Διαβαζω καιρο εδω σε αυτο site και επιτελους πηρα το θαρος να γραψω κι εγω!
Νομίζω οτι απο τον τιτλο θα εχετε καταλαβει οτι εχει να κανει με την μανα μου...και την συμπεριφορα της δυστυχως σε εμενα.... Παντα ηταν "τυπος" που τα ελεγε εξω απο τα δοντια αλλα τωρα το εχει παρα κανει πιστευω..Την ρωταω κατι και αρχιζει να φωναζει,χαιρεται μονο οταν της μιλαω για το σχολειο (ειμαι 14,5) ή για τους βαθμους που παιρνω και φυσικα αν δεν της μιλησω εγω θα μου μιλαει αυτη....καθε μερα χειμωνα καλοκαιρι διακοπες ΠΑΝΤΑ! οταν παω να αλλαξω θεμα μου λεει τι δεν ενδιαφερομαι...φωναζει με το παραμικρο και με κανει να νιωθω αχρηστη...ειναι πολες οι φορες που εχω σκεφτει υπομονη μα 3,5 χρονια εχουν μεινει και μετα φευγεις...Ακομα και νερο να ριξω καταλαθως θα αρχιζει να μου φωναζει...δεν μπορω να συζητησω τιποτα αλλο μαζι της εκτος σχολειου...καθε μερα θα βρει αφορμη να τσακωθουμε για κατι μα καθε μερα..ακομα και 5 λεπτα πριν ξαπλωσω....και δυστυχως οταν τσακονωμαστε με "βαπτιζει" με πολλα "καλα" ονοματα τα οποια ξερω οτι τα λεει πανω στα νευρα της αλλα κι εγω ανθρωπος ειμαι εχω και τα ορια μου..νιωθω οτι πια δεν μπορω να κανω τιποτα γι αυτο...της μλαω και μου λεει οτι εγω ειμαι υπερβολικη αν και σε εσους το εχω πει ειναι το αντιθετο..δεν θελω να βγαλω τον εαυτο μου απ' εξω ξερω οτι μπορει να την εξοργιζω ορισμενες φορες να κανω την "πατατα" μου αλλα καμμια μαμα καποιας φιλης μου δεν κανει ετσι στην κορη της...θελω κι εγω μια στο τοσο μια στοργικη μαμα...δν λεω να κολλησει απο πανω μου αλλα να μην κανει κιολας λες και την βριζω καθε φορα και να ουρλιαζει...δεν μου αφηνει δικο μου "προσωπικο" χωρο αλλα εγω τον εχω αναγκη οπως και καθε παιδι στην ηλικια μου πιστευω..το εχω πει χιλιαδες φορες,αμετρητες πραγματικα αλλα εγω τα λεω εγω τα ακουω..μπεναλης-βγαινακης....πιστευω οτι πιο πολυ "αγαπαει" τους βαθμους μου και το σχολειο παρα εμενα ωρες-ωρες..περσυ στα γενεθλια μου που θα εβγαινα ουτε ενα καλα να περασεις δεν μου ειπε...μες τα μουτρα επειδη θα βγω να ξεσκασω λιγο.....ειναι σκληρη γυναικα αλλα πιστευω απεναντι μου σε διαφορους παραγοντες το εχει παρακανει...νιωθω αχρηστη,δεν μπορω να σκεφτομαι στο σχολειο οτι θα παω σπιτι και παλι η κατασταση θα γινει χαλια,δεν μπορω καθε μερα να βαζω τα κλαμματα και να αισθανομαι ετσι για τον εαυτο μου..το μονο που της ζηταω ειναι κατανοηση και σεβασμο οπως εγω δεν την βριζω να μην με βριζει κι αυτη κατα τη διαρκεια καβγα...να με εκτιμαει και να με κατανοει οταν της λεω οτι θελω χωρο κλπ.βαζω τα κλαμματα και μου φωναζει να σταματησω οτι και να κανω εγω εδω ειναι ....ενεκτιμητο..[B].Να προσθεσω οτι ειμαι μοναχοπαιδι αλλα οχι κακομαθημενο και δεν ζηταω πληρη προσοχη ουτε καν προσοχη [/B]απλα στοργικοτητα και οχι επιθετικοτητα απεναντι μου...μπορει να φαινεται ακραιο αλλα ποσες φορες εχω σκεφτει οτι ολα θα ηταν καλυτερα χωρις εμενα...τι λετε να κανω; ευχαριστω για τον χρονο σας και συγνωμη αν σας κουρασα!