Το μήνυμα που έστειλα σε μια ψυχίατρο
Καλημέρα. Ονομάζομαι Κωνσταντίνος και είμαι 28 ετών. Έχω ένα ψυχολογικό θέμα σχετικά με τους ψυχαναγκασμούς και τον Θεό.
Όλα ξεκίνησαν το 2017 όταν άρχισα να έχω έναν ψυχαναγκαστικό φόβο τιμωρίας από τον Θεό. Το καλοκαίρι του 2018, λόγω αυτού του φόβου, αναγκαζόμουν να κάνω καλές πράξεις για να είμαι ασφαλής. Για παράδειγμα, έβρισκα μπουκάλια σε διάφορες σκάλες και τα πετούσαα στα σκουπίδια για να μην τυχον γλιστρήσει κανένας γιατί νόμιζα ότι έπρεπε να το κάνω αλλιώς μπορεί να με τιμωρούσε ο Θεός. Έφτασα σε σημείο, να ταλαιπωρούμε με άγχος. Έτσι, βρήκα έναν τρόπο να σταματήσω το άγχος μου, κάνοντας υποσχέσεις στον Θεό να μην κάνω αυτό που μου λέει ο ψυχαναγκασμός. Ο φόβος της υπόσχεσης νικούσε τον φόβο του ψυχαναγκασμού και έτσι, ηρεμούσα. Ο ψυχαναγκασμός, όμως, άρχισε να γίνεται πιο δυνατός και έτσι, αναγκάστηκα μαζι με τις υποσχέσεις να ζητάω τιμωρίες, σε περίπτωση που έσπαγα την υπόσχεση, για να κάνω, πάλι, τις υποσχέσεις που με αναγκάζουν να αγνοώ τους ψυχαναγκασμούς, πιο ισχυρές. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, κάποιες φορές να νομίζω ότι, μπορεί, να έσπασα την υπόσχεση και να φοβάμαι για την τιμωρία.
Το θέμα χειροτέρεψε όταν ζήτησα από τον Θεό να μου στείλει ένα συγκεκριμένο σημάδι ότι με τιμώρησε. Δεν ήταν και δύσκολο σημάδι, αλλά το γεγονός ότι η σύμπτωση-σημάδι έγινε αμέσως, μόλις το ζήτησα με φρίκαρε παρα πολύ. Από τότε, άρχισα να έχω, καθημερινά, ακραίες συμπτώσεις, με αποτέλεσμα, να νομίζω ότι ο Θεός μου στέλνει σημάδι για να μου πει ότι με τιμώρησε. Ηρέμησα, κάπως, όταν άρχισα να διαβάζω για τον Χριστό και όταν εξομολογήθηκα. Το καλοκαίρι του 2019, άρχισα να αγχώνομαι ότι ο Χριστός μπορεί να μην είναι αληθινός, και έτσι, άρχισα να προσεύχομαι σε μη συγκεκριμένο Θεό. Αργότερα, κατέληξα να προσεύχομαι σε μη συγκεκριμένους Θεούς. Κάθε μέρα, κάθε λεπτό, προσευχόμουν στο μυαλό μου για κάθε intrusive thought που είχε το θέμα της υπόσχεσης. Πολλές φορές, νόμιζα ότι έκανα πολλές υποσχέσεις, παρόλο που σταμάτησα να κάνω υποσχέσεις. Δεν μπορούσα να διαχωρίσω τον εαυτό μου από τις intrusive thoughts. Κατάφερα, πρόσφατα, να σταματήσω τις ψυχαναγκαστικές προσευχές και έπεισα, κάπως τον εαυτό μου, ότι όλα αυτά είναι ασθένεια και ότι οι Θεοί το ξέρουν.
Πριν 8 μέρες, υπήρξε μια ψυχαναγκαστική τελετουργία επειδή νόμιζα, όπως πάντα, ότι έκανα μια υπόσχεση στον Θεό ή στους Θεούς, την οποία δεν θυμάμαι. Για να νιώσω ελεύθερος, έσπασα την τελετουργία. Την έσπασα κάνοντας πράξη μια "κακιά" παιδική συνήθεια που είχα πριν χρόνια. Άρχισα να αγχώνομαι γιατί θυμάμαι όλες τις ψυχαναγκαστικές υποσχέσεις, αλλά δεν θυμόμουν καμία υπόσχεση σχετικά με αυτή την "κακιά" συνήθεια. Άρχισα να ανησυχώ ότι, μπορεί, να πρόκειται για μια πιθανή υπόσχεση που είχα κάνει πριν 3 χρόνια, πριν εμφανιστεί το ψυχαναγκαστικό μου θέμα. Δηλαδή, το μυαλό μου έφτιαξε ένα σενάριο, ότι, μπορεί, πριν 3 χρόνια, πριν εμφανιστεί το ψυχαναγκαστικό μου θέμα, να έκανα μια βιαστική υπόσχεση στον Θεό για να κόψω αυτή την κακιά, παιδική συνήθεια και μιας και ήταν μια συνήθεια που την έκανα σπάνια, την ξέχασα εύκολα. Συν ότι τότε, δεν είχα θέμα με υποσχέσεις, άρα πήρα αψήφιστα την όλη υπόσχεση. Εφόσον, εκείνη την περίοδο δεν είχα θέμα με ψυχαναγκαστικες υποσχέσεις δεν μπορώ να δικαιολογήσω τον εαυτό μου, όπως τον δικαιολόγησα για όλα αυτά τα 2 χρόνια. Αυτό το τρομακτικό σενάριο έφτιαξε το μυαλό μου. Δηλαδή, οτι μπορεί, πριν 3 χρόνια, να έκανα μια αληθινή υπόσχεση στον Θεό προκειμένου να κόψω μια παιδική συνήθεια και εφόσον, ηταν μια συνήθεια που είχα σπάνια, ξέχασα την υπόσχεση. Επι 8 μέρες, αναλυω το συγκεκριμένο θέμα και προσπαθώ να θυμηθώ. Θυμάμαι, άσχετα και ασήμαντα περιστατικά από εκείνη την περίοδο, αλλά τίποτα σχετικά με υπόσχεση. Από οσο ξέρω τον εαυτό μου, δεν θα έκανα ποτέ υπόσχεση για μια συνήθεια που μπορούσα να σταματήσω, εύκολα, χωρίς τον φόβο της υπόσχεσης. Και αν τολμούσα κάτι τέτοιο, θα το θυμόμουν. Εδώ, θα ήθελα να προσθέσω ότι το 2016 είχα κάνει μια υπόσχεση στον Θεό για μια άλλη κακή συνήθεια, η οποία ήταν το κάπνισμα. Προσπάθησα πολλές φορές να το κόψω αλλά δεν τα κατάφερα. Λόγω φόβου αμαρτίας και καρκίνου, έκανα την υπόσχεση στον Θεό γιατί πίστευε ότι ήταν ο μόνος τρόπος. Αυτή την υπόσχεση την θυμάμαι πολύ καλά. Το θέμα μου, όμως, είναι η άλλη με την παιδική συνήθεια. Πιθανότατα δεν έκανα υπόσχεση για αυτήν την παιδική συνήθεια αλλά το υποσυνείδητό μου επιμένει. Σαν να μου λέει " θα την θυμηθεις. προσπάθησε και άλλο" Όσο αναπαράγω το σενάριο, τόσο αληθινό μοιάζει. Δεν ξέρω γιατί επιμένει τόσο το υποσυνείδητο μου για μια υπόσχεση που, πιθανότατα να μην έκανα ποτέ. Λογικά, η εμμονη μου με τις ψυχαναγκαστικές υποσχέσεις, η υπόσχεση για το κάπνισμα, και το γεγονός ότι είναι μια παλιά και "'κακιά" συνήθεια, έφτιαξαν ένα ψεύτικο αλλά πειστικό σενάριο. Δεν μπορώ να το αγνοήσω.
Αυτό τον καιρό, βρίσκομαι εκτός Αθηνών, αλλά θα επιστρέψω τον Σεπτέμβριο και θα ήθελα να ξεκινήσω συνεδρίες μαζί σας. Απλά, σας έστειλα το μήνυμα για να ξέρετε από πριν το πρόβλημα μου και αν γίνεται, να μου δώσετε μια ελπίδα ή συμβουλή σχετικά με το πρόβλημα μου. Πιστεύετε υπάρχει λύση; Έχει να κάνει με μια ανώτερη δύναμη και δεν ξέρω αν υπάρχει λύση. Σας ευχαριστώ.
