Δεν μπορούν να πάρουν την ευθύνη για τη διάλυση της σχέσης, αλλά προκαλούν τον άλλον μέχρι να χάσει την ψυχραιμία του και να μπορούν να τον κατηγορήσουν ότι αυτός φταίει, σαν να λέμε.
Printable View
Δεν μπορούν να πάρουν την ευθύνη για τη διάλυση της σχέσης, αλλά προκαλούν τον άλλον μέχρι να χάσει την ψυχραιμία του και να μπορούν να τον κατηγορήσουν ότι αυτός φταίει, σαν να λέμε.
Κάποιες χειρίστηκες συμπεριφορές τις κάνουν επίτηδες, κάποιες όχι λόγω μοτίβου λειτουργιας τους. Κάποια ψέμματα τα λένε χωρίς να το αντιλαμβάνονται λόγω κενού μνήμης πχ, κάποια τα λένε εις γνώση τους χειριστικά, κάποια για να καλύψουν τα δυο πρώτα. Απλά χάνεσαι και στην πορεία χάφτεις αμάσητα κάποιους χειρισμούς και αμφισβητείς αλήθειες. Φτάνεις σε σημείο να σου προτείνει να πάτε μια βόλτα και σκέφτεσαι για ποιο λόγο να θέλει αυτή τη βόλτα, από κάποιο σημείο και μετά δε μπορείς να χαρείς ανέμελα τίποτε μαζί τους και προσωπικά πιστεύω ότι δεν μπορείς να το διορθώσεις ποτέ όσο κι αν προσπαθήσεις.
Αυτό ισχύει. Θες να τους δεις, αλλά δεν θες κιόλας, γιατί σκέφτεσαι ότι πρέπει να μετρας τα λόγια σου. Μην τυχόν πεις κάτι που δεν θα τους αρέσει, μην κάνεις καμία γκριμάτσα που θα παρεξηγήσουν, μην τυχόν σου ζητήσουν κάτι που θα σε φέρει σε δύσκολη θέση... Αντί για βόλτα νιώθεις ότι είσαι σε λαικό δικαστήριο.
Kαλησπέρα σε όλους. Μετά από 6μηνη γνωριμία που είχα με κοπέλα που εμφάνισε αρκετά και βασικά στοιχεία ΟΔΠ και παθητικής επιθετικότητας έχω να κάνω μια διαπίστωση. Το να ερωτευτείς ένα τέτοιο άτομο είναι μια πραγματικά πολύ επώδυνη εμπειρία. Ο βασικός λόγος είναι όπως έχει ειπωθεί στο παρόν θρεντ ότι συγχέουν το ρόλο του συντρόφου με το ρόλο του πατέρα. Του πατέρα ίσως με τον οποίο δεν ανέπτυξαν ποτέ τη σχέση που θα έπρεπε. Κι αυτό κάνει αυτά τα άτομα να αδυνατούν να συνδεθούν σε συναισθηματικό επίπεδο και να προσφέρουν ισότιμα σε μια σχέση. Κι αυτό με τη σειρά του πυροδοτεί την παράλληλη αλληλεπίδραση με άλλο ή άλλα άτομα, όταν δεν παίρνουν αυτό που θέλουν όπως το θέλουν. Μια δεύτερη διαπίστωση είναι πως είναι σχεδόν αδύνατον να αντισταθείς στην αρχική προσκόλλησή τους. Οπότε είναι κομβικό να αναγνωρίσεις νωρίς τα στοιχεία διαταραχής και να καταλάβεις αν μπορείς να το αντέξεις. Πιστεύω ότι όσο πιο έντονα συναισθήματα αναπτύσσει κανείς για αυτά τα άτομα τόσο πιο δυσλειτουργική είναι η συνύπαρξη. Αν και μου είναι πολύ πρόσφατο αποφάσισα να βάλω ένα τέλος με φιλική διάθεση, καθώς ήξερα ότι οι εντάσεις δε φέρνουν καλά αποτελέσματα. Τα συνεχή σκαμπανεβάσματα διάθεσης απέναντί μου (εξιδανίκευση-υποτίμηση), η γενικότερη ασάφεια για το είδος της αλληλεπίδρασής μας, τα σκοτσέζικα ντουζ, το γνωστό μοτίβο πλησιάζω-απομακρύνεται απομακρύνομαι-πλησιάζει με κούρασαν ψυχικά και πνευματικά. Ευτυχώς είχα κάνει την έρευνά μου πάνω στο θέμα και το πήρα απόφαση πως δε θα αγαπηθώ ποτέ με τον τρόπο που θέλω από την κοπέλα. Συμφωνήσαμε σε διακοπή επικοινωνίας για απροσδιόριστο διάστημα. Θα ήθελα να κάνω δυο ερωτήματα. Μπορεί να λειτουργήσει μακροπρόθεσμα σχέση όπου το άτομο που δεν έχει τη διαταραχή δεν αναπτύσσει σε καμιά φάση έντονα ερωτικά συναισθήματα ή θα χαλάσει όταν έρθει η ώρα να περάσει σε πιο σοβαρό στάδιο η σχέση; Επίσης προσωπικά θα ήθελα όταν την ξεπεράσω πλήρως ερωτικά και ωριμάσει αυτό μέσα μου να αναπτύξω φιλική σχέση. Πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να λειτουργήσει ή θα είναι πισωγύρισμα;
Δυσκολο, το ίδιο μοτίβο θα δεις και σαν φίλος, εκτός του ότι θα πρέπει και οι δυο να μην νοιώσετε τίποτα το ερωτικο ακόμη και σε στιγμές φουλ διάθεσης που μπορεί να έχετε πιει κτλ. Θα νοιωθεις χαζός ακόμη και σαν φίλος, θα τρως άκυρα τελευτα στιγμή κτλ, υποτιμήσεις, που αν τυχόν τα υποστείς και δεν ξεκόψεις τελείως σημαίνει ότι υποβόσκουν ακόμα συναισθήματα έρωτα
Καλώς ήρθες στο κλαμπ, φίλε. Συμφωνώ με τις διαπιστώσεις σου. Για τα ερωτήματά σου, από τη δική μου εμπειρία, θα απαντήσω: στο 1) πως το σκέφτεσαι δηλαδή, να περάσετε σε "πιο σοβαρό στάδιο" (συγκατοίκηση, γάμος; ) χωρίς να έχεις έντονα ερωτικά συναισθήματα; Η μιλάς γενικά; Νομίζω και οι ίδιοι οι bordeline τη συγκατοίκηση και το γάμο, και γενικότερα τη στενή σχέση, ενώ τη θέλουν την πολεμάνε κιόλας. Αρα, κάποιος που έχει χλιαρά συναισθήματα δεν θα μπει σε τέτοιες διαδικασίες μαζί τους, δεν θα αντέξει βασικά.
στο 2) Δεν νομίζω ότι έχουν φίλους. Ακόμα και με τους φίλους τους γίνονται ερωτικά μπερδέματα, τα οποία οι ίδιοι οι borderline προκαλούν, γιατί περνάνε τα όρια της φιλίας. Πόσο μάλλον φίλους του αντίθετου φύλου, με τους οποίους έχει γίνει και κάτι στο παρελθόν.
Καλησπέρα κι από εμένα. Θα συμφωνήσω κι εγώ με τις διαπιστώσεις σου. Πράγματι σε βλέπου σαν γονιό, και θυμάμαι ότι και στη δική μου περίπτωση οι σχέσεις με τον πατέρα ήταν κάκιστες στα όρια του μίσους. Ειναι επίσης εξαιρετικα σημαντικό το να διαβάσει κανείς τα red flags.
Πολύ σημαντική η γνώση σου πάνω στο θέμα η οποία βοηθάει στο να παρθούν αποφάσεις. Η αμοιβαία συμφωνία που κάνατε κάπως με προβληματίζει γιατί αυτό που ονομάζουμε closure στις σχέσεις αυτές δεν υπάρχει. Όμως ειναι νωρίς ακόμα. Επίσης με προβληματίζει το ότι λες "συμφωνήσαμε σε διακοπή επικοινωνίας για απροσδιόριστο διάστημα". Το "απροσδιόριστο διάστημα" ίσως μαρτυρά ότι τελικά δεν υπάρχει closure. Θέλω να πώ ότι το "αποφάσισα να βάλω ένα τέλος" και το "απροσδιόριστο διάστημα" κάπου δεν συμφωνούν μεταξύ τους. Το "τέλος" σημαίνει τέλος και εμπεριέχει μονιμόνητα. Βέβαια, όπως λες θα ήθελες να συνεχιστεί αυτή η σχέση σε ένα φιλικό επίπεδο, και αυτό ειναι ανθρώππινο αλλά υπάρχουν αρκετοί περιορισμοί. Θα συμφωνήσω λοιπόν με τους προλαλήσαντες ότι κάτι τέτοιο ειναι δύσκολο. Μια bpd μπορεί να ειναι μόνο φίλη με τους gay φίλους της, και ειναι κάτι που συμβαίνει συχνά. Σε κάθε άλλη συνύπαρξη με στρειτ άντρα η απουσία ερωτικού στοιχείου ειναι σχεδον αδύνατη. Τώρα, το κατα πόσο κάτι τέτοιο θα ήταν πισογύρισμα, εξαρτάται από το πως θα νοιώθεις εσύ.Quote:
Αν και μου είναι πολύ πρόσφατο αποφάσισα να βάλω ένα τέλος με φιλική διάθεση, καθώς ήξερα ότι οι εντάσεις δε φέρνουν καλά αποτελέσματα. Τα συνεχή σκαμπανεβάσματα διάθεσης απέναντί μου (εξιδανίκευση-υποτίμηση), η γενικότερη ασάφεια για το είδος της αλληλεπίδρασής μας, τα σκοτσέζικα ντουζ, το γνωστό μοτίβο πλησιάζω-απομακρύνεται απομακρύνομαι-πλησιάζει με κούρασαν ψυχικά και πνευματικά. Ευτυχώς είχα κάνει την έρευνά μου πάνω στο θέμα και το πήρα απόφαση πως δε θα αγαπηθώ ποτέ με τον τρόπο που θέλω από την κοπέλα. Συμφωνήσαμε σε διακοπή επικοινωνίας για απροσδιόριστο διάστημα. Θα ήθελα να κάνω δυο ερωτήματα. Μπορεί να λειτουργήσει μακροπρόθεσμα σχέση όπου το άτομο που δεν έχει τη διαταραχή δεν αναπτύσσει σε καμιά φάση έντονα ερωτικά συναισθήματα ή θα χαλάσει όταν έρθει η ώρα να περάσει σε πιο σοβαρό στάδιο η σχέση; Επίσης προσωπικά θα ήθελα όταν την ξεπεράσω πλήρως ερωτικά και ωριμάσει αυτό μέσα μου να αναπτύξω φιλική σχέση. Πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να λειτουργήσει ή θα είναι πισωγύρισμα;
Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις και να πω ότι το παρόν θρεντ με βοήθησε αρκετά στο όλο θέμα. Η γνωριμία είχε 2 φάσεις. Η πρώτη φάση έληξε όταν ζήτησα προσωρινή διακοπή επικοινωνίας (αργότερα παραδέχθηκε ότι το εξέλαβε ως απόρριψη) λόγω ανεξήγητα αλλοπρόσαλλης στάσης απέναντί μου, αλλά της είχα ξαναμιλήσει τότε γιατί κατάλαβα ότι θύμωσε για να εισπράξω ένα ακυρωτικό προς το πρόσωπό μου μήνυμα για κλείσιμο. Μετά έμαθα για ύπαρξη άλλου προσώπου. Τελικά υπήρξε επαναπροσέγγιση και βγήκαμε και κάποιες φορές. Υπήρχε χημεία αλλά δεν ξεκαθάρισε ποτέ πώς βλέπει το μεταξύ μας. Εγώ είχα ξεκαθαρίσει ότι αν κάνω κάτι θα είναι γιατί το νιώθω και το βλέπω σοβαρά. Όταν διαπίστωσα αυτά που είπα και στο πρώτο ποστ απομακρύνθηκα και ξαφνικά ήρθε με ναζιάρικη διάθεση και μου ζήτησε να βρεθούμε αφού δώσει κάτι μαθήματα, εγώ το παιξα χαλαρός. Τελικά απέφυγε να βρεθούμε γιατί μάλλον το ψιλιάστηκε από κάτι που είπα και στο τηλέφωνο προσπαθούσε να με πείσει ότι με βλέπει φιλικά εκτός από την αρχή της γνωριμίας (είχα εκφραστεί και τότε) και ότι δήθεν δεν κατάλαβε τη φύση του ενδιαφέροντός μου. Πήγε να χάσει τον έλεγχο όταν μίλησα για ανωριμότητα αλλά διατήρησα την ψυχραιμία μου και εν τέλει συμφωνήσαμε ότι είμαστε σε διαφορετικές φάσεις. Η αλήθεια είναι ότι όντως δε φάνηκε για οριστικό. Το κορυφαίο είναι ότι μετά πήρε για να πει για το άλλο πρόσωπο (για να καλύψει και τη συμπεριφορά της) αλλά την πρόλαβα και το πα από μόνος μου.
Θυμήσου όμως πως ήμασταν εμείς τον πρώτο καιρό. Εντελώς συγχυσμένοι. Δεν νομίζω ότι έχει καθαρό μυαλό στο πρώτο εξάμηνο για να μπορεί να σκεφτεί πως θα συμβούλευε έναν άλλον. Γι αυτό πρέπει να μας τα πει, μια και εμείς μπορούμε να δούμε και τα επόμενα στάδια πιο καθαρά.
Ακριβώς έτσι είναι. Γενικά δε θα ήθελα να μπω σε άλλες λεπτομέρειες για ευνόητους λόγους. Επειδή διέκρινα από νωρίς πράγματα που δεν κολλούσαν με τη λογική έψαξα σχετικά. Επίσης είχα ο ίδιος μεταπτώσεις διάθεσης σχεδόν καθημερινά. Τώρα είμαι πολύ καλύτερα και αποδέχομαι τη νέα κατάσταση. Το θέμα είναι σε περίπτωση επαφής μελλοντικά να το διαχειριστώ σωστά για αυτό και με προβληματίζει το θέμα της φιλίας.
Αν δεν έχετε γίνει ζευγάρι, αλλά φλερτάρατε εμφανώς, δεν θα υπάρξει και φιλία. Όταν θα σε ξαναπλησιάσει (γιατί θα σε ξαναπλησιάσει), θα κάνει πάλι τα ίδια, μπερδεύοντας τον έρωτα με τη φιλία, εκτός αν αναλάβεις εσύ την ευθύνη να της την πέσεις ξεκάθαρα (αφού πρώτα θα σε έχει προκαλέσει και μπερδέψει πάλι). Μη νομίζεις δηλαδή ότι θα γίνετε καλοί φίλοι, να λέτε τα νέα σας, να μιλάτε για άλλους κλπ (αυτή, βέβαια, θα μιλάει για άλλους όποτε θέλει. Εσύ, θα νιώσεις ότι δεν θα επιτρέπεται να το κάνεις).