Καλησπέρα,
Έχω κουραστεί να είμαι αυτή που είμαι. Όταν είμαι σε μία παρέα δεν μιλάω καθόλου, μόνο αν μου απευθύνει κάποιος το λόγο. Νιώθω ότι ακόμα και να μην ήμουν εκεί κανείς δεν θα το πρόσεχε ή ότι δεν θα έλειπα σε κανένα.
Ακόμα και όταν είμαι με ένα μόνο άτομο μιλάω λίγο ή δεν μπορώ να βρω κάτι να συζητήσουμε.
Τις ελάχιστες φορές που μπορεί να βγω έξω και όντως να μιλήσω αρκετά και να εκφράσω αυτά που σκέφτομαι, νιώθω πολύ όμορφα και ότι πέρασα καλά. Θα ήθελα να είμαι πάντα έτσι, αλλά δεν τα καταφέρνω.
Τον τελευταίο καιρό μάλιστα με έχουν απογοητεύσει άτομα που θεωρούσα φίλους μου, κι έτσι δεν θέλω καν να προσπαθήσω να επικοινωνήσω πραγματικά μαζί τους. Το να γνωρίσω νέα άτομα μου φαίνεται πολύ δύσκολο και έτσι καταλήγω να σκέφτομαι ότι μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου και ότι δεν έχω ανάγκη ούτε παρέες ούτε φίλους ούτε σχέσεις.
Κανω συνεδρίες σε ψυχολόγο αλλά εκεί είμαι το άκρως αντίθετο, μιλάω συνέχεια. Δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω.