Πως να βοηθησω τον αδερφο μου?
Ειναι μολις 12 χρονων,χασαμε τον μπαμπα μας προσφατα απο καρκινο και εκεινος ενω δειχνει ενταξει κ απο το σχολειο μας λενε τα καλυτερα(ησυχο κ δικαιο παιδι,εξυπνος μαθητης) εγω βλεπω μεσα του οτι δεν ειναι..δε μιλαω για την απωλεια κ το πως το εχει βιωσει αλλα οτι ειναι κλειστο παιδι δεν εκδηλωνεται,ειναι πολλες στιγμες θλιμμενος κ απομονομενος κ διαπυστωνω οτι εχει καποια ξεσπαμνατα περιεργεια,συσωρευει μεσα του καταστασεις κ του βγαινει θυμος, κλαμα κ παραπονο σε καποιες στιγμες αδυναμιας...
Η μητερα μας ειναι στο κοσμο της γενικα δε δειχνει να εχει συνειδητοποιησει κατι και οσες φορες τις το εχω πει καταληγουμε σε κβγα,δε το δινει σημασια,ουτε τον επιβραβευει οτι συζηταει μαζι του γενικα ειναι χαμενη..του χρονου θα παει γυμνασιο κ φοβαμαι οτι θα κλειστει ακομα πιο πολυ στον ευατο του...Προσπαθω να ειμαι διπλα του,να τον πλησιασω αλλα λογω τον καβγαδων που εχω με τη μητερα μου δε με θελει...δε ξερω πως να τον χειριστω,τρεμω στην ιδεα τι κρυβει στην καρδουλα του κ τρεφω ταυτοχρονα μισος για τη μητρεα μου που δεν υπαρχει στη ζωη του....ειναι απαθεις και αν κ τις εχω κανει απειρες συζητησεις που παντα καταληγουν σε καβγα γιατι θεωρει οτι κανω υποδειξεις κ το παιζω ξερολας παροαυτα δεν σκεφτεται να αλλαξει λιγο κ να του δωσει ολη εκεινη την προσοχη κ την αγαπη που δικαιουται το παιδι αυτο...τον πιανω μνα την κοιταει στα ματια κ να ζηταει επιβαιωση κ εκεινη δε χαμπαριαζει..Δ ξερω τι να κανω...