Originally Posted by
Sonia
Θυμάμαι πριν κάποια χρόνια βρίσκομαι λίγες μέρες στο χωριό της προγιαγιάς μου, στο πατρικό της γιαγιάς μου, όπου πήγαινα κάποιες βδομάδες τα καλοκαίρια σαν παιδί. Είχα πάει με τη γιαγιά μου και τη θεία μου να κάνουμε κάποιες δουλειές και να αράξουμε. Βλέπω λοιπόν στο δρόμο εκεί που πήγαινα με τη γιαγιά μου μία κοπέλα, την χαιρετάω, λέμε 5 τυπικά πράγματα και φεύγουμε. Λέει η γιαγιά "Που την ξέρεις την τάδε εσύ;" Της λέω "Είμασταν συμμαθήτριες στο λύκειο" "Α, ωραία, εδώ πιο κάτω μένει, να βρεθείτε να κάνετε παρέα" Πιο μετά λέει "Α, είδα φως στο σπίτι του τάδε, μάλλον ήρθε ο ταδόπουλος, θυμάσαι που παίζατε παλιά; Να πας να του μιλήσεις να πίνετε κανέναν καφέ, να μην είσαι μόνη."
Είναι λοιπόν κόσμος που είναι έτσι στις συναναστροφές του, δίνει ευκαιρίες και θέλει να κάνει παρέα με τον καθένα χωρίς να είναι πιο ψαγμένες ή βαθιές. Η γιαγιά μου ας πούμε υπέθεσε ότι εγώ το βρήκα κακό να είμαι μόνη λίγες μέρες στο χωριό κι από το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα. Εγώ πάλι μια χαρά την καταβρήκα όταν είχαμε τελειώσει τις δουλειές μας να πηγαίνω να χαζολογάω στον κήπο ή να αράζω να κοιτάω τα άστρα ή να διαβάζω τα βιβλία μου κάτω από την μουριά. Ούτε όρεξη είχα να ξαναδώ τον τάδε που είχα να τον δω από 7 χρονών, ούτε να μιλήσω στην τάδε που την θυμόμουν ως μία κοπέλα που δεν μου έκανε ούτε ζέστη ούτε κρύο στο λύκειο και δεν μπορούσα να ξέρω κιόλας πως ήταν 20 χρόνια μετά σαν χαρακτήρας, αν είχε όρεξη για παρέες τη δεδομένη στιγμή ή αν είχε όρεξη για παρέα μαζί μου.
ΑΝ αισθανόμουν ότι θα ήθελα ρε παιδί μου να μιλήσω με αυτούς, να φάω ένα σουβλάκι στην πλατεία κι αν θα ήταν διαθέσιμοι να κάνουμε παρέα εκείνες τις μέρες, θα έκανα προσέγγιση. Αν τα βρίσκαμε και κρατούσαμε επαφή και εξελισσόταν όλο αυτό σε κάποια πιο στενή φιλία, οκ. Αλλά γενικά είμαι τύπος πιο επιλεκτικός στις παρέες και αράζω χαλαρά και μόνη μου.
Ξέρω κόσμο που είναι υπέρ των νέων γνωριμιών, δεν τα βρίσκει και πάρα πολύ με τον άλλον, αλλά συνεχίζει να κάνει παρέα γιατί του καλύπτει το τάδε και τάδε κενό και του αρέσει να κάνουν αυτό κι αυτό. Όταν ο άλλος απομακρύνεται όμως γιατί βρήκε παρέες που ταιριάζει πιο πολύ ή συμβαίνει κάτι άλλο στη ζωή του ή ξέρω κι εγώ τι, το παίρνουν πολύ προσωπικά κι αισθάνονται κατά κάποιο τρόπο εγκατάλειψη. Εγώ αυτό το κάνω παρέα το θεωρώ πολύ διαφορετικό από το "έχω κάποιον φίλο". Όταν κάνω κάποιον παρέα και απομακρυνθεί ή δεν αναποκρίνεται, δεν θα το ψειρίσω και πολύ.
Όταν θεωρώ κάποιον πιο στενό φίλο, θα προσπαθήσω να καταλάβω το τι τρέχει και γιατί μπορεί να έχει απομακρυνθεί, πάντα δεδομένου όμως ότι οι φιλίες δεν είναι στατικές και περνάνε πολλές διαφορετικές φάσεις. Δηλαδή σε μία κοντινή φίλη, αν ξαφνικά τον τελευταίο καιρό απομακρυνόταν θα της έκανα μία συζήτηση όπως έκανες κι εσύ στη φίλη σου και το πιθανότερο είναι ότι θα μου εξηγούσε ακριβώς χωρίς χαζές δικαιολογίες. Σε μία απλή παρέα, γενικά είμαι ευθύς τύπος και δεν θα μασούσα τα λόγια μου, αλλά τα έφερε έτσι η ζωή και δεν αισθανόμουν πλέον τόσο κοντά με αυτήν την παρέα ή είχα άλλες προτεραιότητες, αν μου ζητούσε τον λόγο η άλλη μπορεί κι εγώ να μην καθόμουν να εξηγήσω αναλυτικά τι μου συμβαίνει ή αυτά που θεωρώ αυτονόητα. Δηλαδή τι να πεις στην άλλη, "κάναμε παρέα και λέγαμε 5 κουβέντες αλλά έχω βρει την Σούλα που μένει πιο κοντά και συνεννοούμαστε καλύτερα από εσένα "ή "έχω τρεξίματα στη δουλειά, είμαι στα κάτω μου, είναι ο πατέρας μου στο νοσοκομείο και έχω άλλα στο κεφάλι μου κι εσύ με παίρνεις και μου λες για τον φίλο σου τον Τάκη που μια χαρά τα άκουγα παλιότερα αλλά πλέον βαριέμαι και όχι, δεν θέλω συμπαράσταση για τα δικά μου θέματα, έχω την ξαδέρφη μου αυτή τη στιγμή που ξέρει και κάποια πράγματα από μέσα και μου φτάνει"; Μπορεί να είσαι ευθύς άνθρωπος, αλλά δεν μιλάς το ίδιο με όλους και σε όλες τις φάσεις. Και καμια φορά δεν υπάρχει καν γιατί. Κάποιες φορές απομακρύνεσαι από κάποιον που έκανες παρέα γιατί δεν αισθάνεσαι πια τόσο κοντά ή αισθάνεσαι άνετα με μια πιο χαλαρή σχέση που έχετε και ζητάει ο άλλος παραπάνω και δεν θες εσύ αυτό το παραπάνω.
Αν σου συμβαίνει συνεχώς αυτό που λες, σημαίνει ότι επενδύεις περισσότερο σε άτομα που δεν επενδύουν τόσο σε εσένα και δεν θες να το δεις. Αυτό είναι πως του βγαίνει του καθένα, δεν μπορείς να το εκβιάσεις.