Originally Posted by
Sublime
Καλημερα...Πανε ωρες τωρα που κουνιεμαι μπρος πισω σαν αυτιστικο μπας κ νιωσω καλυτερα....
Ειχα γραψει κ πριν καιρο στην εννοτητα κακοποιηση...
Σημερα μετα απο δικη μου προτοβουλια ή δικη του...δεν ξερω!Η σχεση πηρε τελος.
Ειμαι ενα ρακος...Δεν ξερω γιατι....ειναι το παραπονο και το γαμωτο οτι καταλαβαινω οτι δεν με αγαπαει παρολο που τοσο καιρο λεγαμε το αντιθετο.
Λεγαμε για γαμους...Παιδακια...μεναμε μαζι...
Παω να κοιμηθω και σκεφτομαι να κοιμαται στον κρεβατι μας με αλλη και μου γυρναει το μυαλο...Σκεφτομαι τα ασχημα πραγματα που μαλλον θα ακουσω οταν ανοιξω το τηλεφωνο...Και πραγματηκα τον αγαπαω αυτον τον ανθρωπο, μακαρι να μπορουσε να μην με κανει να σταματησω να τον αγαπαω με την συμπεριφορα του...
Ξερετε, μονο να ειμαι ευτυχισμενη ζητησα....ειναι τοσα πολλα πλεον να ζηταει κανεις?
Ξερω οτι καποιοι ειναι σε χειρωτερη μοιρα απο μενα κ αυτο καπως με κανει να εκτιμω το οτι απλα χωρησα...
σας παρακαλω...βοηθεια...νιωθω να θελω να κανω εμετο,