Σκέφτομαι ακόμη τον πρώην μου
Γεια σας!
Ο λόγος που γράφω είναι επειδή δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι έναν πρώην μου. Για την ακρίβεια δεν ήταν πρώην μου, αλλά έβγαινα μαζί του για ένα διαστημα. Αυτό που ακόμα με στεναχωρεί είναι ότι ενώ βρισκόμασταν, δεν ήθελε να έχουμε κανονική σχέση και η πρόφαση ήταν ότι δεν είχε χρόνο για κάτι τετοιο. Για κάποιο λόγο με έκανε να το πιστεύω αυτό, ότι όντως ο χρόνος του ήταν περιορισμένος. Εγω τότε δεν δούλευα, σπούδαζα ακόμη οπότε σκεφτόμουν ότι οκ, δεν έχω "δικαίωμα" να του λέω για το πόσο χρόνο μπορεί να μου αφιερώσει, από τη στιγμή που εγω είμαι αραχτή και δεν δουλεύω... Το θέμα είναι ότι τον ήθελα αρκετά και για αυτο σε ενα βαθμό εθελοτυφλούσα. Όταν μετα απο 4 μήνες το διαλύσαμε, του έστειλα και τον ρώτησα ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που το σταματήσαμε. Αυτός μου είπε οτι δεν ήμουν η ιδανική γι αυτον και ότι έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή θα τελείωνε .. Επίσης μου είπε ότι δεν ήταν σε φάση να έχει σχέση αλλα και να ήταν, δεν θα είχε σχέση μαζί μου, γιατι εγω δεν του έκανα για σχέση..
Πέρα απο πληγωμενη ένιωσα και προδομενη. Γιατί ενώ μιλούσε συνέχεια για την έλλειψη χρονου τελικα μου ειπε ότι απλα οτι εγω δεν του εκανα για σχεση. Δηλαδή εγω πριν έβλεπα έναν άνθρωπο που γενικά δεν ήταν της φάσης να έχει σχεση, τον θεωρούσα πιο ψυχρό. Και μετα απο κάποιους μήνες συνειδητοποίησα ότι έκανε σχέση με κάποια άλλη..
Έχει περάσει καιρός και έχω ξαναγράψει για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά νιώθω πως δεν μπορώ εύκολα να το χωνέψω. Σαν να με "μεγάλωσε" πολύ όλη αυτή η ιστορία. Δεν μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου που ήμουν τόσο χαζή και άφησα τον άλλον να με κοροιδεύει τόσο καιρό.