Μητέρα - σύζυγος - γυναίκα
Καλησπέρα σας,
μπήκα στην διαδικασία να γράψω και εγώ τα δικά μου, όχι αναζητώντας κάποια συμβουλή ή κάποια καθοδήγηση, απλά επειδή είναι
ένα θέμα το οποίο λόγω της φύσης του δεν μου δίνεται η δυνατότητα να το συζητήσω με κάποιο φιλικό πρόσωπο.
Λίγα λόγια για εμένα:
Είμαι η Ελένη, 42 ετών, μητέρα 2 παιδιών και παντρεμένη 18 χρόνια. Το δεύτερο παιδάκι μου το γέννησα πριν 8 χρόνια και έχουν διαφορά 2 έτη μεταξύ τους.
Και στις 2 εγκυμοσήνες πήρα αρκετά κιλά και γενικά είχα παραμελήσει τον εαυτό μου. Δεν υπήρχε βοήθεια και ουσιαστικά όλο το βάρος έπρεπε να το σηκώσουμε μόνοι μας
με τον σύζυγο. Τα πρώτα χρόνια, μέχρι να πάνε τα παιδιά σχολείο δεν εργαζόμουν καθώς αφιέρωνα όλο το χρόνο μου στο να τα μεγαλώσω. Σε τυχαία συνάντηση που είχα με γνωστούς
και φίλους μπορώ να πω ότι ένιωσα κάπως άσχημα που δεν ήμουν περιποιημένη ( ντύσιμο, μαλλιά, νυχιά κλπ ).
Με τον σύζυγο ευτυχώς υπήρχε πάντα συνεννόηση και επικοινωνία αλλά είχαμε και εμείς τα πάνω μας και τα κάτω μας. Εκείνος εργάζεται σε εργοστάσιο και τα ωράρια του ήταν ποικίλα.
Όπως είναι φυσιολογικό επέστρεφε από την εργασία του κουρασμένος αλλά παρόλα αυτά μας αφιέρωνε χρόνο σαν οικογένεια ( βόλτα, παιχνίδι κλπ ).
Ερωτικά είχαμε σχεδόν βαλτώσει ( μία φορά το μήνα και εάν ) γιατί πραγματικά ήταν δύσκολο να βρεθεί ποιοτικός χρόνος ( με το ζόρι πηγαίναμε και τουαλέτα ).
Πριν περίπου 2-3 χρόνια ( όταν έκλεισα τα 40 ) με είχε πάρει από κάτω. Αισθανόμουν ότι πλέον δεν είμαι ποθητή σαν γυναίκα και αποφάσισα να ξεκινήσω βάζοντας σαν στόχο να φτάσω
στα κιλά που ήμουν τόσα χρόνια ώστε να χωρέσω ξανά στα ρούχα μου. Δύσκολη και απαιτητική περίοδος αλλά απέδωσε και μου ανέβασε και την αυτοπεποίθηση.
Τα τελευταία χρόνια εργάζομαι σε μια εταιρία σαν υπάλληλος γραφείου. Στο κτίριο που βρίσκεται η εταιρία μένει και ένας φοιτητής τον οποίο συχνά πυκνά συναντούσα στην είσοδο.
Με τον καιρό αρχίσαμε να λέμε κάτι παραπάνω από ένα τυπικό γεια. Μια μέρα που έβρεχε καρέκλες, τον συνάντησα στο φούρνο απέναντι και διασχίζοντας μαζί το δρόμο,
ένα διερχόμενο όχημα μας έκανε μούσκεμα. Ενημέρωσα ότι έπρεπε να λείψω από την εργασία μου και μου πρότεινε να ανέβω σπίτι του μέχρι να έρθει ταξί ( είχαν και απεργία τα ΜΜΜ ).
Στο σπίτι του μου έφερε πετσέτα και έβγαλα τα ρούχα για να τα στεγνώσω όπως όπως. Καθίσαμε και συζητήσαμε διάφορα και γενικά αισθάνθηκα ότι με φλέρταρε.
Να τονίσω ότι αυτός ήταν φοιτητής ( 21-22 ετών τότε ). Το επόμενο διάστημα το ενδιαφέρον του έγινε πιο έντονο και μου την έπεφτε κανονικά μπορώ να πω.
Δεν ξέρω γιατί ( ίσως γιατί έψαχνα επιβεβαίωση, ίσως γιατί είχα απωθημένα, ίσως γιατί μου έλειπε κάτι, ίσως γιατί είμαι κακός άνθρωπος ) αλλά τελικά συνάψαμε ερωτικές επαφές.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες αλλά αυτό έγινε καθημερινό. Χωρίς να έχουμε κάποιου είδους σχέση ( εννοώ ότι δεν βγαίναμε, ούτε κάν τηλέφωνα δεν ανταλλάξαμε ) ερωτικά ταιριάξαμε.
Η ρουτίνα μου πλέον ήταν το πρωί να πηγαίνω τα παιδιά σχολείο και μετά να πηγαίνω στο σπίτι του για σεξ μέχρι να αρχίσει η δουλειά μου.
Πολλές φορές ( ειδικά στις αρχές ) μπορεί να πεταγόμουν και στο διάλλειμά μου.
Από την πρώτη κιόλας επαφή, έφτιαξε η διάθεσή μου. Ήταν σαν να ξαναγεννήθηκα. Ανέβηκε η αυτοπεποίθησή μου και ξαναένιωσα. Μετά από πολλά χρόνια έζησα ξανά αυτήν την λαχτάρα
που έχει ο άλλος για εμένα. Ο πόθος, η έξαρση που είχε όταν κάναμε σεξ. Τόσα χρόνια, νομίζω ότι την πραγματική απόλαυση, τώρα την ένιωσα.
Όλο αυτό επηρέασε θετικά και την ερωτική μου σχέση με τον άντρα μου. Πλέον είχα όρεξη να φορέσω πρόστυχα
εσώρουχα ή να του κάνω παιχνίδια για να τον πειράξω. Το σεξ έγινε πιο συχνό φαινόμενο και γενικά έφτιαξε το κλίμα μεταξύ μας.
Δεν υπάρχουν συναισθήματα για τον άλλο και η σχέση μας είναι καθαρά ερωτική. Εξαιτίας και της μεγάλης διαφοράς ηλικίας δεν υπάρχουν εύκολα κοινά σημεία ( πέραν της καθημερινότητας
δεν βρίσκουμε κάτι άλλο να συζητήσουμε δλδ ). Δεν ξέρω εάν όλο αυτό είναι λάθος, δεν ξέρω εάν είναι σωστό, αλλά αυτό συμβαίνει και με έχει βοηθήσει πάρα πολύ.
Έχω διαβάσει πολλές ιστορίες από άντρες/γυναίκες που στον γάμο τους έχουν χαθεί όλα. Καμία επικοινωνία το ζευγάρι και καταλήγουν όλοι με ψυχολογικά. θεωρώ την δική μου εμπειρία
καθαρή τύχη βέβαια. Ερωτικές εμπειρίες έχω πολύ λίγες καθώς δεσμεύτηκα από νεαρή ηλικία. Δεν μετανιώνω για κάτι και απλά θα ήθελα να πω σε όσους βρίσκονται σε αδιέξοδο ότι δεν πρέπει
να φοβόμαστε καμία κατάσταση.
Δυστυχώς, όπως ανέφερα εξαρχής, δεν μπορώ να τα συζητήσω όλα αυτά με κάποιο δικό μου άτομο!