Κάθε βραδυ που πεφτω να κοιμηθω λεω στον εαυτο μου οτι αυριο θα ειναι ολα διαφορετικα.θα προσπαθησω να αλλαξω.να γινω οπως ημουν.καθε νυχτα που κοιμαμαι ξυπναω 2-3 φορες απ τους εφιαλτες που βλεπω.καθε πρωι δεν μπορω να αλλαξω αυτο που ειμαι-που εχω γινει- τελικα.απ τη στιγμη που θα ανοιξω τα ματια μου συνειδητοποιω οτι ηδη κουναω το ποδι μου νευρικα.κι αυτο ειναι.φοβος για τα παντα και ταραχη.και περνανε οι μερες..πανε χαμενες.περναει η ζωη μου..μεχρι πριν 5 μερες εκλαιγα ασταματητα..τωρα δεν μπορω να κανω ουτε αυτο.ανεκφραστη.πριν απο λιγο μ επιασε ενα πλακωμα.συνηθως οταν κλαιω μου περναει..δεν μπορω πια.φοβαμαι τα παντα.δε νιωθω πουθενα ασφαλης και με κανεναν.καποτε μπορει.τωρα η κατασταση εχει ξεφυγει πια.εχω τοση ενταση/ταραχη λες κι ειμαι ετοιμη να τρεξω.ναι αλλα για που;αφου φοβαμαι..τα παντα.
πριν απο λιγο διαβασα εδω μεσα οτι η αγαπη θεραπευει τα παντα..πανω που ειχα αρχισει να συνειδητοποιω ποσο μου λειπει..απο παντου..
γραφω γιατι ισως νιωθω καλυτερα..δε μπορεσα να παω σε ψυχολογο καθως απευθυνθηκα καπου και με αγνοησαν..μετα απ αυτο δεν θελω να προσπαθησω παλι..ειμαι επαρχια.εστειλα μνμ(mail) με ον/μο και δεν πηρα καμια απαντηση..καταλαβαινετε πως ενιωσα..θα ηθελα παρα πολυ να παω να βαλω ενα ποτακι να πιω και να κανω ενα τσιγαρο αλλα μαντεψτε..φοβαμαι..
α κι οταν λεω φοβαμαι εννοω μην πεθανω..μη παθω τιποτα και μεινω..( μαλλον επρεπε να το βαλω σε αλλη ενοτητα..)