Ψάχνω έναν πατέρα.......

Ψάχνω μια ζωή, είμαι 44, έναν πατέρα που δεν είχα ποτέ, έναν πατέρα αδιάφορο και απόμακρο, έναν πατέρα που ποτέ δεν μου πήρε ένα δώρο, έναν πατέρα που ποτέ δεν μου είπε "χρόνια πολλά" στην γιορτή μου ή στα γενέθλια μου, έναν πατέρα που ποτέ δεν με πήρε μια αγκαλιά, έναν πατέρα που ποτέ δεν με έπιασε από το χέρι να πάμε βόλτα, έναν πατέρα να πει ότι είναι περήφανος για τον γιο του, έναν πατέρα που όταν γυρνούσα σπίτι και είχα τσακωθεί με άλλα παιδιά να με σφίξει στην αγκαλιά του και να μου πει δεν πειράζει, έναν πατέρα που να είχα ως πρότυπο, έναν πατέρα που όταν μου άρεσε κάποιο κορίτσι να του το εκμυστηρευόμουν, έναν πατέρα να τον συμβουλευόμουν, έναν πατέρα που δεν θα με ειρωνευόταν και δεν θα με κορόιδευε, έναν πατέρα που δεν θα με κτυπούσε, έναν πατέρα που θα μου αγόραζε παιχνίδια, έναν πατέρα αόρατο δίπλα μου, έναν πατέρα που θα τον αγαπούσα και θα τον θαύμαζα, έναν πατέρα...........

ΥΓ. απλώς ήθελα να τα πω, να τα βγάλω από μέσα μου. Μετά από τόσα χρόνια ο πόνος είναι αβάστακτος, το κενό τεράστιο! Από 'κει ψηλά είμαι σίγουρος ότι με βλέπει..... ας είναι καλά....

Ποσο σε νιωθω αδερφε μου...δυστυχως ειναι απο τις πληγες που δεν επουλωνονται ποτε οσα χρονια και αν περασουν. Να ξερεις δεν εισαι ο μονος!

Ο πονος που σου αφησε είναι μεγαλύτερος από το να μην τον είχες γνωρίσει ποτέ. Δεν τον γνώρισα κι έτσι δεν έχω να θυμάμαι τίποτα ούτε κακό ούτε καλό.... Μόνο η απουσία η ανυπαρξία του. Δεν είσαι μόνος όπως ειπε και ο παραπάνω.

Εστάλη από Lenovo A6000 στο E-Psychology.gr Mobile App

Αν έχεις παιδιά, γίνε ο πατέρας που θα ήθελες. Αν δεν έχεις, γίνε για τους γύρω σου. Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε αυτό θα θέλαμε να είναι ο πατέρας μας, η μητέρα μας, ο αδερφός μας κλπ.
Αυτό νομίζω μας λυτρώνει κάπως. ( γνώμη μου)


Sent from my iPad using Tapatalk

Καλό κουράγιο σε όλους, εύχομαι όλα να πάνε καλά!

Quote:

---

Originally Posted by sihans

Αν έχεις παιδιά, γίνε ο πατέρας που θα ήθελες. Αν δεν έχεις, γίνε για τους γύρω σου. Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε αυτό θα θέλαμε να είναι ο πατέρας μας, η μητέρα μας, ο αδερφός μας κλπ.
Αυτό νομίζω μας λυτρώνει κάπως. ( γνώμη μου)


Sent from my iPad using Tapatalk

---

Ωραίο και συμφωνώ με όλους!!

Quote:

---

Originally Posted by sihans

Αν έχεις παιδιά, γίνε ο πατέρας που θα ήθελες. Αν δεν έχεις, γίνε για τους γύρω σου. Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε αυτό θα θέλαμε να είναι ο πατέρας μας, η μητέρα μας, ο αδερφός μας κλπ.
Αυτό νομίζω μας λυτρώνει κάπως. ( γνώμη μου)


Sent from my iPad using Tapatalk

---

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, αλλά μερικές φορές χωρίς να το θέλεις αναπαραγεις υποσυνείδητα τον πόνο που έχεις υποστεί.

Ωραιος ο sihans,συμφωνω μαζι του.
Paylo το κενο σιγουρα ειναι τεραστιο αλλα πρεπει να προχωρησεις.
Τι προτυπα ειχε ο πατερας σου για να συμπεριφερεται ετσι; Ισως να μην μπορουσε να εκφραστει,ισως να ειχε καποιο ψυχολογικο προβλημα,ισως ...πολλα...Δεν προσπαθω να τον δικαιολογησω αλλα παντα κατι φταιει για τη συμπεριφορα καποιου.
Θα σου αναφερω μια περιπτωση πατερα που παντα ηταν αυταρχικος, δυσθυμος και καθολου στοργικος. Περασαν τα χρονια και τελικα αυτος ο ανθρωπος επασχε απο διαφορα ψυχολογικα προβληματα ,παιρνει χαπια,χαλαρωσε σαν χαρακτηρας εννοειται αλλά τα παιδια και η συζυγος του πλεον τον γραφουν κανονικα ,του μιλουν υποτιμητικα ,τον αφηνουν στον κοσμο του που λενε...Δεν του συγχωρεσαν ποτε ολα τα δυσκολα χρονια του παρελθοντος ασχετα που γνωριζουν πια οτι εφταιγε η ψυχικη του νοσος.

Και ο δικος μου πατερας ηταν δυσκολος ανθρωπος. Φοβομουν μην κανω καποιο λαθος ή να αποτυχω στο σχολειο. Παντα ειχε νευρα οποτε γυρνουσε απο τη δουλεια και εμεις καναμε ησυχια για να μη τις φαμε...Εφταιγε η δουλεια του και αυτο το καταλαβα οταν συνταξιοδοτηθηκε και εγινε αλλος ανθρωπος. Ηρεμησε και ηρθαμε πιο κοντα. Απλα δες πως τα φερνει η ζωη που και εγω σε οποια δουλεια και να βρω , εχω νευρα ,γυρναω σπιτι με νευρα και θελω να υπαρχει ησυχια για να ηρεμησω. Ευτυχως δεν εμοιασα- αντεγραψα τα υπολοιπα απο τον πατερα μου και εχω πολυ καλη σχεση με τη γυναικα και τα παιδια μου.

Άμα βρεις που υπάρχουν πατεράδες σε ευκαιρία πες και σε μ ένα ...

Quote:

---

Originally Posted by Paylos

Ψάχνω μια ζωή, είμαι 44, έναν πατέρα που δεν είχα ποτέ, έναν πατέρα αδιάφορο και απόμακρο, έναν πατέρα που ποτέ δεν μου πήρε ένα δώρο, έναν πατέρα που ποτέ δεν μου είπε "χρόνια πολλά" στην γιορτή μου ή στα γενέθλια μου, έναν πατέρα που ποτέ δεν με πήρε μια αγκαλιά, έναν πατέρα που ποτέ δεν με έπιασε από το χέρι να πάμε βόλτα, έναν πατέρα να πει ότι είναι περήφανος για τον γιο του, έναν πατέρα που όταν γυρνούσα σπίτι και είχα τσακωθεί με άλλα παιδιά να με σφίξει στην αγκαλιά του και να μου πει δεν πειράζει, έναν πατέρα που να είχα ως πρότυπο, έναν πατέρα που όταν μου άρεσε κάποιο κορίτσι να του το εκμυστηρευόμουν, έναν πατέρα να τον συμβουλευόμουν, έναν πατέρα που δεν θα με ειρωνευόταν και δεν θα με κορόιδευε, έναν πατέρα που δεν θα με κτυπούσε, έναν πατέρα που θα μου αγόραζε παιχνίδια, έναν πατέρα αόρατο δίπλα μου, έναν πατέρα που θα τον αγαπούσα και θα τον θαύμαζα, έναν πατέρα...........

ΥΓ. απλώς ήθελα να τα πω, να τα βγάλω από μέσα μου. Μετά από τόσα χρόνια ο πόνος είναι αβάστακτος, το κενό τεράστιο! Από 'κει ψηλά είμαι σίγουρος ότι με βλέπει..... ας είναι καλά....

---

Συγχωρεσε τον. Αυτο πρεπει να κανεις για να μπορεσεις επειτελους να προχωρησεις.
Οσες φορες και να μιλησεις γιαυτο, ποτε δεν θα βγει απο μεσα σου αν δεν το συγχωρεσεις.
Αυτο στο λεει ενα ατομο που αν σου πει την δικη του ιστορια , θα πεις οτι αυτα γινοντε μονο σε ελληνικες ταινιες. Πιστεψε πραγματικα οτι εσυ δεν φταις, οτι αξιζεις να σε αγαπουν και πρωτα απο ολους αγαπησε εσυ τον εαυτο σου. Στην συνεχεια συγχωρεσε τον , και αφησε ολα τα ασχημα πισω σου. Και θα το δεις η ζωη σου θα γινει υπεροχη.
Καλη σου νυχτα :)

Με αυτο το πληκτρολογιο στο κινητο οπως ναναι γραφω . Σορυ αν σας εβγαλα τα ματια πριν....