τραυματα απο την εφηβικη ζωη
καλησπερα παιδια μου, απο οταν τελειωσα τις πανελληνιες που αρχισα να ψαχνομαι πιο πολυ σαν ανθρωπος γενικα απο τα πρωτα πραγματα που καταλαβα ηταν οτι δε μπορουσα να μην κανω ανησυχο υπνο οταν κοιμομουν στο δωματιο μου, που πλεον μερικες φορες δεν μπορω να κοιμηθω καν εκει (οταν δε νυσταζω απαραιτητα). πλεον κοιμαμαι στο σαλονι, αλλα κ παλι η σκεψη κ μονο οτι κοιμαμαι στο δωματιο μου μου φερνει υποσυνειδητα σκεψεις απο το παρελθον.. βλεποντας καταστασεις αρχισα να καταλαβαινω οτι κ η διαδρομη προς το σχολειο κ πισω με στοιχειωνει, καθως κ τα ρουχα που φοραγα τοτε, καρω καλτσες μακριες (αηδια σκετη), φορμες φουτερ κλπ.. απο περυσι αρχισα να αλλαζω το στυλ μου, το μαλλι μου κλπ κ για αυτον το λογο.. μεχρι κ το τοστ που μου ετοιμαζαν οι γονεις μου, το πρωινο ξυπνημα κ ο,τι ακουγα/εβλεπα τοτε με στοιχειωνουν ωρες ωρες.. πως τα ξεπερναω ολα αυτα; κ το βασικοτερο, πως μπορω να κοιμαμαι στο δωματιο μου ξανα χωρις να κανω ανησυχο υπνο; παω κ κοιμαμαι στο σαλονι εδω κ μηνες για να το αντιμετωπισω, αλλα ξερω οτι δεν θα ειναι λυση για παντα..