Όταν ήμουν 18 γούσταρα τρελά την γυμναστική και τις δουλειές που έχουν πολύ σωματική κόποση τώρα είμαι 20 και βαριέμαι να πάω γυμναστήριο θέλω μόνο να κοιμάμαι ,να παίζω παιχνίδια και να πηγαίνω για καφέ με τους φίλους μου
Printable View
Όταν ήμουν 18 γούσταρα τρελά την γυμναστική και τις δουλειές που έχουν πολύ σωματική κόποση τώρα είμαι 20 και βαριέμαι να πάω γυμναστήριο θέλω μόνο να κοιμάμαι ,να παίζω παιχνίδια και να πηγαίνω για καφέ με τους φίλους μου
Καλησπέρα. Προσπάθησε μην είσαι αυστηρός με τον ευατο σου. Το να παίρναμε διαστήματα που να μην είμαστε δραστήριοι είναι φυσιολογικό. Κάθε μέρα είναι διαφορετική. Επίσης μιλάς για ένα διάστημα που συνεβει μέσα στην καραντίνα. Και αυτό από μόνο του είναι σοβαρό. Όλοι βγήκαμε λαβωμένοι από αυτό. Να είσαι περηφανος που το είδες νωρίς και ξεκίνα να ζεις την ζωή σου ξανά όπως σου αρέσει έχοντας πάντα στο μυαλό σου να κάνεις πράγματα με αγάπη για τον εαυτό σου. Δεν έχει σημασία αν δεν είναι τα ίδια με αυτά που έκανες παλιά. Η ζωή αλλάζει..και αυτό είναι καλο.
Αυτο ειναι καπως φυσιολογικο. Οσο μεγαλωνουμε αλλαζουν οι προτεραιοτητες μας. Και εγω εκανα πρωταθλητισμο σχεδον στα νιατα μου σε ενα αθλημα (οχι τοσο σωματικο), αλλα τα εφερε και η ζωη και τα παρατησα.
Που να μπεις και στον εργασιακο χωρο, που ακομα και επαγγελμα να κανεις που να σου αρεσει, δεν θα σου αρεσει καθε ημερα να ασχολεισαι κανα 8ωρο με αυτο (συνηθως) και να μη σου μενει ελευθερος χρονος. Τεσπα απο εσενα εξαρταται τι προτεραιοτητες θα θεσεις με τον χρονο που εχεις.
το να το δεχτείς σαν μια περίοδο πένθους του "παλιού εαυτού" δεν είναι κακό.
δηλαδή τώρα, υπάρχει κάτι που σου δίνει χαρά; κάτι που θες να κάνεις και περιμένεις; είσαι λειτουργικός γενικότερα ή δυσκολεύεσαι;
Προφανως κάτι σε εμποδίζει,σε επηρεάζει ψυχολογικά.Από τα 18 έως τα 20 είναι 2χρονια διαφορά.Είσαι στο πικ της ενεργητικότητας!!Επειτα όταν μας αρέσει κάτι δύσκολα το παρατάμε,εκτός αν συντρέχουν άλλοι λόγοι!Σκεψου τι φταίει,μόνο εσυ το ξέρεις!!