Printable View
Έιμαι 41 με μια δουλειά πολύ αγχωδη (σχεδόν τοξική) που μου προκαλεί συνεχώς αγχος.
Αγχώνομαι με το παραμικρό, πολλές φορές για ανόητους λόγους και δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω.
Όλο αυτό το αγχος μου προκαλεί κατάθλιψη και μου επηρεάζει κατα πολύ το επίπεδο της ζωής μου αρνητικά.
Πώς μπορεί κανείς να απαλλαχθεί απο το αγχος ή έστω να μήν επηρεάζετε τοσο πολύ?
Ευχαριστώ
Άρα αν κατάλαβα καλά και αντικειμενικά η δουλειά σου είναι δύσκολη και απαιτητική αλλά και εσύ είσαι αγχωδης, αφού λες ότι αγχώνεσαι με το παραμικρό ακόμη και για ανόητους λόγους. Νομίζω πως καλύτερα είναι να ξεκινήσεις με το δεύτερο, δηλαδή με σένα τον ίδιο και να προσπαθήσεις να καταλάβεις γιατί αγχώνεσαι έτσι. Μια μέθοδος για να κατανοήσεις τους μηχανισμούς που δημιουργούν σε σένα το αγχος είναι η ψυχοθεραπεία. Απλές μέθοδοι μείωσης άγχους περιλαμβάνουν από αλλαγή διατροφής π.χ. περιορισμός της ζάχαρης, όχι καφεινη κλπ μέχρι ενσωμάτωση καθημερινής άσκησης, έστω και απλό περπάτημα για κάνα εικοσαλεπτο, μια βόλτα, να μιλήσεις με έναν φίλο, να διαβάσεις ένα βιβλίο που σ'ενδιαφέρει ώστε να σου αποσπάσει την προσοχή κι άλλα πολλά. Όταν καταλάβεις πώς λειτουργεί η δημιουργία άγχους σε σένα θα είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσεις το αγχος στη δουλειά ή να σκεφτείς και άλλες επιλογές. Για πλήρη απαλλαγή από το αγχος νομίζω είναι ουτοπικό να συζητάμε. Δραστική και γρήγορη μείωση σίγουρα μπορεί να γίνει με φαρμακευτική αγωγή. Κάνε και κάνα τεστ σε κρίσιμες για το νευρικό σύστημα βιταμίνες όπως φυλλικό οξύ, b 12, d.
Δυστυχώς το αγχος ειναι ο χειροτερος εχθρος του εαυτου μας αλλα σε καταλαβαίνω γιατι και εμενα η δουλεια μ εχει κανει να ειμαι συνέχεια μες στο αγχος και την τσιτα.. Εγω προσπαθω οσο ειμαι εκτως δουλειας να μην ασχολουμαι μα οτι αφορα την δουλεια με το που σχολασω λεω τελος για σημερα. Γενικά η βολτα περπάτημα με ηρεμει και επισης να μιλαω σε κάποιον καλο φιλο.. Να γεμιζω καπως το χρονο μου διαφορετικα η βλεπω καμια σειρα να ξεχαστω.. Αλλα σαν συμβουλη θα σ εδινα μονο να αν μπορεις με καποιο τροπο ασε τον ευατο σου να χαλαρωσει μετα την δουλεια με το που σχολασεις προσπαθησε να το αποβαλλεις και στον ελεύθερο σου χρονο κανε πραγματα που σε ενδιαφερουν ωστε να ξεχαστεις.. Ελπίζω ν βοηθησα καπως..Quote:
Originally Posted by lef1979
Και εγω το παθαινω αυτο με το αγχος... Ειχα μια δουλεια.. τις πλακας βεβαια αλλα ενιωθα οτι μου στερουσε την ποιοτητα της ζωης μου... και την παρατησα...
δεν σου λεω να την παρατησεις αλλα να κανεις αυτο που σου λενε τα παιδια ποιο πανω.. συμφωνω μαζι τους...
σε καταλαβαινω φιλε μου απολυτα, διοτις κατι τετοιο ειχα περασει και εγω.Ειχα αναγκαστει να το αναφερω στο ψυχολογο μου και μαλιστα να ασχολουμεθα μονο με αυτο για καποιες συνεδρειες, αυτο που καναμε και αυτο που συμπερανα φιλε μου ειναι οτι συνηθως δεν φταιει η δουλεια, ποιο πολλες φορες ειναι η δικη μας ροδιαθεση, η δικη μας φαση που εχουμ δει και που εχουμε αποφασησει να δουλευουμε, ο τροπος μας.Αν αλλαξουμε τον τροπο οπου αντιλαμβανομαστε το περιβαλον εργασιας, τους συναδελφους κι ολα αυτα τοτες θα αλλαξει και η δικη μας ψυχολογια θα γινουμε πολυ πιο χαλαρα ατομα, θα φτασουμε στο σημειο να περιμενουμε την ωρα που θα παμε για δουλεια κι οχι την ωρα οπου σχολαμε. Βεβαια δεν ειναι παντα ετσι, υπρχουν και φασεις οπου οτι και να κανεις , δεν αλλαζει, ειναι οι περιπτωσεις οπου δεν εξαρτατε απο εμας δλδ , οπου η εργασια ειναι τοξικοτατη εκει ειναι αλλιως τα πραγματα.
Εγω πήγα και ψυχολόγο και με τεχνικές χαλάρωσεις κάτι έγινε. Εξακολουθεί να υπάρχει ομως. Ισως βοηθήσει βιταμίνη d, προσωπικά με βοηθάει αρκετα και ο διαλογισμος
Αυτό που κάποιο μέλος έγραψε παραπάνω, είναι πολύ σωστό. Τις περισσότερες φορές είναι ο εαυτός μας που έχει θέμα και όχι η εργασία μας.
Κι εγώ πόσες φορές έχω τρελαθεί με το άγχος για διάφορα θέματα.
Αυτό που μέχρι στιγμής με έχει βοηθήσει αρκετά είναι να προσπαθώ να βλέπω την πραγματικότητα. Δηλαδή ότι ο άνθρωπος είναι ένα τίποτα σε σχέση εννοώ με το σύμπαν. Βλέπω φωτογραφίες καμιά φορά και ηρεμώ. Φωτογραφίες με το πόσο μικρή είναι η γη σε σχέση με τον ήλιο και γενικότερα στο σύμπαν. Ένα τίποτα είναι η γη. Μια μικρή κουκίδα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ψάξε στο ιντερνετ να τα δεις και πιστεύω αμέσως θα δεις διαφορετικά πλέον τα πράγματα.
Άλλες φορές σκέφτομαι πόσοι και πόσοι άνθρωποι έχουν ζήσει και έχουν πεθάνει. Δισεκατομμύρια άνθρωποι. Άλλοι πλούσιοι άλλοι φτωχοί, άλλοι με όνειρα άλλοι έτσι άλλοι αλλιώς. Αυτό με το θάνατο με ηρεμεί απίστευτα πάντως. Λέω αφού η ζωή φεύγει τόσο γρήγορα, ας χαρώ όσο μπορώ τη στιγμή, ή τουλάχιστον ας μην αγχώνομαι πια τόσο πολύ. Ας προσπαθώ για το καλύτερο και ότι είναι να γίνει ας γίνει. Δεν έχει υπάρξει ποτέ άνθρωπος που να τα έχει προβλέψει όλα. Δυστυχώς πάντα προκύπτουν καταστάσεις που ούτε καν είχαν περάσει από το μυαλό μας. Δε ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Οπότε ας χαρούμε το σήμερα, ας χαρούμε όσο μπορούμε τη ζωή, όπως τη ζει ο καθένας. Σε λίγο καιρό δε θα ζούμε.
Ένας λόγος που μ αρέσει να μιλάω με ηλικιωμένους, πέρα από το γεγονός πως χαίρονται και χαίρομαι βέβαια γιατί έχουν ανάγκη την παρέα, είναι και αυτός. Όλοι μου λένε ούτε που το καταλάβαμε για πότε φτάσαμε τα ογδόντα, τα ενενήντα. Μου έλεγε μια κυρία τις προάλλες, είμαι ογδοντα πέντε ετών το λέω και δε μπορώ να το πιστέψω. Πότε ήμουν σαράνα πότε έφτασα τα ογδόντα πλας.
Τέλος πάντων, μη σε κουράζω. Απλά σου έγραψα τι ηρεμεί εμένα και τι μου διώχνει το άγχος. Υπάρχουν και άλλα που με βοηθούν βέβαια όπως η γυμναστική και ακόμα κι άλλα. Να είσαι καλά. Εύχομαι να βρεις τον τρόπο να μειώσεις όσο γίνεται το άγχος σου.
Ευχαριστώ!!!
Τι δουλεια κανεις;Quote:
Originally Posted by lef1979
Έχω περάσει άσχημα σε δουλειά που έχω πάθει φοβία, το έχω πει πολλές φορές και μπορεί να γίνομαι κουραστικός, αλλά σε εσένα δεν το έχω πει γι'αυτό το ξανά αναφέρωQuote:
Originally Posted by lef1979