Mόνο Χωρισμοί

έχω κάνει διάφορες σχέσεις. Σπάνια έχω χωρίσει εγώ κάποιον. Συνήθως με χωρίζουν. Και συνήθως δεν ξαναγυρνανε.
Θα μου πεις τωρα κοιτα τι λάθος κάνεις εσύ. Φυσικά και τα κοιτάω. Το βασικότερο όλων είναι πως είμαι πολύ δοτική. εκεί για τον άλλον, στήριγμα στα πάντα. Ξέρω πως αυτό με κάνει να φαίνομαι πολύ εύκολη, ίσως και να χάνουν το ενδιαφέρον τους. Αλλά έτσι είμαι. Είναι ο τύπος μου και στους φίλους μου ετσι ειμαι. Αυτό με κάνει βαρετή ; δεν ξέρω. Δεν είμαι το μπιτσάκι που θα σε τραβήξει απο τη μύτη. Ψυχολογικά ; Αρκετά. Αλλα δεν τους τα φόρτωνα όσο μπορούσα.
Ξέρω πως πλέον ειδικά μετά τον τελευταιο χωρισμό, που νόμιζα ότι έιχα βρεί καποιον που έτρεφε τα πιο γλυκα αισθήματα για μένα, βαρέθηκα να νιώθω σαν στυμμένη λεμονόκουπα.
Συνδυαστικά με άλλα πράγματα που πάνε στραβα, εχω πεσει σε μια απιστευτη μαυρίλα και εμμονή. Δεν θελω να κάνω άλλη σχέση, δεν πιστευω στον ''κατάλληλο'' που θα ρθει, νιώθω σαν τον πιο άσχημο και αδιάφορο άνθρωπο εκεί έξω. Και δεν εμπιστεύομαι κανέναν. Νιώθω πλέον τη μητρότητα χαμένη, το μέλλον δυσοιωνο. Παλιά ίσως αντεχα. Ποσο αλλο πια. Νιωθω οτι αδειασα μεσα μου. Και να γράφω εδώ , είναι πιο πολύ για αυτό που νιωθω. Ειναι μαυρο, σκοτεινο, αγγιζει τα όρια της αηδιας για τους ανθρωπους του ετερου φυλου πλεον, δυστυχως. Και το να ''ανεβάσεις την αυτοπεποιθηση σου'' ειναι μονοδρομος. Αλλα δεν υπαρχει καμια δυναμη μεσα μου μετα απο τοσα χρονια ουτε καν να το προσπαθησω αυτο. Ποια αυτοπεοιθηση που μετα απο χρόνια απόρριψη , ειναι στον πατο ;

καλημερα.
τι ηλικια εχεις;

Quote:

---

Originally Posted by Popia

έχω κάνει διάφορες σχέσεις. Σπάνια έχω χωρίσει εγώ κάποιον. Συνήθως με χωρίζουν. Και συνήθως δεν ξαναγυρνανε.
Θα μου πεις τωρα κοιτα τι λάθος κάνεις εσύ. Φυσικά και τα κοιτάω. Το βασικότερο όλων είναι πως είμαι πολύ δοτική. εκεί για τον άλλον, στήριγμα στα πάντα. Ξέρω πως αυτό με κάνει να φαίνομαι πολύ εύκολη, ίσως και να χάνουν το ενδιαφέρον τους. Αλλά έτσι είμαι. Είναι ο τύπος μου και στους φίλους μου ετσι ειμαι. Αυτό με κάνει βαρετή ; δεν ξέρω. Δεν είμαι το μπιτσάκι που θα σε τραβήξει απο τη μύτη. Ψυχολογικά ; Αρκετά. Αλλα δεν τους τα φόρτωνα όσο μπορούσα.
Ξέρω πως πλέον ειδικά μετά τον τελευταιο χωρισμό, που νόμιζα ότι έιχα βρεί καποιον που έτρεφε τα πιο γλυκα αισθήματα για μένα, βαρέθηκα να νιώθω σαν στυμμένη λεμονόκουπα.
Συνδυαστικά με άλλα πράγματα που πάνε στραβα, εχω πεσει σε μια απιστευτη μαυρίλα και εμμονή. Δεν θελω να κάνω άλλη σχέση, δεν πιστευω στον ''κατάλληλο'' που θα ρθει, νιώθω σαν τον πιο άσχημο και αδιάφορο άνθρωπο εκεί έξω. Και δεν εμπιστεύομαι κανέναν. Νιώθω πλέον τη μητρότητα χαμένη, το μέλλον δυσοιωνο. Παλιά ίσως αντεχα. Ποσο αλλο πια. Νιωθω οτι αδειασα μεσα μου. Και να γράφω εδώ , είναι πιο πολύ για αυτό που νιωθω. Ειναι μαυρο, σκοτεινο, αγγιζει τα όρια της αηδιας για τους ανθρωπους του ετερου φυλου πλεον, δυστυχως. Και το να ''ανεβάσεις την αυτοπεποιθηση σου'' ειναι μονοδρομος. Αλλα δεν υπαρχει καμια δυναμη μεσα μου μετα απο τοσα χρονια ουτε καν να το προσπαθησω αυτο. Ποια αυτοπεοιθηση που μετα απο χρόνια απόρριψη , ειναι στον πατο ;

---

Καλημέρα και καλώς ήρθες

Γιατί τόσο σκληρή αυτοκριτική ?
Μόνο επειδη δεν έτυχε να γνωρίσεις έναν άνθρωπο ακόμα?

Αντιλαμβανομαι από την ανησυχία σου για την μητρότητα ότι δεν είσαι μικρή....
Να ξέρεις όμως ότι η ηλικία που θα γίνεις μητέρα δεν μπορεί να οριοθετηθεί πλέον με την εξέλιξη της επιστήμης ,οπότε αυτό το κομμάτι προς το παρόν άφησε το έξω από όλο αυτό .

Δεν έχει νόημα να γίνεις τώρα μητέρα με τον οποιδηποτε .
Σημασία έχει όταν έρθει αυτή η ευλογία να είσαι και εσύ έτοιμη ψυχολογικά να το υποστηρίξεις όλο αυτό και το κυριότερο να έχεις ένα σύντροφο κοντά σου που να είναι και αυτός της ίδιας φιλοσοφίας ..
Αν είναι να κάνουμε παιδί μόνο και μόνο γιατί μεγαλώσαμε ,πίστεψέ με καλύτερα να μην κάνεις .
Δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση ...

Αφού λοιπόν αναγνωρίζεις ότι έπιασες πάτο,μάλλον είναι ώρα να αρχίζεις να κοιτάς ψηλά για να ανεβαίνεις σιγά σιγά .
Εφόσον έφτασες στο σημείο της αυτοκριτικής ,τι από όλα αυτά νομίζεις ότι θα σε βοηθήσει να το δουλέψεις ώστε να ξεκινήσει η ανωδική σου πορεία .

Πρέπει να τα πάρεις όλα ένα ένα και σίγουρα στην φάση που είσαι δεν μπορείς να το κάνεις μόνη σου .

Ποια η άποψη σου για την ψυχολογική υποστήριξη και το κυριότερο,έχεις φίλους στην ζωή σου ?

Popia,
καλή σου μέρα.

Η εξέλιξη των ερωτικών σχέσεων δεν συνδέεται με την προσωπική αξία του ατόμου.
Ένας άνθρωπος που βίωσε κάποιες άδοξες ερωτικές σχέσεις στο παρελθον δεν σημαίνει πως δεν αξίζει, ότι είναι βαρετός και αδιάφορος ανθρωπος.
Έτσι μπορεί να αισθάνεται.
Αλλά ότι σκεφτόμαστε και ότι αισθανόμαστε δεν είναι πάντα αλήθεια!!!
Είναι λάθος να κρίνουμε και να αξιολογούμε την αξία μας μέσα από το αν οι ερωτικές μας σχέσεις είναι πετυχημένες ή όχι.

Διαβάζοντας το ποστ σου, εγώ προσωπικά θεωρώ πως στον ερωτικό τομέα, πέρα από την δοτικότητα και την αγάπη χρειάζονται και ένα άλλα δύο πράγματα που ίσως χρειάζεται να αναπτύξεις παραπάνω για να εμπλουτίσεις το ρεπερτόριό σου.
Και ένα από αυτά είναι η ισορροπία.
Οι σχέσεις με τους ανθρώπους είναι ένας χορός τάνγκο, κάνεις ένα βήμα και ο άλλος κάνει το επόμενο. Αν κάνεις 15 βήματα και εκείνος δεν έχει προλάβει να κάνει το ένα, τότε έχεις βρεθεί εκτός χορού.
Αυτό ισχύει και στην αρχή και κατά τη διάρκεια μίας σχέσης.
Και παρόλο που η δοτικότητα είναι ένα υπέροχο χαρακτηριστικό συντρόφου, η δοτικότητα χωρίς την ισορροπία χάνει τον θετικό της αντίκτυπο στον άλλον.

Δηλαδή πιστεύω ότι κάποια στιγμή στις σχέσεις που αναφέρεις ο άλλος ίσως κάπου σταμάτησε να κανει το βήμα.
Εκεί ο καθένας αντιδρά διαφορετικά. Αλλος αντιδρά εγωιστικά, άλλος αντιδρά με προσκόλληση και άλλος περιμένει να δει.
Γιατί ναι, δεν κρατούν όλες οι σχέσεις, ίσα ίσα οι περισσότερες που κάνουμε πια έχουν ημερομηνία λήξης και κάνουν το κύκλο τους.
Και δεν είναι ότι φταις εσύ για αυτό. Δεν γίνεται και δεν μπορείς να είσαι εσύ υπευθυνη εξολοκλήρου για την εξέλιξη μίας γνωριμίας. Έτσι είναι το ερωτικό παιχνίδι.

Mε την τελευταία σου σχέση για ποιο λόγο χωρίσατε? Πιθανώς να νιώθεις ετσι λογω του χωρισμού αν είναι πρόσφατος, γιατι είναι ένα απο τα στάδια του χωρισμού.