Originally Posted by
Chloe_
Νιώθω χάλια. Πήγαινα δοκιμαστικά για κάποιες βδομάδες σε μία δουλειά και σήμερα μου είπαν ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε την συνεργασία για κάποιους λόγους. Έχω μείνει αφραγκη στην Αθήνα (είμαι φοιτήτρια), η μητέρα μου μου λέει να πάω Θεσσαλονίκη, στο πατρικό μου, όσο προλαβαίνω, το αγόρι μου είναι Αθήνα και βλεπομαστε λίγο και από μακριά επειδή ήρθα σε επαφή με κρούσμα και φοβόμαστε επειδή αυτός μένει με την γιαγιά του. Το διάστημα που δούλευα, μέχρι σήμερα δηλαδή, είχα επικεντρωθεί τόσο στη δουλειά που τώρα νιώθω ένα κενό. Δεν έχω να κάνω τίποτα. Επίσης, νιώθω πολύ άσχημα και το αγόρι μου αντί να με βοηθήσει λίγο ψυχολογικά μου έλεγε ότι ήταν ασήμαντη δουλειά και άχρηστη και ότι δεν ασχολούμαι με κάτι σοβαρό (ασχολούμαι με την τέχνη). Και μετά σκέφτομαι: πώς μπορώ να είμαι με ένα άτομο που υποτιμά τις επιλογές μου, δεν με βοηθάει καθόλου και δεν μπορεί καν να μου φερθεί σωστά; Γενικά, η φάση είναι χάλια, νιώθω απαίσια και δεν έχω κανέναν. Λόγω της επαφής με το κρούσμα δεν μένουμε μαζί τώρα με το αγόρι μου, οπότε νιώθω πολύ μόνη. Από την άλλη, αυτός δεν καταλαβαίνει τίποτα, πάντα την ίδια συμπεριφορά έχει. Κι εγώ είμαι ηλίθια που την ανέχομαι. Λογικά, ο μόνος τρόπος να καταλάβει είναι το να με χάσει. Αλλά είναι δύσκολο ρε γαμωτο, και παράλληλα χάνω και τον αυτοσεβασμό μου που ανέχομαι την άσχημη συμπεριφορά του.
Το συμπέρασμα είναι ότι νιώθω αποτυχημένη που δεν πήγε καλά η δουλειά και μιας που είναι ανώνυμα εδώ ήθελα να το μοιραστώ. Γράψτε και κάνα σχόλιο αν θέλετε.