Πως συμπαραστεκομαστε σε καποιον που μολις εχασε καποιον;
Ένα παιδι στη δουλεια εχασε τον πατερα του αιφνιδια. Αυτο εγινε πριν κανα μηνα περιπου. Δεν ερχοταν για μερες και μετα ελειπα εγω. Σημερα συνατηθηκαμε πρωτη φορα μετα απο αυτο. Εχασα και εγω πατερα πριν λιγο καιρο οποτε νιωθω τον πονο του. Σαφως καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη, αλλα και σε εμενα και σε εκεινον ηταν ενας αιφνιδιος θανατος σε σχετικα νεο ανθρωπο. Ειπα το κλασικο που ελεγαν και σε μενα. Αν χρειαστεις κατι μιλησε μου. Αλλα τι ναχρειαστει; Εγω λεφτα χρειαζομουν. Αλλα δεν θα ζηταγα ποτε. Η τι θα κανει; Θα αρχισει να κλαιει στην αγκαλια μου οπως εγω στη σχεση μου και σε 2 φιλους μου; Όχι. Υπαρχει αμοιβαια συμπαθεια, αλλα ειναι ακυρο. Οποτε δεν ξερω πως μπορω να βοηθησω. Το μονο που εκανα ηταν (επειδη ειναι μεταπτυχιακος που απλα παρακολουθει) του βρηκα part time σε εμας θεση για 10 μηνες. Οταν εχασα εγω τον μπαμπα μου μου βρηκε καποιος δουλεια που ηξερε οτι ειχα αναγκη. Δεν ξερω αν το εκανα μονο για εκεινον η και για εμενα. Ήθελα να επιστρεψω το καλο που μου ηρθε για να υπαρχει συμμετρια.
