτι το δεξι μου στηθος και ο δεξιος μου τρικεφαλος ειχαν ατροφησει. Εκει τα χρειαστηκα κανονικα...
Και εκει ξεκινησε ο γολγοθας μου...
Ο πρωτος γιατρος με εστειλε για μαγνητικη ωμου και στηθους η οποια δεν εδειξε τιποτα το σπουδαιο περα απο μια μικρη θλαση. Στην συνεχεια εκανα μαγνητικη εγκεφαλου, ηλεκτρομυογραφημα και μαγνητικη αυχενα. Τον λογο της μαγνητικης εγκεφαλου μου τον ειπαν αργοτερα γιατι ηδη ημουν πολυ στρεσαρισμενος με την κατασταση. Ευτυχως ηταν καθαρη, αρα σκλυρηνση την αποκλεισαμε :)
Η μαγνητικη αυχενα εδειξε μια προβολη δεξια σε επιπεδο που θα δικαιολογουσε τις ατροφιες. Το ηλ.γραφημα εδειξε οτι υπαρχει μια βλαβη σε ενα νευρο στο στηθος. Ο γιατρος μου ειπε οτι με τον καιρο θα επανελθει το στηθος μου σε μεγαλο βαθμο και να μην ανυσηχω.
Ενας αλλος γιατρος που επισκεφτηκα αρχισε να μιλαει για ρηξη θωρακικου (αποκλειστηε μετα απο υπερηχο) και με εστειλε παλι σε νευρολογο (αλλον). Νεες εξετασεις, ο γιατρος μου ειπε οτι το προβλημα ειναι εστιασμενο στην ζωνη του στηθους και οτι κατα τα αλλα οι νευρολογικες εξετασεις μου ειναι σκανδαλιστικα καλες!
Η κατασταση ομως δεν βελτιωνοταν, αισθητικα τουλαχιστον, γιατι ο χοντρος ο πονος ειχε αρχισει να φευγει...Νεα επισκεψη σε νευροχειρουργο που με εστειλε σε αλλον νευρολογο για νεο ηλεκτρομυογραφημα! Και αυτος τα ιδια...Μια χαρα ολα πλην του στηθους. Μου ζητησε να κανω και καποιες εξειδικευμενες εξετασεις αιματος μαζι με γενικες αιματολογικες για να αποκλεισουμε το ενδεχομενο νευριτιδας. Τις εκανα και αυτες και βγηκαν αψογες.
Να σημειωσω εδω, οτι ως τοτε δεν ημουν ιδιαιτερα αγχωμενος. Στεναχωρημενος ναι, πιεσμενος ναι αλλα οχι φοβισμενος.
Με εμπνευση ενος φιλου πηγα και παλι σε εναν αλλο νευροχειρουργο. Και αυτος για πρωτη φορα μιλησε για το μακρινο ενδεχομενο καποιας εκφυλιστικης νευρασθενειας. Εκει τα χρειαστηκα πραγματικα...Ηθελα να πεθανω και την κατασταση εκανε πραγματικα χειροτερη το Ιντερνετ.
Νεος γυρος επισκεψεων σε γιατρους...Ολοι απεκλεισαν κατηγορηματικα το ενδεχομενο ασθενειας και μου ειπαν οτι θα φαινοταν στις εξετασεις, οτι ο γιατρος που την ανεφερε εστω και σαν μακρινο ενδεχομενο εχει τουλαχιστον ελλιπη καταρτιση, να ξεαγχωθω και να ηρεμησω.
Μου ανεφεραν οτι ειμαι στα προθυρα να παθω πολυ σημαντικη ψυχολογικη ζημια.
Εγω ομως ειχα αρχισει να το χανω...Ημουν πλεον πεπεισμενος οτι πασχω απο σοβαρη ασθενεια και οτι αυτοι δεν με ψαχνουν. Ημουν βεβαιος οτι το και το ενα ποδι μου ειναι πλεον μεγαλυτερο απο το αλλο...Απεφευγα πλεον να κοιταω τα ποδια μου, κλειστηκα σπιτι, ημουν βεβαιος οτι εχω ολα τα συμπτωματα μιας σοβαρης ασθενειας. Εφυγα για διακοπες και την τριτη μερα εβαλα τα κλαμματα, ηθελα να μπω σε κλινικη να με ψαξουν οπως ελεγα. Οι δικοι μου ειχαν απηυδησει πια...
Νεα επισκεψη σε ορθοπαιδικο. Δεν υπαρχει ενδεχομενο ασθενειας μου ειπε. Ειναι τραυματισμος και θα επανελθει σιγα σιγα. Με ξαναστειλε για ηλμυογραφημα, το οποιο εδειξε βελτιωση στο στηθος! Εγω ομως εκει...Ξαναπηγα σε γιατρο. Νεο ηλμυογραφημα στα ποδια και μια σειρα απο αλλα τεστ. Ολα καλα...Βγαλτο απο το μυαλο σου πια μου ειπε ο γιατρος, δεν εχεις τιποτα σοβαρο ΤΙΠΟΤΑ!
Για λιγες μερες οκ, μετα καταρρευση παλι...Ξανα ψαξιμο στο Ιντερνετ, πλεον ειμαι σιγουρος οτι κατι εχω. Ψυχολογια 0...
Μολις μου ειπαν οτι το στηθος φτιαχνει, επιανα τα ποδια. Μολις μου ελεγαν οτι τα ποδια μου ειναι οκ, επιανα κατι αλλο...
Τις τελευταιες μερες νοιωθω υπνηλια και κουραση και εχω τρεμουλες στα χερια συνεχεια. Φυσικα για μενα ειναι ακραδαντα σημαδια ασθενειας, για τον ψυχιατρο μου (βεβαιως και πηγα) ειναι στρες. Παιρνω εντακτ εδω και ενα μηνα. Καποιες μερες ειναι καλες καποιες αλλες ειναι κολαση...
Θα συνελθω ποτε? Θελω να ξαναβρω τον εαυτο μου παλι...
Ευχαριστω που με ακουσατε, να ειστε καλα ολοι...