Originally Posted by
proteus
Ενα πολύ βασικό γνώρισμα που έχουν όλοι όσοι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι πως ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους και όχι για τους άλλους.
Αν πλησιάσεις καποιον/α και ψάχνεις να βρεις τι να του πεις για να φανείς έξυπνος, πρωτότυπος, τυπάς κ.λ.π είναι επόμενο να ξεμείνεις από ατάκες. Αν όμως ενδιαφερθείς πραγματικά για αυτόν/ην, τότε ως εκ θαύματος βρίσκεις άπειρα θέματα συζήτησης. Αν μπεις στη θέση του άλλου και προσπαθήσεις να καταλάβεις πώς σκέφτεται και τι τον απασχολεί, μπορείς να συζητάς με τις ώρες και ο άλλος να δείξει ενδιαφέρον γι αυτά που του λες.
Αντίστοιχα με τη δουλειά και τη διασκέδαση. Αν κάνεις κάτι που σου αρέσει και το κάνεις για σένα και όχι για να εισπράξεις το χειροκρότημα των άλλων θα είσαι πιό αποτελεσματικός, θα διασκεδάζεις με ότι κάνεις και δεν θα το βαριέσαι γιατί θα επικεντρώνεσαι στη δική σου πρόοδο και όχι στη σύγκριση με τους άλλους. Σίγουρα οι άλλοι είναι καλύτεροι από σένα σε κάτι, αλλά κι εσύ είσαι καλύτερος σε κάτι άλλο.
Τα βιβλία αυτοβοήθειας σου λένε τη μισή αλήθεια. Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις. Πρέπει να βρεις μόνος σου το δρόμο σου. Το κλειδί είναι το γνήσιο ενδιαφέρον για τους άλλους και η λεγόμενη "φροντίδα εαυτού", δηλαδή να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να μην τον συγκρίνεις. "Πιάσε τον ταύρο από τα κέρατα". Είναι μια φράση που μου είπε κάποιος δάσκαλος, αλλά μόνον όταν αποφάσισα να συναντήσω τους φόβους μου και να αναμετρηθώ μαζί τους κατάλαβα το νόημά της