Αναγκάζομαι να κάνω μια δουλειά που την σιχαίνομαι. Συγκεκριμένα είμαι εσώκλειστη γυροκόμος. Ο παππούς έχει αλτσχάιμερ. Επίσης πρόσφατα έκανε εγχείρηση στο ισχίο και είναι κλινήρης. Πρέπει να του αλλάζω πάνες. Αλλά το χειρότερο είναι ότι πρέπει να τα βγάζω πέρα με την γκρίνια του. Πρωΐ - μεσημέρι - βράδυ φωνάζει να πάει τουαλέτα. Δεν συνειδητοποιεί ούτε αποδέχεται την κατάσταση του. Καθόλου όμως. Και μου μιλάει με τρόπο που δε μου αρέσει καθόλου. Καταρχάς κτητικές αντωνυμίες. Τις σιχαίνομαι. Σαν να είμαι ιδιοκτησία του ένα πράγμα. "Κοπέλα ΜΟΥ.", "Κορίτσι ΜΟΥ.", "Χριστιανή ΜΟΥ.". "ΜΟΥ" κάνουν τα βόδια !!! Επίσης συνέχεια κάνει υποδείξεις και δίνει εντολές. Λες και με έχουν εδώ πέρα μόνο για τα ωραία μου τα μάτια. Αν δεν μου πει αυτός τί να κάνω και πώς, από μόνη μου δε ξέρω και δε μπορώ τίποτα. Και άμα κάνω να του εξηγήσω τι με ενοχλεί και γιατί, "Έλα μωρέ που πειράχτηκες κιόλας. Δεν είπα και τίποτα. Από μόνη σου νευριάζεις." Τα νεύρα μου !!! Τώρα βέβαια θα μου πείτε " Έλα μωρέ, αγνόησε τον.", "Άρρωστος είναι, μην τον συμμερίζεσαι.", "Από το ένα αυτί μπαίνει και από το άλλο βγαίνει.". Θεωρώ ότι αυτά τα λένε αυτοί που είναι έξω από τον χορό. Αν είσαι μέσα στον χορό, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, 7 μέρες τη βδομάδα, τί κάνεις ? Πώς να διαχειριστώ τα νεύρα μου ? Χρειάζομαι ξεκούραση, προφανώς, αλλά πού να την βρω ? Και χρειάζομαι και εκτόνωση, αλλά πώς ? Να πεθάνω από την κούραση κάνοντας δουλειές ?? Δε νομίζω.
Θα ήθελα να πήγαινα γυμναστήριο και να έκανα και μποξ. Να ξεθύμενα πάνω στον σάκο. Θα ήθελα. Αλλά αυτά για μένα είναι πολυτέλειες.
Θα ήθελα επίσης ένα καλό μασάζ και οχτώ ώρες συνεχόμενου, ανενόχλητου ύπνου. Ναι σίγουρα. Όταν κερδίσω το λαχείο.
Σεξ ?? Τί είναι αυτό ? Τρώγεται ? Ούτε από αυτό μπορώ να έχω.
Τί να κάνω ? Δώστε ιδέες.