κλειστοφοβια / μμμ / ασανσερ / καταστηματα
καλημερα σε ολους.
Αποφασισα να σας γραψω γιατι με εχει παρει πολυ απο κατω κ δεν ξερω που να απευθυνθω.
Πριν 3-4 χρονια ξεκιναν καποιες κρισεις πανικου εντονες μεν,αραιες δε. Με τον καιρο αρχισαν να γινονται χειροτερες.
Το περασμενο καλοκαιρι γυρνωντας απ το νησι μου, 4 ωρες στο καραβι δεν μπορουσα να ηρεμησω,χρειαζομουν συνεχεια ν βρισκομαι σε κινηση χωρις λογο (ταξιδευω συχνα κ απο μικρη κ δεν ειχα ποτε προβληματα με αεροπλανο ή καραβι).
Πριν 5 μηνες αλλαξα δουλεια κ δρομολογιο με το λεωφορειο.Ξαφνικα μεσα στο λεωφορειο με αρκετο κοσμο κ κολλημενοι στην κινηση αρχισα να ζεσταινομαι, να γδυνομαι κ να προσπαθω να κουνηθω. Ενξνοειται βγηκα με τη πρωτη ευκαιρια. Σιγα σιγα το παθαινα κ τις επομενες μερες με αποτεμεσμα να φοβαμαι αρχισω να φοβαμαι να μπω σε λεωφορεια. Με το μετρο δεν ειχα τοσο μεγαλο προβλημα. Κ οσο περνουσε ο καιρος τοσο χειροτερευαν τα πραγματα.Πλεον αποφευγω καθε ειδους μετακινηση.Ακομα κ ενα αδειο λεωφορειο να δω με αδειους δρομους φοβαμαι να μπω εστω κ για μια σταση, παθαινω ταχυπαλμια πριν καν μπω μεσα. Μονο σε ταξι κ αυτο αν δεν εχει κινηση κ αν δεν ειναι μεγαλη η αποσταση.
Στο ασανσερ προσπαθησα εδω κ 2 μηνες εμπαινα αλλα επειδη ειναι ασφαλειας κ αργει λιγο, οταν δεν το νιωθω να κουνιεται αρχιζω να παθαινω πανικο. Μια μερα κλειστηκα μεσα για 1 λεπτο κ απο τοτε το αποφευγω κ αυτο.
Σε μπαρ κ καφε επισης ειχα αγχος πιο παλια αλλα τωρα μου φαινεται παιχνιδακι μπροστα στα υπολοιπα, αρκει να μην ειναι ταρατσα ή καπου τελος παντων που δεν εχω γρηγορη προσβαση στην εξοδο.
Σε μαγαζια οπως τζαμπο, τραπεζες κλπ τα αποφευγω επισης.
Εκανα προσπαθειες στο παρελθον, του στυλ να παω στο ανοιγμα του καταστηματος για να μη συναντησω κοσμο, εμπαινα σε λεωφορεια για μια σταση οπου δεν εχει ποτε κοσμο,αλλα ειχα κολλησει σε αυτο το σημειο,πλεον ειμαι πολυ απογοητευμενη κ το να τα αποφευγω ολα αυτα μου ειναι πολυ πιο ευκολο.
Με παρακολουθει ψυχιατρος κ παιρνω αγωγη bespar εδω κ 2 μηνες χωρις το παραμικρο αποτελεσμα. Ο ψυχιατρος το μονο που μπορει να μου πει μετα απο πολυ κουβεντα ειναι να κανω δοκιμες κ να πιεζω λιγο τον εαυτο μου αλλα εμενα μου φαινεται αδυνατο.
Αν καποιος ειχε παρομοιο προβλημα ας μου πει πως το ξεπερασε γιατι πραγματικα υποφερω. Ειναι πολυ αδικο να εχω ολα τα καλα του κοσμου στη ζωη μου κ να με σταματαει κατι τοσο χαζο απ το να ζησω.