Το κομπλεξ μου με τους ηλικιωμενους ανθρωπους

νομιζω πως εχω καποιου ειδους κομπλεξ τελευταια με τους μεγαλυτερους σε ηλικια, και θα ηθελα να το συζητησουμε να μου πειτε αν οντως ειναι κομπλεξ ή οχι και τι να κανω γι'αυτο. οταν λεω μεγαλυτεροι σε ηλικια δεν εννοω 5-10 χρονια παραπανω απο μενα, αλλα τους λιγο μεγαλυτερους που παροτι καλοπερασαν και ευχαριστηθηκαν, τρωνε τη ζωη κι απ'τους μικροτερους τωρα. κι οταν λεω μικροτερους εννοω οσους γεννηθηκαν το 80 και το 90, γιατι πιο πριν δε νομιζω να ειμασταν ετσι. ειναι η γενια της χουντας του Παπαδοπουλου και λιγο πιο πισω που ψηφιζε τα ιδια και τα ιδια, με τα κομματοσκυλα που τους ταζαν θεσεις κι οτι θα βολευτουν στο δημοσιο, με αποτελεσμα να εγκλωβιστουμε σ'αυτο το πολιτικο σκηνικο με πεντεξι οικογενειες να παιρνουν λαθος αποφασεις και να μας ρουφαν το αιμα. τοτε δεν ειχαμε τοσους μεταναστες κι αλλοδαπους, δεν ειχαμε τοση ανεργια, δεν ειχαμε το ευρω, το'να τ'αλλο. σιγουρα υπηρχαν προβληματα, μα πιστευω οχι οπως τωρα που εχουμε πηδηξει στο γκρεμο κι αιωρουμαστε στο κενο.

νιωθω οτι μας εχουν φαει τη ζωη λοιπον αυτοι ολοι και φταινε, σαν εναν καρκινο που εξαπλωσαν στη χωρα, και συνεχιζουν να κανουν οτι μπορουν μεχρι να πεθανουμε. αυτοι οτι ειχαν να ζησουν το ζησαν εξαλλου, κι αντι να μας βοηθησουν να σταθουμε στα ποδια μας και να προχωρησουμε μπας κι επιβιωσουμε με το μελλον που μας καταστρεψαν, μας κοβουν τα φτερα και μας αναγκαζουν να ζουμε κατω απο απανθρωπες συνθηκες λες και βρισκομαστε σε κανα πολεμο μεχρι να μη μεινει κανενας ζωντανος. που ουσιαστικα μπορουμε να πουμε εχουμε πολεμο αλλα οχι οπως τον εχουμε μαθει.

δε ξερω πως μπορω να τις ξανασυμπαθησω αυτες τις ηλικιες, μου βγαινει πολυ οργη εναντιον τους ειδικα οταν με πιανει απελπισια κι οτι τπτ δε θα αλλαξει. νιωθει κανας αλλος ετσι να μου πει πως συγκρατει τα νευρα του ? εχω δικιο ή δεν εχω ρε γμτ ?

υ.γ. δεν αναφερομαι σε κανενα μελος του φορουμ προσωπικα, δε παιζει απολυτως κανενα προβλημα πλεον με κανεναν απο εδω.

Εννοεις οτι ας πουμε τελειωσε η χουντα το 74 και ας παρουμε καποιον 20αρι τοτε δηλαδη εχεις προβλημα με τις ηλικιες 55+. Προσωπικα δεν εχω προβλημα , ουτε ειμαι υπερ καθεστωτων χουντας επειδη υπηρχε οικονομικη ευημερια.

Δεν μπορω φυσικα να ειμαι ευχαριστημενος , μιας και τρωω λουκια και βλεπω πολλα "στραβα". Εαν εσυ εισαι παγιδευμενος σε ενα συστημα και δεν ξερεις πως να αντιδρασεις...και αυτοι ηταν παγιδευμενοι σε ενα αλλο συστημα και ουτοκαθεξης.

Αυτοι που ειχαν την εξουσια να αλλαξουν το συστημα , τα εκαναν μανταρα και τελικα τιποτα δεν περπατησε. Φυσικα οργιζομαι με τον διεφθαρμενο ,τον κλεφτη , τον απατεωνα , τον τεμπελη που πληρωνω και δεν κανει την δουλεια του και παει λεγοντας , αλλα δεν εχω καποιο προβλημα με ηλικιες.

βασικα το θεμα το εκανα περισσοτερο επειδη στη πολυκατοικια που μενω ειναι γεματο γριες, κι οταν αναγκαστικα τις βλεπω στο δρομο κλπ, νιωθω σαν να μου φταινε αυτες που δε καλοπερναω, γιατι με τις επιλογες τους τα καναν οντως ολα μανταρα, και νευριαζω και μου ρχεται να τις κοπανισω να πεσουν κατω. οι γριες αυτες πρεπει να ειναι πανω απο 50, αλλα οκ ας μη κολλησουμε στην ηλικια, δε θελω να θιξω κανεναν, απλα θελω να μου πειτε πως μπορω να τις ξανασυμπαθησω, αν γινεται.

Χμ , δεν ειναι θεμα ηλικιας ειναι θεμα ανθρωπου. Εαν ειναι "αντιπαθης" η γρια δεν γινεται τιποτα εαν ειναι μια συμπαθης "γιαγιουλα" ολα καλα:) Βασικα πρεπει να γνωρισεις κοσμο και να μιλησεις μαζι του.

Ενα απο τα μεγαλυτερα λουκια που τρωνε οι μεγαλες ηλικιες ειναι της μοναξιας , γιατι οπως και να το κανεις λιγοι ειναι αυτοι που πιανουν κουβεντα μαζι τους περαν των συνομηλικων τους. Ενας αλλωστε απο τους μεγαλυτερους φοβους του ανθρωπου ειναι τα γεραματα και η μοναξια που αυτα θα φερουν.

Προσωπικα οταν ειμαι καλα δεν αισθανομαι καποια αντιπαθεια για τον κοσμο , αλλα αυτο βεβαια δεν αλλαζει το γεγονος οτι ειμαι κλειστος χαρακτηρας και δεν επικοινωνω ευκολα με αγνωστους τετ-α-τετ

λεω οτι ειναι λογο ηλικιας επειδη εχω το σκεπτικο πως αυτες φταινε γιατι ζουσαν πριν απο μενα, και μπορουσαν να εχουν επιλεξει κατι καλυτερο για το μελλον, κι οτι τωρα τραβαω εγω τα αποτελεσματα ολων των λανθασμενων επιλογων τους ενω αυτες καλοπερνουσαν (και καλοπερνανε ισως ακομα). πχ τις δινουν συνταξη καμποσο ενω υπαρχει τοση ανεργια και οι νεοι δυσκολευονται να βρουν δουλεια και να τα βγαλουν περα. αν δεν αλλαξει αυτο το σκεπτικο οτι μου φταινε, δε νομιζω πως μπορω να τις ξανασυμπαθησω.

Ναι οκ , καποιες μπορει να ειναι σαπιες απο την αποψη οτι δεν φτιαξαν ενα καλυτερο αυριο . Καποιες μπορει ομως να καναν το "οτι ηταν ανθρωπινος δυνατο" για να επιζησουν και για ενα καλυτερο αυριο. Δεν μπορεις ευκολα να διαχωρισεις , ουτε μπορεις να "μαθεις" απο τριτους ευκολα το ποιον του αλλου και το τι εκανε στην ζωη του ωστε να παρει αυτη την συνταξη. Ακομα και βολεμενη δημοσιοθεσιτισα να ηταν ,μπορει να ηταν αυτη με το "φιλοτιμο" , γιατι υπαρχουν αυτοι που τα ξυνουν σε μια δημοσια υπηρεσια , αλλα υπαρχουν και αυτοι που εργαζονται και κανουν και τη δουλεια αυτων που τα ξυνουν.

Γενικα δεν μπορω να σου πω πως να δεις τα πραγματα αλλιως , ουτε οτι η οπτικη μου γωνια ειναι καλυτερη αλλα νομιζω οτι πρεπει να σεβομαστε τους αλλους και οταν το κανουμε αυτο φαινεται και εχει ανταποκριση.
Ναι νομιζω ειλικρινα , οτι αυτη ειναι η βελτιστη "στρατηγικη" προς μια ευτυχισμενη ζωη αλλα δεν μπορω να ξερω πως μπορει να επιτευχθει αυτο για τον καθενα , ουτε για τον εαυτο μου δεν ξερω οταν "τα βλεπω αναποδα" που και που.