άγχος με κάτι που έγινε στο δρόμο.

Οδηγουσα και ενώ γενικά έχω τρελό άγχος με την οδήγηση έγινε το εξής. ήμουν έτοιμη να περάσω από γραμμές τραίνου και στα δεξιά μου είχα έναν άνθρωπο να περπατάει κανονικά έβλεπα δηλαδή την πλάτη του. ξαφνικά και ενώ περνάω από δίπλα του να συνεχίσω ευθεία κάνει ένα τρελό πράγμα πήγε να περάσει το δρόμο δεν κατάλαβα λες και πήγε να πέσει πάνω στο αμάξι. γενικά μου τυχαίνει κόσμος να περνάει στο τσακ αυτό το κλασικό που πάνε όλοι λες και θα πέσουν πάνω στο πίσω μέρος του αμαξιού αλλά αυτό ήταν το κάτι άλλο. τον προσπερνάω και τον βλέπω απ τον καθρέφτη να περνάει και ενώ συνεχιζω άκουω ένα σφύριγμα από σφυριχτρα και είχα δει ότι ήταν ένας κύριος στις γραμμές με φωσφοριζε γιλέκο αλλά δεν πρόλαβα να δω αν είναι αστυνομικός η τι ήταν. Επίσης δεν σφύριξε ξανά και γενικά έχω αγχωθεί πολύ τώρα μην έγινε κάτι που δεν πήρα χαμπάρι. από τη στιγμή που δεν ακούμπησε το αμάξι μου η δεν έκανα κάτι κακό. έχω αγχωθεί όμως τόσο πολύ. είναι τρομερό το πως πάνε και κίνηση παντού και όλοι βιάζονται και πι πεζοί πάνε όπως να ναι και τα αμάξια. δεν ξέρω. προσπαθώ πολύ αλλά δεν είμαι καλά πλέον όταν οδηγώ.και τώρα έχω αγχωθεί και μου έχει χαλάσει η διάθεση.φοβαμαι μην με κυνηγήσει κανείς η μου κάνει κακό.

συμβαινουν αυτα.
πολλες φορες συσσωρευτικα πολλα λαθη οδηγουν σε ενα τραγικο αποτελεσμα.
να σκεφτεσαι οτι με την βοηθεια της Θεας τυχης δεν συνεβει τιποτα

Ρε 'συ Elli, όπως το παρουσιάζεις, στον μ@λάκα σφύριξε που πήγε να πέσει πάνω σου και να τον πληρώνεις και για άνθρωπο. Γιατί να σε ψάχνουν να σου κάνουν κακό ή να έκανες κάτι κακό εσύ;

Αυτά που γράφεις κατά καιρούς αγγίζουν την παράνοια. Ειδική δεν είμαι, διαγνώσεις δεν κάνω, αλλά φαίνεται ότι για κάποιο λόγο, από κάποια ενοχή ξεκινάει, και κάνεις ολόκληρα σενάρια παράλογα στο μυαλό σου συνεχώς. Πήγαινε να μιλήσεις με κάποιον ειδικό, θα σε βοηθήσει. Δεν θα σε ξεκλειδώσει από τη μια μέρα στην άλλη, θέλει δουλειά, αλλά σκέψου το λίγο και δεσμεύσου σε κάποια θεραπευτική διαδικασία.

Δηλαδή έτσι θα πάει όλη η ζωή σου; Να σου μπαίνουν ιδέες και να αγχώνεσαι συνεχώς από το τίποτα;

αυτο σκέφτομαι και εγώ απλά δεν ξέρω γιατί μου συμβαίνει. πιο πολύ με στεναχωρεί συνέχεια η σκέψη ότι το αμάξι είναι στα στοιχεία των γονιών μου και μη νευρίασε για κάποιο λόγο κάποιος μαζί μου και ψάξει και τους βρει. συνέχεια στεναχωριέμαι γιατί δεν θέλω ποτέ να στεναχωρηθουν οι γονείς μου. και το αγόρι μου που είναι αστυνομικός αυτό μου είπε. αυτός φταίει που πετάγεται σε δρόμο. εγώ πάντα πάω αργά και έχω αμάξι που κόβει μόνο του αν χτυπά ξύλο πεταχτεί κάποιος αλλά αυτό το πράγμα δεν ξέρω γιατί έχω συνέχεια άγχος για το δρόμο μη τυχόν και κάνω κάτι λάθος και προς θεού ενοχλήσω κάποιον.φοβαμαι ρε παιδιά κυκλοφορούν πολλοί τρελοί που ψάχνονται. και έτυχε να σφυρίξει και αυτό που δεν είδα τι είναι μόνο το φωσφοριζε και λέω αυτό ήταν θα με βρουν και θα με ψάχνουν και θα καταλήξουν στους γονείς. δεν ξέρω από ποτέ έγινα έτσι. ήμουν το άλλο άκρο πολύ δυναμική και δεν φοβόμουν τίποτα. όλα αυτά προ κοβιντ.

φοβάμαι τα πάντα και έχω χάσει την ελπίδα μου στους ανθρώπους. κάθε μέρα βγαίνω έξω και ειλικρινά βιώνω μια αηδία θέλω απλά να γυρίσω σπίτι και να μη ξαναβγω. φοβάμαι όλους όσους θα έρθω σε αντιπαράθεση και δη θα μαλώσω πχ στο δρόμο γιατί δεν πιστεύω στο καλό και τους καλούς ανθρώπους πια. φοβάμαι ότι όλοι θα θέλουν το κακό και αν τύχει κάτι όπως αυτό στο δρόμο θα ψάξουν να βγουν τα στοιχεία μου και θα με κυνηγούν σε εισαγωγικά.

αν κάποιος μπορεί να μου πει μια κουβέντα ειλικρινά την εκτιμώ πολύ και ευχαριστώ. το άγχος μου δεν περιγράφεται. ένα απλό παράδειγμα ότι χθες το βράδυ κοιμόμουν με κουβέρτα και ήρθε το αγόρι μου να με σκεπάσει και ενώ παιδιά κοιμόμουν δεν ξέρω πως ένιωσα παρουσία και άπλωσα το χέρι μου άνοιξα ματιά και μάλιστα του λέω και συγνώμη που σε τρόμαξα κατευθείαν λες και κατάλαβα τι γίνεται λες και δεν κοιμόμουν. σοκαρίστηκε και αυτός μου λέει τι ζητάς συγνώμη? δεν ξέρω αλήθεια. τι μου συμβαίνει.

Παρόλο που θεωρώ πολύ απλοϊκή προσεγγίση τον διαχωρισμό σε καλούς/κακούς, ας πούμε ότι κάποιος είναι "κακός" και ψάχνεται να τσακωθεί στον δρόμο και να βγάλει τα νεύρα του στον πρώτο τυχόντα.
Καταλαβαίνεις ότι το να σε βρίσει ο ταξιτζής όπως έγραφες τις προάλλες, με το να σε ψάξει από τις πινακίδες και να έρθει να σε σκοτώσει έχει μία τεράστια απόσταση. Το να σφύριξε ένας υπάλληλος του ΟΣΕ ή εργάτης στις τροχιές ή ένας τροχονόμος σε ένα μικροπεριστατικό στο δρόμο, έχει τεράστια διαφορά με το να κάτσει να ψάξει τους γονείς σου που είναι το αυτοκίνητο στο όνομά τους. Το καταλαβαίνεις αυτό; Αν δεν μπορείς να βάλεις αυτές τις σκέψεις σε σειρά, δεν θα σε βοηθήσει ουσιαστικά το να μας τα λες εδώ. Ίσως να καθησυχαστείς για 2 λεπτά, 5 λεπτά, μια ώρα, σε λίγες ώρες/μέρες με κάτι άλλο θα σε πιάσει πανικός.

σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντηση. έχεις δίκιο θα προσπαθήσω να το κάνω. καταλαβαίνω τι λες.

Quote:

---

Originally Posted by Elli19899

το άγχος μου δεν περιγράφεται. ένα απλό παράδειγμα ότι χθες το βράδυ κοιμόμουν με κουβέρτα και ήρθε το αγόρι μου να με σκεπάσει

---

Σκεψου τι θα γινοταν αν δεν ειχες αγορι... Το αγχος σου θα ηταν ακομα μεγαλυτερο διοτι θα ενιωθες και μοναξια, εκτος απο τα υπολοιπα. Οποτε δες την θετικη πλευρα, για να νιωσεις και πιο καλά.

εννοείται το σκέφτομαι απλά οι φόβοι μου έρχονται ξανά και ξανά. δεν θέλω ποτέ να γίνω βάρος και να φέρω πρόβλημα σε κανέναν άνθρωπο ποσο μάλλον σε κάποιον δικό μου. γι αυτό θέλω να πάρω το αμάξι στο όνομα μου αλλά φοβάμαι να το ζητήσω γιατί θα απορησουν οι δικοί μου και δεν ξέρω πως να το χειριστώ. έχω τεράστιο φόβο πια με την οδήγηση. δεν θέλω να τα παρατήσω όμως γιατί μου αρέσει τόσο πολύ που δεν περιγράφεται. αλλά φοβάμαι. φοβάμαι το ποσό λάθος οδηγούμε όλοι και όλα είναι λάθος και από πεζούς από αμάξια η μηχανάκια.τα πάντα είναι λάθος.λαθος συμπεριφορές.και φοβάμαι τρέμω πιο πολύ απ όλα τους πεζούς και τα μηχανάκια. και τώρα αυτό το σκηνικό με σόκαρε τόσο πολύ δεν θέλω με τίποτα να φέρω πρόβλημα. αλλά από τη στιγμή που δεν ακούμπησα κανέναν δεν υπάρχει λόγος να νιώθω έτσι απλά φοβάμαι μην θύμωσε κανείς μαζί μου και δεν το πήρα χαμπάρι και όλο αυτό πάρει μεγάλες και διαφορετικές διαστάσεις

Από κάπου πηγάζει που συνεχώς έχεις ανησυχία μην έκανες κάτι λάθος ή "κακό" και μην είσαι βάρος στους άλλους και μην τους δημιουργήσεις πρόβλημα.
Ψάξτο με κάποιον ειδικό.
Λες αυτά βγήκαν έντονα στην επιφάνεια από την καραντίνα και μετά. Μήπως είχατε τσακωμούς ή άλλα ζόρια στο περιβάλλον σου και σου φορτώναν τις δικές τους ευθύνες κι απογοητεύσεις; Μήπως αισθάνεσαι συνεχώς να έχεις την ευθύνη των άλλων και τους βάζεις σε προτεραιότητα; Ότι κι αν είναι, βρες κάποιον ψυχολόγο να μιλήσεις να σε κατευθύνει.

μπορει να ζαλίστηκε ο αντρας αυτος κι έπαθε αυτο το πράμα . συμβαινουν αυτα θελει προσοχη στον δρομο ομως μην πάθουμε και κακο στη ψυχη μας λογο αυτου θελει προσοχή κι ισορροπία στο πως θα κρατάμε καποια συμβάντα μεσα μας.