Εξετάσεις

Πλησιάζουν οι πανελλήνιες εξετάσεις στις οποίες συμμετέχω για 2η φορά, καθώς πέρυσι δεν κατάφερα να εισαχθώ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, και το άγχος με έχει κυριέψει.Ούτε φέτος έχω καταφέρει να διαβάσω όσο χρειάζεται, και σε κάποια μαθήματα έχω μείνει πίσω...Χάνω καθημερινά την όρεξη μου να διαβάσω, παρόλο που όλοι οι φίλοι μου έχουν εισαχθεί σε κορυφαίες σχολές +ότι θέλω τόσο πολύ να τα καταφέρω.Κάτι με εμποδίζει να διαβάσω, θα το μετέφραζα αδυναμία και όχι βαρεμάρα.Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα κάνω εάν στο τέλος της χρονιάς αποτύχω ξανά.
Σας παρακαλώ, δώστε μου συμβουλές για το τι να κάνω.Δεν έχω πάρει απόφαση το γεγονός ότι ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσω...

μήπως επηρεάζεσαι πολύ από το γεγονός πως όλοι οι φίλοι σου έχουν εισαχθεί ενώ εσύ όχι; μήπως δεν είναι αυτό που πραγματικά θέλεις απλά προσπαθείς να ακολουθήσεις τους άλλους; όταν θέλουμε κάτι πάρα πολύ τότε δεν υπολογίζουμε τίποτα εσύ όμως από ότι λες δεν μπορείς να διαβάσεις. ίσως και να σε κυνηγάει ακόμα η πρώτη αποτυχία και φοβάσαι μήπως δεν πετύχεις πάλι έτσι το να διαβάσεις, υποσεινήδητα σου φαίνεται ανώφελο. αν σκέφτεσαι πως ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσεις ίσως να μην το καταφέρεις αν το σκεφτείς όμως πιο ήρεμα ίσως να είναι άλλα τα αποτελέσματα. σκέψου πως διαβάζεις ένα λογοτεχνικό βιβλίο ή προσπάθησε να διαβάσεις ακούγοντας λίγη καλή μουσική ταυτόχρονα δεν ξέρεις ίσως και να σε βοηθήσει. αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη ίσως όμως να κάνω και λάθος. εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους και είμαι σίγουρη πως θα βρεις τον τρόπο και θα τα καταφέρεις. σου εύχομαι καλή επιτυχία και τα καλύτερα τώρα και για πάντα.

Γειά σου someone.
Αυτό το ΠΡΕΠΕΙ στο τέλος του μηνύματός σου μου έκατσε στο λαιμό και για λίγα δευτερόλεπτα ένιωθα να μην μπορώ να καταπιώ. Έτσι, δεν μου φαίνεται καθόλου παράξενο οτι ακόμα δεν έχεις πάρει απόφαση οτι ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσεις. Όπως, δεν μου φαίνεται παράξενο πόσο αδύναμη/ος νιώθεις απέναντι στο διάβασμα. Αυτό το ΠΡΕΠΕΙ, καθώς και οι επιτυχίες των φίλων σου σε κορυφαίες, μάλιστα, σχολές, μου φαίνονται τόσο απαιτητικά και τόσο άπιαστα, τόσο τεράστια. Απέναντί τους, εγώ νιώθω τόσο μικρή και αδύναμη και λίγη...
Δεν ξέρω αν εσύ νιώθεις έτσι. Σου μεταφέρω απλά τη δική μου αίσθηση απέναντι σε όσα έγραψες. Εσύ μπορεί να νιώθεις κάτι τελείως διαφορετικό απο αυτό που νιώθω εγώ. Αλλά πραγματικά θα ήθελα να μάθω περισσότερα για το πως είσαι εσύ απέναντι σε όλα αυτά.

Δυστυχώς στη χώρα μας λόγω του περιορισμένου αριθμού των θέσεων στις \"καλές\" σχολές μεταφέρεται αυτό το άγχος στους εφηβους. Η μέση ελλ. οικογένεια ανταγωνίζεται αυτή του γείτονα σχετικά με την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Οι καθηγητές του Λυκείου, οι γονείς, οι ιδιαιτεράδες, τα φροντηστήρια είναι κομμάτια που συνθέτουν το παζλ του άγχους των εφήβων. Είναι πολύ σκληρό αυτό. Ασε που σε ενδεχόμενη αποτυχία ο νέος αρχίζει την ενήλικη ζωή του με απώλεια της αυτοεκτίμησής του. Η που μπορεί να οδηγηθεί και σε ψυχοσωματικά. Και όλο αυτό γιατί? Για να μπει σε μια σχολή όπου μετά θα αρχίσουν οι καταλήψεις, οι αποχές, οι αντιπαραθέσεις μεταξύ κράτους και Πρυτάνεων, οι εκβιασμοί των φοιτητικών παρατάξεων. Ωραία μόρφωση!! Someone, γνωρίζοντας αυτά, και άλλα που σίγουρα έχεις ακούσει, προσπάθησε να διαχειριστείς το άγχος σου. Μην το αφήσεις να σε κυριεύσει. Δεν αξίζει τον κόπο.
Τώρα επι του τεχνικού: θα σου πρότεινα να κάνεις ένα πρόγραμμα. Συνήθως βοηθάει. Οι εξετάσεις δεν είναι αύριο. Έχεις καιρό μπροστά σου. Ακόμα και αν έδινες σε μία εβδομάδα, πάλι θα υπήρχε χρόνος για πρόγραμμα. Τόσα κεφάλαια σήμερα, τόσα αύριο, κλπ.
Και να ξέρεις ότι όλοι αυτοί οι εισαχθέντες, δεν σημαίνει ότι θα τα καταφέρουν καλύτερα στη ζωή τους. Δεν αρκεί να είσαι καλός μαθητής για να πετύχεις στη ζωή....
Καλή επιτυχία

Δεν ΠΡΕΠΕΙ να διαβασεις. να γινεις καλος και υγιης ανθρωπος ΠΡΕΠΕΙ. Τα πτυχια δεν κανουν τον ανθρωπο. Εχεις αυτον τον βραχνα και δεν μπορεις να σκεφτεις καθαρα τωρα, εισαι και εφηβος ακομα. Σκεψου πρωτα τι θες να κανεις στη ζωη σου, τι σου αρεσει, πως θα ηθελες να ζησεις. Αν δεν εισαι σιγουρος τωρα ειναι απολυτως λογικο. Εγω επειδη ΗΘΕΛΑ να περασω σε μαι σχολη καθομουν και διαβαζα, οχι επειδη ΕΠΡΕΠΕ. Σκεψου τι ΘΕΣ.

Το \"πρέπει\" αναφέρεται γενικά στην αντίληψη μου περί της γενικότερης κατάστασης που ζω.Υπάρχουν πολλοί παράμετροι, και οικογενειακοί, σε βαθμό που θεωρώ απαράδεκτο να μην εισαχθώ σε μία σχολή.Απλά και μόνο να πετύχω κάτι τόσο απλό, γιατί ενώ όταν διαβάζω σοβαρά βγάζω π.χ. ύλη ιστορίας σε μισή ώρα, ενώ παρατηρώ ότι ένας μέσος μαθητής χρειάζεται τουλάχιστον μία ώρα.Παράλληλα ακούω από άλλους ανθρώπους απίστευτα σχόλια για τα \"ταλέντα\" μου, γιατί έτσι τα θεωρούν οι περισσότεροι, καθώς και τις απόψεις μου.Δεν ξέρω αν όντως το κάνουν για να μου υπενθυμίσουν ότι πρέπει να στρωθώ στο διάβασμα, ή επειδή απλώς θέλουν να με συγχαρούν.Νιώθω κλεισμένος σε ένα βούρκο, που δεν υπάρχει έξοδος.Θέλω να τα καταφέρω, αλλά κάτι με εμποδίζει στο να συγκεντρωθώ και να διευκολύνω την θέση μου.Σε ένα σύστημα το οποίο θεωρώ υποβαθμισμένο+αναχρονιστι� �ό, αδυνατώ να αντιμετωπίσω ώριμα την κατάσταση.Ειλικρινά, μακάρι να μπουρούσα απλώς να ξυπνήσω μία μέρα, να το έπαιρνα απόφαση και να μην είχα τίποτα άλλο στο μυαλό μου..
Το διάβασμα το βλέπω ως κάτι το \"αδιάφορο\".Τουλάχιστον τα απαιτούμενα μαθήματα για την εισαγωγώ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.Θεωρώ ότι αποτελούνται από συγκεχυμένη ύλη, μη φιλική προς τον μαθητή.
Ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει \"ιατρειά\" στην περίπτωση μου, αλλά δεν σας κρύβω ότι έχω απίστευτα πολλή διάθεση να πετύχω, δλδ. έχω ανάγκη από επιτυχίες, και πιο συγκεκριμένα να σπουδάσω το αντικείμενο που θέλω.

Δηλαδή λες οτι πρέπει να εισαχθείς σε μια σχολή επειδή είσαι αυτός που είσαι? Ακούω να μιλάς για την αυτοεικόνα σου, την εικόνα του εαυτού σου. Κι αυτή η εικόνα είναι φορτωμένη με απίστευτα σχόλια για τα ταλέντα σου απο τους άλλους, καθώς και απο τη δική σου επίγνωση οτι οι ικανότητές σου στο διάβασμα ξεπερνούν πολύ αυτές του μέσου μαθητή. Σφέφτομαι οτι βλέποντας τον εαυτό σου έτσι θα πρέπει να είναι απαράδεκτο για σένα(και ίσως και για την οικογένειά σου) να μείνεις έξω απο το πανεπιστήμιο. Δεν υπάρχει καν σαν επιλογή, έτσι δεν είναι?Ή όχι?
Απο την άλλη, εσύ έχεις ανάγκη απο επιτυχίες, παρόλο που το διάβασμα της συγκεκριμένης ύλης δεν σε συγκινεί και δεν σου προξενεί το ενδιαφέρον. Σκέφτομαι οτι αν η ύλη ήταν πιο φιλική προς το μαθητή, πιο συγκεκριμένη κι ίσως πιο απαιτητική, τότε ίσως και να σε τράβαγε έξω απο το βούρκο όπου έχεις κολλήσει. Ίσως, αν είχες μια ύλη αντάξια των ικανοτήτων σου θα ασχολιόσουν μαζί της? Ή όχι?
Σκέφτομαι οτι ένα κομμάτι του εαυτού σου μοιάζει σαν να επαναστατεί στο υποβαθμισμένο σύστημα, στην ωριμότητα που θα έπρεπε να έχεις, στο πρέπει γενικά.
Διόρθωσέ με όπου κάνω λάθος, απλά κάνω υποθέσεις, οκ?

Θα σου πω κατι φιλε μου. Στην ηλικια που εισαι και το λεω αυτο βαση της εμπειριας μου συχνα δεν ξερουμε τι θελουμε. Οταν ημουν στην ηλικια σου ΝΟΜΙΖΑ οτι δεν ηθελα να σπουδασω τιποτα και οτι λογω των κρισεων πανικου το μονο που ηθελα ηταν να κλειστω σπίτι μου για το υπολοιπο της ζωης μου γιατι εκει ενιωθα ασφαλης και ωραια. Οι γονεις μου με πιεσαν αφορητα να παω στη σχολη που ειχα πετυχει Θεσσκη και κυριως ο πατερας μου. Τοτε νομιζα οτι οι γονεις μου ηταν λαθος. Τωρα που το βλεπω ψυχραιμα κατοπιν εορτης λεω ποσα πολλα οφειλω στο πατερα μου που με πιεζε τοτε και εβγαλα μια σχολη και εχω ενα πτυχιο στα χερια μου. Τι θα ημουν σημερα αν ακουγα τον εαυτο μου?

Τι θελω να σου πω? Στρωσου διαβασε πετυχε καπου ζορισου εν αναγκη. Τωρα θα κουραστεις-μετα θα απολαμβανεις τους καρπους του κοπου σου. Αν δεν κανεις τωρα κατι θα το ΧΤΥΠΑΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ ΑΡΓΟΤΕΡΑ-ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ. Αλλα θα ειναι τοτε πολυ αργα πλεον. ΜΗΝ ακους τις φωνες του μυαλου σου που σου λενε δεν θελω να κανω τιποτα ή δεν μπορω να διαβασω. ΜΠΟΡΕΙΣ αρκει ΝΑ ΘΕΣ.

να είσαι ευτυχισμένος που έχεις ανθρώπους δίπλα σου να σου επισημαίνουν τα ταλέντα σου όπως λες και να σε ενθαρρύνουν σκέψου να ζούσες σε ένα αδιάφορο περιβάλλον που δεν σου δίνουν καμμία σημασία τότε θα ήταν καλύτερα;συμφωνώ απόλυτα με τον winston-man.βάλε τον εαυτό σου δέκα χρονάκια μετά και σκέψου αντικειμενικά πως θα ήθελες να ήσουν.ίσως έτσι βρεις το κίνητρο να ασχοληθείς με τα αδιάφορα βιβλία σου χωρίς το πρέπει γιατί το πρέπει είναι μία πολύ καταπιεστική λέξη που δεν βοηθάει σε τίποτα.με όλο το θάρρος και συγνώμη για αυτό αλλά θα αλλάξω την τελευταία σου πρόταση που έγραψες στο πρώτο μήνυμα.
\'δεν έχω πάρει απόφαση το γεγονός ότι πρέπει να διαβάσω\' και την κάνω
\'παίρνω απόφαση το γεγονός πως είναι καλό για μένα να διαβάσω\'

παρε τα μπογαλακια σου και πηγαινε στο εξωτερικο αν μπορεις σε καποιες χωρες της Ε.Ε. τα διδιακτρα ειναι μηδαμινα και γινονται μαθηματα στα αγγλικα, στην αγγλια ειναι ακριβα.

Είχα διαβάσει πρόσφατα σε ένα αντίστοιχο forum της βρετανίας την εξής κουβέντα, που μου έκανε μεγάλη εντύπωση, είναι τόσο απλή αλλά μεστή και την παραθέτω σε ελεύθερη μετάφραση: ΔΕΝ κάνουμε ό, τι ΔΕΝ θέλουμε!! Κοινώς, κάνεις αυτό που έκανα και γω κάποτε, αυτοσαμποτάρεις τον εαυτό σου γιατί απλά δεν έχεις βει κάτι ν σου κινήσει το ενδιαφέρον για να το σπουδάσεις. Αυτό που θα σου πρότεινα με απόυτη εμπιστοσύνη στη μέθοδο αυτή, είναι να κάτσεις δυο μέρες στο διαδίκτυο και να βρεις από αγγλικά πανεπιστήμια λίστες σπουδών, αλφαβητικά, μια μια, να διαβάσεις το περιεχόμενο κλπ και μετά να δεις αν υπάρχει αντίστοιχο στην Ελλάδα και οπότε θα χεις ένα ξεκάθαρο στόχο. Ή ακόμα μπορείς να κατευθυνθείς κατευθείαν στο εξωτερικό, γιατί σαν φοιτητής-μεταπτυχιακός πλεον- σε άλλη πόλη απ αυτή που γεννήθηκα, τα έξοδα είναι ταυτόσημα με την αγγλία και η εκπαίδευση σαφώς κατώτερη.

Ευχαριστώ τους πάντες για τις συμβουλές.
Το εξωτερικό το σκέφτομαι πολύ σοβαρά...Απλώς αυτό το πρόβλημα που αντιμετωπίζω το βρίσκω μία ανωριμότητα.Σε ένα σύστημα που ο καθένας μπορεί να διαβάσει και να γράψει, δεν είμαι σε θέση να στρωθώ...

κανεις πατιναζ,μια πιρουετα που την εχεις κανει χιλιαδες φορες και εισαι σιγουρος πως μπορεις να την ξανακανεις τελεια αλλες τοσες.Μεσα στο πληθος που κοιταζει κανεις λαθος;η πιρουετα ιδια,το σταδιο το ιδιο,ολα τα ιδια,τι αλλαξε;ουσιαστικα τιποτα,συναισθηματικα το γεγονος πως σε παρακολουθει ολο το πληθος.ολο αυτο φερνει αγχος.Ειναι ο λεγομενος ψυχολογικος τομεας.Εχε εσυ πισω στο μυαλο σου πως ακομα και αν δεν τα καταφερεις δεν θα πατησεις πατο,γιατι παντα υπαρχει το εξωτερικο και αφου λυσεις αυτο το ψυχολογικο βαρος κανε οτι καλυτερο μπορεις σε αυτες τις εξετασεις.Αν και φιλε μου οι εξετασεις δεν ειναι το παν και ναι μεν ειναι ενας σταθμος ζωης αλλα δεν ειναι ο μοναδικος.Γιατι ως γνωστον αυτο που μετραει στην ελλαδα ειναι το βυσμα,εγω πιο πολυ για αυτο θα ανυσηχουσα ;)