Originally Posted by
Skiouros8
Εγω δεν λυπάμαι καθόλου και δεν εχει καμια σχεση με γονεις που εχασαν τα παιδια τους, εφοσον δεν το λεω για καποιον ασχετο, αλλα σε αυτους που μου επιτεθηκαν. Εχει οσο να πεις τεράστια διαφορά. Το δικο τους μισος και η πρακτική τους κακια ηταν αναιτιολογητα, το δικο μου μισος ειναι το φυσικο επακολουθοτου τραύματος και δεν θα απολογηθω επειδη με τραυματισαν, ούτε οφείλω να το ξεπεράσω ή να δηλώνω πως το ξεπέρασα εφόσον δεν το ξεπέρασα. Ετσι λειτουργεί το μετατραυματικο στρες. Εγω τουλάχιστον έχω αυτή την αιτιολογία, εκείνοι τι δικαιολογια έχουν για όσα εκαναν;
Σοκαρεσαι υποτιθεται, λες και ζουμε σε εναν κοσμο που οι ανθρωποι δεν κανουν κακες σκεψεις και κακές πράξεις. Για μενα πόσα σερνουν καθημερινα; Αντι να πουν ενα συνγμωη, να καταλαβουν το λαθος τους;
Εχω δικαιολογημενο μίσος προς άτομα που με έβλαψαν και εύχονται/κάνουν χειρότερα. Εννοειται ότι θα χαρώ απεριγραπτα όταν πεθάνει κάποιος από αυτούς, οπως και αυτοι χαιρονταν οταν με εβλεπαν αδυναμο. Δεν μπορώ τους ψευτοηθικισμους, τα βρίσκω υποκριτικά. Οι άνθρωποι σου τρώνε τις σάρκες, δεν είμαι φιγουρα της Αγιας Γραφης για να λεω και ευχαριστώ για οσα μου εκαναν. Αυτο δυστυχώς έχει εγκαθιδρυθει ως νοοτροπία από μια κακη πρόσληψη του χριστιανισμου. Περιμενουν από σένα να είσαι καλό και υπακουο θυμα, αν αντιδράσεις στην κακια τους γίνεται ξαφνικά ο κακος. Εμ, όχι. Δεν δέχομαι αυτή τη ρητορική.