Και εγώ περίπου τα ίδια θα σου έλεγα. Χαίρομαι που τελικά έκανες το τεστ και ησύχασες. Και εγώ έχω περάσει παρόμοια πράγματα στο παρελθόν με τις ίδιες ακριβώς ανησυχίες - αν έχω hiv κάτι θα αλλάξει σε εμένα, δε θα μπορώ να κάνω σχέση/οικογένεια ποτέ, δε θα με θέλει κανείς ουσιαστικά, κλπ. Από ό,τι κατάλαβα οι ανησυχίες μας αφορούν δύο βασικά σημεία, το ένα έχει να κάνει με την ενοχή "είμαι βρώμικος, κακός, φαύλος που έκανα κάτι τέτοιο και τώρα τιμωρήθηκα για αυτό", ίσως κατάλοιπα από ιουδαιοχριστιανικές ενοχές που σχετίζονται με τη σεξουαλικότητα και παραμένουν στην κοινωνία μας, και το άλλο με την απομόνωση κια την εγκατάλειψη από τους άλλους (θα μείνω μόνος, η οικογένειά μου θα απομακρυνθεί, θα φοβούνται μην κολλήσουν από μένα, δε θα με θέλει κανείς για σχέση κλπ). Επίσης είναι αδύνατο να έχεις AIDS μόλις μέσα σε λίγους μήνες, αυτό εκδηλώνεται μετά από χρόνια. Εγώ ανησυχούσα περισσότερο για το σύνδρομο οξείας ορομεταστροφής, όταν δηλαδή το ανοσοποιητικό σύστημα παράγει αντισώματα για τον ιό και εμφανίζονται γενικά συμπτώματα ίωσης. Αυτό εμφανίζεται σε αρκετούς, αν και όχι σε όλους, στην αρχή της λοίμωξης. Κάθε μου σύμπτωμα το απέδιδα εκεί. Ο δρόμος για το τεστ ήταν πολύ δύσκολος. Μόλις πήγα εκεί τελικά, ίδρωνα και δε μπορούσα ούτε να μιλήσω. Το Checkpoint βοηθάει πολύ και αυτό είναι δωρεάν. Δύο φορές το χρόνο περίου πηγαίνω, για να είμαι ήσυχος.