θεωρια προσκολλησης. ξεπερνιεται??
θα ηθελα να ακουσω αποψεις πανω στο ζητημα μου,απο οποιον μπορει να με βοηθησει. εχω σχεση ενα χρονο με ενα παιδι που με ενδιαφερει πολυ, τον θελω πολυ και ειμαι πολυ ερωτευμενη. ομως καποια στοιχεια του χαρακτηρα μου στεκονται εμποδιο σε καθε μου σχεση και στο τελος την διαλυουν.. αυτο κινδυνευει να γινει και τωρα. ειμαι πολυ ανασφαλης, φοβαμαι συνεχως πως θα με αφησει και πως δεν με θελει, συνεχως εχω καποιε προσδοκιες μεσα στο μυαλο μου και οταν αυτες δεν πραγματοποιουνται μπορω να γινω μεχρι και υστερικη. θεωρω το παραμικρο ενδειξη πως δεν με θελει, το θεωρω ως απορριψη, το παιρνω προσωπικα και δυσαρεστουμαι πολυ. ως αποτελεσμα.... αυτος μου λεει συνεχως πως τον καταπιεζω και πως δεν αντεχει αλλο και πως του ειναι πολυ δυσκολη αυτη η κατασταση γιατι απο την αλλη ειναι ερωτευμενος μαζι μου και δεν θελει να με αφησει, αλλα θα αναγκαστει αργα η γρηγορα.. να σημειωσω πως γενικα δεν σημαινει πως καθε παραπονο που εχω ειναι αβασιμο απλως το εκδηλωνω με υπερβολικο τροπο, κανοντας του ψθχολογικο πολεμο.. αληθεια με σιχαινομαι οταν γινομαι ετσι. αλλα ετσι ειμαι και ειλικρινα θελω να το διορθωσω γιατι μονο προβληματα μου προκαλει αυτη η κατασταση. αυτη τη περιοδο δεν ειμαστε καλα, μπορει και να χωρισουμε.. πως μπορω να του εξηγησω πως τον θελω και πως αναγνωριζω οτι ειναι λαθος αυτο?? πως μπορω να του εξηγησω και εγω την πλευρα μου σε ορους κατανοητους σε αυτον?? αληθεια το θελω πολυ, δεν θελω να τον χασω.. και ειναι αδικο να τον χανω λογω του εαυτου μου του ιδιου.. σε καθε συζητηση που κανουμε γι αυτο το θεμα δενεται κομπος η γλωσσα μου και νιωθω σαν να μην εχω επιχειρηματα να εξηγησω τη θεση μου.. τι σταση μπορω να κρατησω για να μην χαλασω τη σχεση μου και να της δωσω αλλη μια ευκαιρια??