Καλησπέρα σε όλους! Νέο μέλος !!! και θα ήθελα και γω να πω τη δική μου ιστορία!
Είμαι 36 χρονών παντρεμένη προς το παρόν...!!! με ένα παιδάκι 6 χρονών που υπεραγαπώ:starhit::starhit::starhit:
Είμαι παχύσαρκη τα πιο πολλά χρόνια της ενήλικης ζωής μου!
Ας τα παρω όμως από την αρχή: Σαν παιδί ήμουν αδύνατη υπερκινητική, αθλήτρια και πάντα έτρωγα πολύ και όλοι έλεγαν πόσο αδύνατη είναι αυτή ενώ τρώει έτσι!
Πράγματι μετά τα 16 άρχισαν να φαίνονται τα αποτελέσματα της πολυφαγίας μου!! από 53 κιλά( ύψος 1,65) αρχισα την ανιούσα!! Κάποια σχόιλια του οικογενείακου μου περιβάλλοντος με έκαναν να πιστέψω ότι είχα χοντρίνει αρκετά: 57 κιλά ποπο!!!Και ήρθε η πρώτη μου δίαιτα(χημική τη λέγαμε τότε). έχασα 3, πήρα 7!!!:wow:
Και ησυνέχεια γνωστη ... μου έγινε ψύχωση... εχανα 5 έπαιρνα 8 κτλ κτλ!! Στα 18 ήμουν κιλά 80!!! σημειώστε οτι έκοψα και τα πολλα πολλα με τον αθλητισμό λογω τραυματισμου, ε ήρθε και έδεσε!!
Κάπου εκεί γνώρισα και τον πρώτο μου μεγάλο έρωτα! Για να μην τα πολυλογώ γιατί είναι αλλη ιστορία μπήκα σε μια διαδικασία να χάσω τα κιλα μου με σοβαρή δίαιτα και πήγα με μαμά θεία και αδελφή στα weight watchers!! Στην αρχή τα κιλά τα έχανα γρήγορα.6 κιλα σε ένα μήνα! Μετά όμως πολύ αργά. Εκει άρχισε να μην μου ταιριάζει και η΄στέρηση... στις ποσότητες.Μια μέρα που ήμασταν με φίλους στο σπίτι πήραμε πίτσες. Εφαγα τρία κομματια και οι τύψεις δεν άρχισαν να έρθουν! Μαντεψτε τι έκανα!!!:tumble::tumble::tumble::tumble:
Εμέτο!!! οπότε συστυθήκαμε και με τη βουλιμία!!! Στην αρχή ήταν συχνο φαινομενο για εμένα έχανα και κιλά... Επιασα την πρώτη μου δουλειά και άρχισα να χάνω και εκεί κιλά...Η βουλιμία σταματησε να είναι τόσο συχνό φαινόμενο. Καμιά φορα όταν εκανα υπερφαγια τότε έπαιρνα αγκαλιά και τη λεκάνη:tumble::tumble::tumble:
Σπάνια όμως τα επεισοδια αυτά! Ημουν 21 57 κιλά, ευτυχισμένη κοινωνική σχεδόν πλήρης. Γνωρισα και τον αντρα μου...όλα καλά! !Σταματήσαμε να βγαίνουμε έξω, κλεισούρα καταθλιψη... ε άρχισα πάλι την ανιουσα και την βουλιμία απο πίσω να ακολούθεί!(ήμασταν ανύπαντροι ακόμη) Εφτασα στα 26 να είμαι 96 κιλά δυστιχισμένη,χωρίς φίλους γιατι είχα αφοσιωθεί στον αντρα μου! Χωρίσαμε γιατι κουραστίκαμε να φορτώνουμε ο ένας τον άλλο( βασικά εγώ είχα πιασει πάτο και δεν είχα τίποτα άλλο να του δώσω). Στο διάστημα του χωρισμού μας (10 μήνες) εγω πήγα σε μια σχολη εξτρα απο την δουλειά μου, έκανα καινούργιους φίλους παρέες, έλειπα συνέχεια από το σπίτι μου και παλι με τη βοήθεια των εμετών έφτασα 70 κιλά.Σημειώστε πως λόγω του αθλητισμου το σώμα μου ήταν σφιχτο και στην ουσία φαινόμουν 10 κιλά πιο αδύνατη. Με είδε ο άντρας μου και άρχισε να θέλει επανασύνδεση. Είχε κανει και καποιες κινήσεις πριν να δει ότι είχα αδυνατίσει(προς τιμην του) αλλά εγώ δεν ήθελα γιατι έλεγα πως για να τα ξαναβρούμε θα έπρεπε να γίνει η νύχτα μέρα οσον αφορα τη συμπεριφορά του απενατί μου! Ετσι και έγινε, έμεινα έγκυος πατρευτίκαμε λίγο νωριτερα απο οτι υπολογίζαμε και απο εκει αρχιζει ο πραγματικος γολγοθάς μου!!
Ξεκίνησα την εγκυμοσύνη μου 72 κιλα και τελείωσα 110 και βάλε(ειχα σταματήσει να ανεβαίνω στη ζυγαριά)Μετά την γέννα του μικρού μου ζουζουνιού(4 κιλα ήταν το μωρο) έχασα 15 κιλα και συνέχιζα... Μπήκε το παιδι 10 μέρες στο νοσοκομείο οταν ήταν 2 μηνων (έπαθε βρεφικη μηνιγγιτιδα) και εγω ήμουν ολη μέρα και όλη νύχτα εκεί.Ετρωγα το φαγητο του νοσοκομείου μόνο! ΠΗΡΑ 8 ΚΙΛΑ!!! και τουρτες να ετρωγα αμφιβαλλω αν θα επαιρνα τόσα...Από τότε μόνο προς τα πανω πήγαινα. Ούτε οι εμετοι έκαναν κάτι...το ανακαλυψε και ο άντρας μου και απο τότε(5 χρονια ) δεν έχω ξανακάνει(3-4 φορές μόνο σε μεγάλες στιγμέ αδυναμίας.). Ηζυγαριά μου έγινε ψύχωση, ο αντρας μου άρχισε να με πιέζει αλλα εγω εκεί....103,106,112 ......120
Τελικός απολογισμός: ανύπαρκτη ζωή, δεν έχω δυνάμεις ούτε σωματικές ούτε Ψυχικες, δεν έχω ζωή ουσιαστική. Η μόνη μου χαρά είναι το πιτσιρικι μου αλλα και αυτον δεν τον ευχαριστιέμαι όπως θα ήθελα.τώρα με νιοαζει τι θα κ΄νω εγω για μένα... για να ξαναβρω την αγάπη μου για την ζωή! Αποφασισα να απευθυνθώ στην ιατρική(χειρουργειο) και για ψυχολογική υποστήριξη που μάλλον τη χρειάζομαι και περισσοτερο:sniffle:
ΟΥΦ τα πα και ξεθύμανα λίγο. Ειναι πολλα το ξέρω και συνγχωρέστεμε αλλα ένιωσα οτι εδώ πολλοί θα με καταλάβουν και αυτο το έχω αναγκη!
καλωσασβρήκα λοιπόν με τη δική μου καταθεση ψυχής!:yes: