ΝΕΥΡΙΚΗ ΑΝΟΡΕΞΙΑ ΣΕ ΣΥΓΓΕΝΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

γεια σας

εδω και 2,5 χρονια περιπου η αδερφή μου (25ετων) αρχιζε να αδυνατιζει, να τρωει μονο σαλατες και επιλεκτικη τροφη κτλ
υποψιαζομασταν πως μπορει να εκανε και εμετο. πηγε σε παθολογο και ψυχολογο και για να μη τα πολυλογω τον προηγουμενο Ιουνη μας ομολογησε οτι εκανε εμετο και καταλαβε το προβλημα της

Ηρεμισαμε και βλεπαμε αλλαγη προς το καλυτερο ως προς το βαρος της.
Εξακολουθουσε να πηγαινε στον ψυχολογο, επαιρνε φαρμακευτικη αγωγη και εκανε καλυτερη διατροφη
βεβαια ηταν και φορες που δεν το ελεγχε και πηγαινε για εμετο (απο οτι ειπαν αυτο παιρνει καιρο για να ξεπεραστει πληρως)

Η κατασταση της ειναι καλουτσικη τωρα, ειναι απλα αδυνατη οχι υπερβολικα. Ομως η διατροφη της δεν ειναι ακομα φυσιολογικη (αρκετες σαλατες, κουλουρια και ξηροι καρποι). Επισης αραια και που παει στη τουαλετα για εμετο, παρολο που προσεχουμε να μη το κανει

Ειδικα οι γονεις μου την εχουν συνεχεια απο κοντα, της ζητανε να ηρεμισει, να μη το κανει, χωρις να γινονται πιεστικοι. Αυτη μας καθησυχαζει, λεει πως ειναι καλυτερα αλλα τα πραγματα μενουν πανω κατω τα ιδια. Την επομενη φορα μας λεει πως ειναι θεμα χρονου, ζηταει να προσεχουμε να μη πηγαινει στη τουαλετα κτλ αλλα ....

Το αποτελεσμα ειναι να στεναχωριομαστε και να υπαρχει ενα δυσκολο κλιμα στην οικογενεια

Η κατασταση ειναι καλυτερη αλλα πως θα γινει να της φυγει τελειως απο το μυαλο, να ηρεμισει και αυτη αλλα και ολη η οικογενεια

Να τη πιεσουμε ζητωντας το κατι παραπανω; αυτο μηπως ειναι μπουμερανγκ, να την αφησουμε μηπως το καταλαβει μονη της;
Δεν ξερω αυτος ο ψυχολογος (που ειναι και διακεκριμενος) τι κανει


Παρακαλω οποιον εχει αντιμετωπισει κατι ή γνωριζει να απαντησει, να δωσει μια βοηθεια για το πως να το χειριστουμε εμεις η οικογενεια της

Καλημερα,
αν η αδερφη σου δεν εχει χασει υπερβολικο βαρος -συνηθως μεχρι και 80% σε σχεση με το υψος της- τοτε ειτε βρισκεται σε αρχικο σταδιο ειτε δεν ειναι κατι μονιμο. Σιγουρα ειναι ανησυχητικο το γεγονος οτι και με τις επισκεψεις στον ψυχολογο αλλα και τη φαρμακευτικη αγωγη συνεχιζει εστω και λιγοτερο συχνα να χανει τον ελεγχο και να κανει εμετο. Αν ειναι σε αρχικο σταδιο τοτε μαλλον πρεπει να συμβουλευτειτε και εναν αλλο ψυχολογο -δεν εχει σημασια αν ειναι διακεκριμενος η οχι. Βεβαια ολες οι θεραπειες παιρνουν αρκετο χρονο και στην ανορεξια και τη βουλιμια η κατασταση ειναι χρονια μεχρι να υπαρξει ο πληρης ελεγχος απο το ατομο οποτε μπορει ο ψυχολογος να ειναι πολυ καλος αλλα να θελει χρονο. Τωρα αν δεν ειναι κατι μονιμο αλλα οφειλεται σε καποια αγχωτικη διαταραχη η κατι που τη στεναχωρησε και βρηκε διεξοδο εκει πρεπει να πατε να ρωτησετε τον ψυχολογο η την ιδια. Πολυ καλα αποτελεσματα σε περιπτωσεις ανορεξιας εχει η γνωσιακη συμπεριφοριστικη θεραπεια και η οικογενειακη θεραπεια.
Μηπως ξερεις τη θεραπεια ακολουθει τωρα? Αν η αδερφη σου ειχε προβλημα ποτε με το βαρος/ σωμα της -ξερεις λιγα κιλα παραπανω- μηπως ειχε καποια απογοητευση - ειτε ερωτικη ειτε επαγγελματικη/ κοινωνικη? Ολα αυτα πρεπει να τα ψαξετε γιατι συνηθως εκει βρισκεται η απαντηση και η λυση του προβληματος.
σου ευχομαι το καλυτερο για σενα και την οικογενεια σου
φιλικα
τεσσα

καταρχην σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση tessa

το υψος της ειναι περιπου 1.73 και το βαρος της ειναι πιστευω κοντα στα 45 κιλα, δεν ειμαι σιγουρος.

η χειροτερη φαση της ηταν περσι οπου επεσε στα 35+κιλα και ηταν τοτε που μας ομολογησε το τι εκανε. απο τοτε καλυτερεψε αισθητα. πιστευω πως τοτε ηταν η φαση της κορυφωσης. Τωρα αν τη δει καποιος θα πει πως ειναι απλα αρκετα αδυνατη

Το ολο γεγονος να χανει κιλα αρχισε περιπου πριν 2 με 2.5 χρονια, οποτε δεν ειναι σε αρχικο σταδιο
Το βαρος της απο μικρη ηταν φυσιολογικο, δεν ειχε παραπανω κιλα

Δειχνει πως τωρα πια εχει καταλαβει τι κανει απλα φαινεται πως ειναι στιγμες \"αδυναμιας\" οπου χανει τον ελεγχο. Οταν συμβαινει αυτο μας λεει να μην ανησυχουμε, ειναι παροδικο και πως τωρα το εχει καταλαβει οσο ποτε και θα προσπαθησει περισσοτερο. Ετσι εχει αλλαξει τη διατροφη της, εχει μεγαλυετερη ποικιλια, χωρις βεβαια να εχει κοψει τελειως τα αλλα που ετρωγε

Απλα πως θα γινει αυτο το κλικ για να της φυγει τελειως απο το μυαλο !!!

Δεν κανει τιποτα :):)
ναι εχεις δικιο δεν εχει καμια σχεση με αρχικο σταδιο -απλα δεν εδωσες αρκετες πληροφοριες sorry- .
Δυστυχως ειναι αρκετα ελλιποβαρης ακομα με υψος 1.73 τα 45 κιλα ειναι ελαχιστα. Επρεπε να ειναι γυρω στα 10 κιλα παραπανω.
Πρεπει να εντοπιζει τις στιγμες \'αδυναμιας\' οπου χανει τον ελεγχο. Τι ειναι αυτα που της το προκαλουν, γιατι της το προκαλουν και τι μπορει να κανει για να το αντιμετωπισει. Πολυ χρησιμο ειναι να κραταει και ενα ημερολογιο για να μπορει να τα καταγραφει ολα αυτα. Προσπαθησε να την ρωτησεις με πολλη φιλικη διαθεση για τις πιθανες αιτιες, πως νιωθει πριν το κανει, τι προηγειται συνηθως -αγχος, θυμος, θλιψη- και πως αισθανεται μετα. Καλο ειναι επισης να κρατας/ ει ημερομηνιες ποσο συχνα γινεται αυτο, τη διαρκεια και την ενταση.
Επειδη ομως δεν ξερω ουτε τη θεραπεια εχει ξεκινησει ουτε σε ποιο σταδιο βρισκεται καλο ειναι να επισκεφτεις κι εσυ τον ψυχολογο καποια στιγμη και να συζητησεις ειδικα πως μπορεις να συμβαλλεις και να βοηθησεις. Φανταζομαι ειστε κοντα σε ηλικια κι αυτο ειναι πολυ καλο γιατι υπαρχει κατανοηση.
Αν παλι νομιζεις πως ο ψυχολογος δε βοηθαει επισκεψου καποιον αλλο για μια δευτερη αποψη. Ψαξε καποιον με γνωσιακη συμπεριφοριστικη θεραπεια οπως ειπα και πριν ειναι η καλυτερη για τετοιες περιπτωσεις. Αλλαζει το γνωσιακο πεδιο του ατομου και κατοπιν η συμπεριφορα σε συνδυασμο με τα φαρμακα. Το γεγονος οτι καταλαβε ειναι πολυ ενθαρρυντικο αλλα θελει υποστηριξη μεχρι να το ξεπερασει και να αρχισει να τρεφεται εντελως φυσιολογικα. Αυτο θα αργησει γιατι γινεται με αργο ρυθμο καθοτι οταν το ατομο αρνειται να φαει και φτανει στο κατωτο οριο ο οργανισμος ασθενει και η τροφη απορριπτεται.
Πανω απ ολα ομως να μην την πιεζετε και να την ελεγχετε χωρις να νιωθει ασφυξια.

να σαι παντα καλα
τεσσα

Αγαπητε Stavro εχω περασει απο αυτο το κατωφλι πριν 8 χρονια περιπου. Πιστεψε με ειναι παρα πολυ δυσκολο αυτο που περναει η αδερφη σου, για εσας σιγουρα, αλλα κυριως και για την ιδια. Εγω επειδη δεν ειμαι ψυχολογος θα σου πω απλα πως ενιωθα και πως νιωθω ακομα.......οπως καταλαβαινεις ακομα προσπαθω,με καλλυτερα αποτελεσματα πλεον. Καταρχην η πιεση που ενιωθα απο τους γονεις μου και τον αδερφο μου, οι οποιοι με παρακολουθουσαν \"διακριτικα\" οταν πηγαινα στο μπανιο ή στην κουζινα εμενα προσωπικα δεν με βοηθαγε καθολου.Αντιθετα εκανε την εξορμηση μου πιο ενδιαφερουσα γιατι ενιωθα πως επρεπε να εφευρισκω τροπους να ξεφυγω,και εκανε την κατασταση να μοιαζει με εξυπνη περιπετεια. Οταν αφηνα τον εαυτο μου με ενα μηλο και μια σαλατα την ημερα ,και ενιωθα το στομαχι μου να γινεται κομπος απο την πεινα με επιβραβευα γιατι αισθανομουν πως καταφερνα κατι απιστευτα δυσκολο. Οσο λιγοτερο ετρωγα τοσο μεγαλυτερη δυναμη ενιωθα πως ειχα γιατι αντιστεκομουν στην πεινα.Το στομαχι μου καποια στιγμη εκλεισε βεβαια και εφτασα αισιως τα 42 κιλα ,με υψος 1.70! Με κοιταζα στο καθρεπτη και νομιζα πως ημουν ....χοντρη !!! Η αυτοεκτιμηση μου ηταν τοσο χαμηλη ,και ακομα ειναι οχι τοσο πολυ ομως, που νομιζα πως οι αλλοι με εβλεπαν και με κοροιδευαν για την κοιλια μου,τα ποδια μου,και αλλα μερη του σωματος μου επειδη ηταν παχια! Αυτο που θελω να πω ειναι πως μεσα απο αυτη τη διαδικασια εγω ενιωθα πως καταφερνω κατι τρομερο, γιατι μου ελειπαν οι πρωτοβουλιες και η εμπιστοσυνη απο το σπιτι μου(δεν μου ανεθεταν ευθυνες,δικαιωμα επιλογης κτλ,γιατι ειτε ημουν κοριτσι ειτε ημουν μικρη ακομα,20 χρονων!)και ετσι επρεπε και εγω να δειξω στον εαυτο μου οτι εχω δυνατοτητες....οι οποιες ομως με κατεστρεφαν! Και αυτο το ηξερα ,και ενδομυχα το ηθελα γιατι αισθανομουν αχρηστη και αβουλη.Μη φανταστεις οτι οι γονεις μου με κακομεταχειριζονταν και δεν με αγαπουσαν.Λογω εργασιας ομως δεν μου ειχαν δωσει σημασια ,και με \"αυτο\" την ελαμβανα, και δεν πιστευαν στις δυνατοτες μου.Καποια στιγμη τρελαθηκα απο την ελλειψη φαγητου και το γυρισα αλλιως.Ετρωγα,χαιρομουν αυτα που μου ειχαν λειψει και για να μην παχυνω ετρεχα και τα εβγαζα.Μιλαμε για ποσοτητες φαγητου.....οτι ειχα στερηθει 2 χρονια . Οταν ετρωγα ενιωθα πως ημουν αλλου....κατι σαν το ναρκομανη με τη δοση του.Ημουν σε αλλο κοσμο και τη στιγμη που τα εβγαζα ερχομουν στη πραγματικοτητα.Οπως ειναι κατανοητο απο καπου ειχα αναγκη να ξεφυγω, πραγμα που με βοηθησε να καταλαβω η ψυχαναλυση μετα απο καποιο καιρο.Οταν αργουσα να φαω (για να τα βγαλω) με επιανε στερητικο συνδρομο και νευρα, και ειδικα οτν ενιωθα και τους αλλους στο σπιτι να με παρακολουθουν απο μακρια.Ολα τα καταλαβαινα και εκνευριζομουν χειροτερα.Η κατασταση κατα την αποψη μου δε θελει πιεση.Επισης δεν χρειαζεται να δημιουργει το οικογενιακο περιβαλλον ενοχες ,τυπου καταστρεφεις τον εαυτο σου και μας διαλυεις και εμας που σε αγαπαμε κα θα μας πεθανεις απο τη στεναχωρια.Θελει αγαπη , να νιωσει ο ανθρωπος οτι η οικογενεια τον καταλαβαινει ,συμπασχει μαζι του και δεν του παει κοντρα,θελει συζητηση γιατι τα πραγματα δεν ειναι απλα οσο φαινονται και ψυχολογικη στηριξη. Εγω ακομα το παλευω γιατι οπως ειπα δεν ειναι ευκολο.Εχω φτασει στο σημειο να επισκεπτομαι το μπανιο γυρω στις 2 φορες την εβδομαδα ,οταν πριν καιρο πηγαινα 2 φορες τη ημερα ! Ευχομαι να βοηθησα λιγακι αν και ολα αυτα ειναι προσωπικη μου αποψη και εμπειρια και καθε ανθρωπος διαφερει. Το μονο σιγουρο ειναι πως θελει υπομονη και απο τις 2 πλευρες και οχι νευρα απο την οικογενεια.Σκεψου πως λειτουργει ενας εθισμενος ανθρωπος ,που αγαπας πολυ?πως θα αντιδρουσες απεναντι του....??

ειμαι και εγω ενας απο τους παθοντες
και ομολογω οτι καπως ετσι ξεκινησε το ενδιαφερον μου για τον κοσμο της ψυχικης υγειας
Δεν ειμαι βεβαια επαγελματιας ψυχιατροσ-ψυχολογος ακολουθησα αλλο επαγγελμα αλλα θυμαμαι οτι ειχα χασει πολυ γρηγορα κιλα υπο την πιεση των πανελλαδικων ,
δεν παραδεχομουν το τι συνεβαινε ,ειχα διαρκως εκνευρισμο
και με μια εμφανιση μετρια (1.76 52kg)
πιο πολυ με βοηθησε η ειλικρινης κουβεντα με τους δικους μου
(και η επιτυχια μου ) και λιγοτερο η φαρμακευτικη οδος
ετσι νομιζω τουλαχιστον

Γειά σας και πάλι

Η κατάστασή της αδερφής μου είναι βελτιωμένη. Δείχνει πως εχει καταλάβει τι γίνεται. Πήρε και βάρος.

Θα ήθελα αν γνωρίζει κανείς να μου πει αν γνωρίζεις κάποιο κέντρο/κλινικη παρακολούθησης στη Θεσσαλονίκη ή κάποιον ψυχολόγο ειδικευμένο για τέτοια θέματα για να τη δει.

Έχω περάσει ακριβώς το ίδιο με την αδερφή σου αλλά με τη βοήθεια της κατάλληλης ψυχοθεραπεύτριας θεραπεύτηκα.Πρέπει η αδερφή σου να εμπιστευτεί τον θεραπευτή της αλλά και εσείς να είστε κοντά της.