ΧΩΡΙς ΤΟΝ ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ
Σημερα το πρωι με επιασε βουλιμικη κριση. εφαγα σχετικα λιγο με αλλες φορες που τρωω ποσοτητα μεγαλη τροφης, αλλα οταν προσπαθισα να τα βγαλω δεν μπροουσα δν ξερω γιατι.μαλλον επειδη ηταν πρωι κ ηταν κλειστος ο φαρυγγας ποιος ξερει. παντως νιωθω χαλια ολη μερα κ ξερω πως αυτο θα με οδηγησει στο να μν φαω κανονικα την υπολοιπη μερα...κ φοβαμαι μν αυτο εχει αλυσιδωτη αντιδραση την επομενη η την μεθεπομενη κλπ....ξερετε πως παει....
αγχωνομαι παρα πολυ που προτιμω να κανω πραγματα λιγοτερο χαζα,αλλα κ παλι χαζα,ωστε να μν φαω.να προκαλεσω μια κατασταση δλδ. εστειλα προχτες πχ μνμ στον πρωην μου κ του πα οτι μ λειπει κ αλλες τετοιες @@ριες.φυσικα δν μ απαντησε οποτε απλα μετα νραπηκα που εκανα κατι τετοιο κ φανηκα ΑΚΟΜΑ πιο ζωο!ενω εγω δν τα κανω αυτα σε αντρες...
νιωθω πως παχαινω.μετρησα την προηγουμενη βδομ ασχετα απο το τι εφαγα,πως το εφαγα κ τι ωρες το εφαγα, καπου στις 8000 θερμιδες. δν κανει να ζυγιζομαι δν ξερω πως τα παω. πηγα μονο 1 ωρα γυμν την βδομ που περασα γτ δν προλαβαινω!!!!!!!! οποτε ρωταω τους αλλους που μ λενε ''οχι'' αλλα εγω μονιμως με βλεπω στον καθρευτη και δν θελω να κοιταζομαι ουτε να φοραω εφαρμοστα ρουχα με κουμπια που χω να βαλω καιρο. τζιν παντελονι εχω να βαλω 2 χρονια.........
μισω το γεγονος οτι η τροφη που αλλοι εχουν απλα ως ευχαριστηση κ ως μεσο επιβιωσης, εγω κ πολλες αλλες στην θεση μου το εχουν σαν εναν διαολο που τους πιρουνιζει 3-4 φορες την μερα με την τσουγκρανα του. το χειροτερο η καλητερο δν ξερω, ειναι οτι δν μπορω να κανω πλεον εμετο στο σπιτι μ απο φοβο μν ακουσουν δν μ βγαινουν.παλια εκανα στην μπανιερα οταν εκανα μπανιο αλλα με ακουσε μια μερα η μανα μ κ απο τοτε δν μ βγαινουν. οταν γαινω εξω παλι απ το αγχος δν μπορω γτ φοβαμαι μν παρατηρησουν οι φιλοι μ πως αργω η μν βγω με κοκκινα ματια. κανεις δν καταλαβαινει.
δεν ειναι το θεμα να αδυνατισω αλλα να βαλω σε μια ταξη την ζωη μου.γτ να ναι τοσο αδυνατο να γινει......δν ζηταω κατι δυσκολο......εχω νευρα,βουλιμια χωρις λογο,υπερβολικο αγχος, κ συνεχως απο μεσα μ σκεφτομαι κ κανω προγραμματα βασανιστικα....χωρις να μπορω να ηρεμισω.ολο σημειωνω αριθμους κ προγραμματα που ισως να μν καταφερω να τα κανω. και απογοητευομαι. η τοση απογοητευση μου κανει κακο οδηγει σε βαρεμαρα η σε ενα ''δεν βαριεσαι τι θα παθεις'' και τρωω κατι που μετα δν μπορω να το ξερασω!!!!!11και να σου οι τυψεις μετα και μετα τα νευρα κ το ξεσπασμα σε οοοολους γυρω μου!
το μισος για τον εαυτο μου δεν φευγει με την καμια. βγαινω εξω κ βλεπω ολες να ναι ομορφες ψηλες αδυνατες κ να γνωριζουν αλλους κ εμενα νιωθω κανεις δν με κοιταει κ να φανταστητε πως δν εχω αναγκη τους αντρες για επιβεβαιωση απλα νιωθω πως δν κοιτανε τελευταια ειδηκα......
πηγα στον γιατρο την πεμπτη κ μ ειπε πως δν παχυνα κ πως μια χαρα τα παω να ηρεμισω κλπ κ να μν αγχωνομαι μ αυξησε τα αντικαταθλιπτικα βεβαιως βεβαιως.......
ο γιατρος μ ειναι πολυ καλος κ χαρουμενος ανθρωπος με κανει να κλαιω απ τα γελια οποτε παω.....οποτε ξερει να κρινει πως ειμαι?
ξεκινω την σημερινη μερα ασχημα, μια δευτερα ηλιθια. αλλα σκεφτομαι την προοπτικη να τα παω καλα.....καλα μεχρι την παρασκευη....δν 3ερω πως να προσδιορισω το καλα.αλλα ελπιζω σε ενα καλα
καλη βδομαδα σε ολους