Originally Posted by
Tade
Καλημέρα!
Ήθελα να μοιραστώ πως περνάω ακριβώς(μα ακριβώς) την ίδια κατάσταση με τον θεματοθέτη. Είμαι παντρεμένος 9 χρόνια, έχουμε ένα αγοράκι και με τη γυναίκα μου είμαστε συγκάτοικοι. Υπάρχει αγάπη(αδέρφική πλέον από πλευράς μου), επικοινωνία για τις υποχρεώσεις, το παιδί και ελάχιστα για εμάς και μηδενικό σεξ τα τελευταία 3+ χρόνια. Κάθε μέρα όλη μέρα στο μυαλό γυρνάει ότι πρέπει να τελειώσει όλο αυτό αλλά από την μια δεν μπορώ να διανοηθώ τη ζωή μου χωρίς να βλέπω το παιδί μου κάθε μέρα και από την άλλη δεν είμαι απόλυτα σίγουρος για μια τέτοια απόφαση. Έχω κάνει κάποιες συνεδρίες με ψυχολόγο αλλά δεν έχω νοιώσει να αλλάζει κάτι μέσα μου ή να κατασταλάζω στην απόφαση. Πραγματικά όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο μπερδεμένος γίνομαι. Από τη μία δε θέλω να είμαι αχάριστος αφού και την υγεία μας δόξα το Θεό έχουμε και οικονομικό πρόβλημα δεν θα έλεγα ότι έχουμε. Αλλά από την άλλη το να ζούμε σαν 70χρονοι χωρίς κανένα ίχνος έρωτα, ούτε αυτό αξίζει. Φοβάμαι ότι θα περάσουν τα χρόνια και θα μετανιώνουμε που μείναμε μαζί ίσως από συνήθεια ή για το παιδί.