Depression: my case

Καλησπέρα σας,

Αποφάσισα να αποτανθώ σε αυτό το forum, μετά από μία προσωπική οδύσσεια με την ασθένεια. Είμαι 24ων, Πρώτη φορά διαγνώσθηκε από ψυχίατρο στα 17 μου. Από τότε ακολουθώ πιστά την εκάστοτε θεραπεία, έχω κάνει προσπάθειες για να λύσω το πρόβλημα δια της ψυχοθεραπευτικής οδού αλλάζοντας τρεις ψυχολόγους τα τελευταία 5 χρόνια.

Αξίζει να αναφέρω ότι έπασχα από ΙΨΔ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πρόβλημα το οποίο εξαφανίστηκε με την χορήγηση risperdal για μερικούς μήνες (στα 17 μου).

Από πέρυσι βρίσκομαι στο καλύτερο στάδιο των τελευταίων ετών και αποφασίζω να δώσω πανελλήνιες. Γράφομαι σε μεγάλο φροντιστήριο των Αθηνών και ενώ τον μισό χρόνο όλα βαίνουν καλώς από την μέση και μετά αρχίζω να καταρρέω. Την προσπάθεια αυτή είχα κάνει δυο χρόνια πριν με πολύ χειρότερα αποτελέσματα. Στο ενδιάμεσο κατάφερα να εργαστώ όντας τυπικός (με την καλή έννοια) και παραγωγικός, αλλά εξαιρετικά κλειστός και αμυντικός ως προς τους συναδέλφους μου.

Γενικά αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου να πάσχει από μια ανεξήγητη επιβράδυνση της σκέψης και του λόγου, δυσκολία έκφρασης και κατανόησης. Πολλές φορές αισθάνομαι ως βλαξ, κοινώς χαζοφέρνω, και πιστεύω πως δίνω μια διαστρεβλωμένη εικόνα στους γύρω μου.

Τον τελευταίο καιρό οι αρνητικές σκέψεις πληθαίνουν στο μυαλό μου. Έχω αρχίσει να αμφισβητώ την θεραπεία μου και αναρωτιέμαι αν συμβαίνει κάτι άλλο στο κεφάλι μου...


Ευχαριστώ για την ανάγνωση, οποιαδήποτε άποψη θα με βοηθήσει πολύ,

Καλό Σαββατόβραδο...

Quote:

---

Originally Posted by Militon

Καλησπέρα σας,

Αποφάσισα να αποτανθώ σε αυτό το forum, μετά από μία προσωπική οδύσσεια με την ασθένεια. Είμαι 24ων, Πρώτη φορά διαγνώσθηκε από ψυχίατρο στα 17 μου. Από τότε ακολουθώ πιστά την εκάστοτε θεραπεία, έχω κάνει προσπάθειες για να λύσω το πρόβλημα δια της ψυχοθεραπευτικής οδού αλλάζοντας τρεις ψυχολόγους τα τελευταία 5 χρόνια.

Αξίζει να αναφέρω ότι έπασχα από ΙΨΔ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πρόβλημα το οποίο εξαφανίστηκε με την χορήγηση risperdal για μερικούς μήνες (στα 17 μου).

Από πέρυσι βρίσκομαι στο καλύτερο στάδιο των τελευταίων ετών και αποφασίζω να δώσω πανελλήνιες. Γράφομαι σε μεγάλο φροντιστήριο των Αθηνών και ενώ τον μισό χρόνο όλα βαίνουν καλώς από την μέση και μετά αρχίζω να καταρρέω. Την προσπάθεια αυτή είχα κάνει δυο χρόνια πριν με πολύ χειρότερα αποτελέσματα. Στο ενδιάμεσο κατάφερα να εργαστώ όντας τυπικός (με την καλή έννοια) και παραγωγικός, αλλά εξαιρετικά κλειστός και αμυντικός ως προς τους συναδέλφους μου.

Γενικά αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου να πάσχει από μια ανεξήγητη επιβράδυνση της σκέψης και του λόγου, δυσκολία έκφρασης και κατανόησης. Πολλές φορές αισθάνομαι ως βλαξ, κοινώς χαζοφέρνω, και πιστεύω πως δίνω μια διαστρεβλωμένη εικόνα στους γύρω μου.

Τον τελευταίο καιρό οι αρνητικές σκέψεις πληθαίνουν στο μυαλό μου. Έχω αρχίσει να αμφισβητώ την θεραπεία μου και αναρωτιέμαι αν συμβαίνει κάτι άλλο στο κεφάλι μου...


Ευχαριστώ για την ανάγνωση, οποιαδήποτε άποψη θα με βοηθήσει πολύ,

Καλό Σαββατόβραδο...

---

Μήπως η επιβράδυνση αυτή που λες να είναι λόγω κάποιου φαρμακου φίλε? Παίρνεις ακόμα risperdal? Μπορεί να είναι από εκεί. Από την άλλη, η κατάθλιψη με το OCD μπορεί να τα κάνει αυτά, γιατί παρεμβάλουν γενικότερα στην σκέψη, στην αντίληψη στο να λαμβάνεις αποφάσεις κλπ. Πράγμα που δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο (σε "ρίχνει" περισσότερο γιατί νιώθεις ότι δεν έχεις τον έλεγχο πράγμα που με την σειρά του χειροτερεύει την κατάθλιψη). Από την άλλη αυτή η "επιβράδυνση" και αρνητική εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου να μην ισχύει και απλά να κάνεις αρνητικές σκέψεις για σένα. Γιατρός σε βλέπει τώρα? Με τον ψυχοθεραπευτή δεν είδες καθόλου βελτίωση? Κυρίως στο να δουλέψεις με τα διαπροσωπικά σου θέματα που φαίνεται να σε προβληματίζουν?

Quote:

---

Originally Posted by PETRAN

Μήπως η επιβράδυνση αυτή που λες να είναι λόγω κάποιου φαρμακου φίλε? Παίρνεις ακόμα risperdal? Μπορεί να είναι από εκεί. Από την άλλη, η κατάθλιψη με το OCD μπορεί να τα κάνει αυτά, γιατί παρεμβάλουν γενικότερα στην σκέψη, στην αντίληψη στο να λαμβάνεις αποφάσεις κλπ. Πράγμα που δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο (σε "ρίχνει" περισσότερο γιατί νιώθεις ότι δεν έχεις τον έλεγχο πράγμα που με την σειρά του χειροτερεύει την κατάθλιψη). Από την άλλη αυτή η "επιβράδυνση" και αρνητική εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου να μην ισχύει και απλά να κάνεις αρνητικές σκέψεις για σένα. Γιατρός σε βλέπει τώρα? Με τον ψυχοθεραπευτή δεν είδες καθόλου βελτίωση? Κυρίως στο να δουλέψεις με τα διαπροσωπικά σου θέματα που φαίνεται να σε προβληματίζουν?

---

Όχι το risperdal το πήρα τελευταία φορά το 2005, Σήμερα η θεραπεία μου περιλαμβάνει 2 χάπια seropram των 20 mg έκαστο σε καθημερινή βάση, συν ένα lexotanil των τριών όποτε το χρειάζομαι. Παλαιότερα έπαιρνα περισσότερα και ισχυρότερα φάρμακα (απ όσο θυμάμαι έχω "δοκιμάσει" dumirox, (στην αρχή), remeron :mad:(έπειτα), αλλά το περισσότερο διάστημα το έχω βγάλει με seropram και efexor.

Δεν απορρίπτω την λύση του ψυχοθεραπευτή, η αποτυχία συνεργασίας μου οφείλεται πιστεύω σε εμένα, μόλις τελειώσει η χρονια θα είναι το πρώτο πράγμα που θα κανω...

Θα ήταν σκόπιμη κάποια εξέταση στον εγκέφαλο; (μαγνητική, αξονική, PET;) Ξέχασα να αναφέρω ότι υπάρχει βεβαρημένο ιστορικό σε ψυχικα και νευρολογικά νοσήματα από την οικογένεια τόσο του πατέρα όσο και της μητέρας μου...

Σε ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση...

Hi Militon, μου θυμίζεις λίγο τον εαυτό μου, αν και εγώ είχα εναλλαγές, δηλαδή κάποιες φορές φαινόμουν εσωστρεφής, χαζούλης, ήπιος ενώ άλλες φορές επικρατούσε το νεύρο και είχα μια πιο επιθετική συμπεριφορά. Δεν ήταν δηλαδή θέμα εφυίας αλλά θέμα νεύρου, άλλωστε μια χαρά γράφεις και γράφω, συμφωνείς?

Ενδιαφέρον είναι πως ανακάλυψα και εγώ πρόσφατα ιστορικό από οικογενειακό μου πρόσωπο για εγκεφαλική ατροφία. Δεν το έχω ψάξει το θέμα, μπορεί να μην έχει και τόση σχέση, not sure.
risperdal έπερνα και γω για αρκετά χρόνια. Ασχολήθηκα με τα διάφορα θέματα μου, έκανα έρευνα, δεν πήρα κάποια συγκεκριμένη απάντηση.
Όμως νομίζω πως είναι κάποια πράγματα που είναι ευνόητα. Το να έχουμε αποδοχή και αγάπη (άρα και περισσότερη αυτοπεποίθηση) από τους ανθρώπους τριγύρω μας, το να βρίσκουμε ασχολίες, να αθλούμαστε, δραστηριότητες δηλαδή για να ενεργοποιείται το μυαλό.
Από την άλλη αν είχες διαρκώς μια κριτική από μικρός από τον περίγυρο σου λογικό δεν είναι να εξελίχθηκες κάπως ποιο υποτονικός?
Αν μπορείς να βρεις τις αξίες σου, και να αποδεχτείς τον χαρακτήρα σου νομίζω πως είναι ένα καλό βήμα. Αν μπορείς να έχεις και κόσμο κοντά σου που να σε δέχεται έτσι όπως είσαι ακόμα καλύτερα.
Ειδάλως υπάρχει και η λύση της παραίτησης (για όλους εμάς!).

Quote:

---

Originally Posted by Militon

Όχι το risperdal το πήρα τελευταία φορά το 2005, Σήμερα η θεραπεία μου περιλαμβάνει 2 χάπια seropram των 20 mg έκαστο σε καθημερινή βάση, συν ένα lexotanil των τριών όποτε το χρειάζομαι. Παλαιότερα έπαιρνα περισσότερα και ισχυρότερα φάρμακα (απ όσο θυμάμαι έχω "δοκιμάσει" dumirox, (στην αρχή), remeron :mad:(έπειτα), αλλά το περισσότερο διάστημα το έχω βγάλει με seropram και efexor.

Δεν απορρίπτω την λύση του ψυχοθεραπευτή, η αποτυχία συνεργασίας μου οφείλεται πιστεύω σε εμένα, μόλις τελειώσει η χρονια θα είναι το πρώτο πράγμα που θα κανω...

Θα ήταν σκόπιμη κάποια εξέταση στον εγκέφαλο; (μαγνητική, αξονική, PET;) Ξέχασα να αναφέρω ότι υπάρχει βεβαρημένο ιστορικό σε ψυχικα και νευρολογικά νοσήματα από την οικογένεια τόσο του πατέρα όσο και της μητέρας μου...

Σε ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση...

---

Αν φοβάσαι για οργανικό πρόβλημα πήγαινε σε ένα νευρολόγο και αυτός θα σου γράψει κάποια εξέταση αν κρίνει ότι χρειάζεται. Επίσης αν είσαι Αθήνα μπορείς να πας στο αιγινήτειο (αν και βιάσου γιατί άκουσα ότι μπορεί να μην δεχθεί άλλους λολ!) που έχει νευρολογική-ψυχιατρική και έχει πολύ καλούς γιατρούς. Εκεί έχει και "νευροψυχολόγο" (ξέρω γιατί αυτό σπουδάζω :p) που μπορεί με σταθμισμένες δοκιμασίες (νευροψυχολογικά τεστ) να σου αξιολογήσει προσοχή, μνήμη, οπτικοχωρικές δεξιότητες, γλώσσα, νοητικό έλεγχο κλπ. βασικά αν πας αιγινήτειο ο νευρολόγος η ο ψυχίατρος θα κρίνει αν χρειάζεσσαι την νευροψυχολογική εξέταση (κάνεις τεστ σαν "puzzles" και μπορεί να πάρει αρκετή ώρα) η κάποια μαγνητική η εγκεφαλογράφημα. Αν δεν είσαι Αθήνα απλά πήγαινε σε ένα νευρολόγο. Το πιο πιθανό είναι όλα αυτά να είναι λόγω της κατάθλιψης/ΙΨΔ και βελτιώνοντας την συναισθηματική σου κατάσταση να βελτιωθούν και οι γνωστικές λειτουργίες. Να είσαι σίγουρος ότι άμα είσαι σε καταθλιπτική φάση το μυαλό μπορεί να "μπλοκάρει" οπότε μην φοβάσαι για ορανικό πρόβλημα. Τώρα αν δεν σου κάνει ο ψυχοθεραπευτής πήγαινε σε άλλο. Τι έχεις κάνει μέχρι τώρα, Γνωσιακή, ψυχοδυναμική? Αν και είναι και θέμα ατόμου και χημείας πολύ.

Προς insect: Όπως τα λες είναι, έχω την εντύπωση ότι συμπάσχουμε... Δόξα τω Θεό (αν υπάρχει) τα πρόσωπα της οικογενείας μου και οι λίγοι φίλοι που είχα με στηρίζουν αρκετά. Για ένα διάστημα (αμέσως μετά το λύκειο) είχα εξαφανιστεί και απομακρύνει τους πάντες. Αρκετό καιρό αργότερα με υποδέχτηκαν χωρίς καμία νύξη... Τις αξίες μου δεν πιστεύω ότι τις έχασα ποτέ, το μυαλό και η ψυχή μου όμως μου φαίνεται έχουν πάει περίπατο... Τώρα τελευταία νομίζω έπεσε το μάτι σε άρθρο για την εγκεφαλική ατροφία και την κατάθλιψη στο BHMAScience, αλλά υποψίες, μάλλον ιδεοληψίες θα τις έλεγα lol lol lol, είχα από παλαιότερα. Ελπίζω όταν λες παραίτηση να μην έχεις στο μυαλό σου αρνητικές σκέψεις...

Προς PETRAN: Νομίζω ότι με κατατόπισες πλήρως! Ο γιατρός (και οι ψυχολογοι) μου ήταν παλιά καραβάνα του Αιγινητείου και του Πανεπιστημίου της Κρήτης... Φαντάζομαι το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να κλείσω ένα ραντεβού στο Αιγινήτειο με κάποιον ψυχίατρο; Και ναι... ήταν γνωσιακή!

Καληνύχτα παίδες! Και πάλι ευχαριστώ...

ΥΓ: Ναι, Γιατρός με βλέπει από το 04 μέχρι σήμερα, τόσο κρατάει και η θεραπεία μου