Αποτυχημένη μαμα

Θα το περιέγραφα καλύτερα σαν κατάθεση ψυχής. Εμείνα έγκυος στα 17 παντρεύτηκα έναν άνθρωπο που με αγαπούσε πολύ χωρίς να είμαι ερωτευμένη μαζί του πραγματικά γιατι ζητιανεύα αγάπη και κάποιον να πιαστώ να γίνει ο "μπαμπάς μου " που ποτέ δεν είχα. Το παιδί μου το αγάπησα και το αγαπώ όσο τίποτα όμως στα 19 χώρισα και ο λόγος ήταν ότι ήμουν ανώριμη ήθελα να βγω να πιω να μην έχω ευθύνες κ κάπως έτσι έμπλεξα με ναρκωτικά. Η μάνα μου πότε δεν ήταν δίπλα μου όπως θα το ήθελα..έφυγα από το σπίτι και άφησα το παιδί στο μπαμπά του για να μείνω με τον άνθρωπο που έμπλεξα μαζί του στα ναρκωτικά ποτέ διασκέδαση..ήθελα όμως να δω το παιδί μου να το πάρω μαζί μου δεν με άφηναν όμως. Έτσι έκοψα τις ουσίες και έχτισα μια φυσιολογική ζωή με τον καινούργιο σύντροφο και κατάφερα να πάρω το παιδί πάλι κοντά μου...οι αναμνήσεις του παιδιού μ να κλαίει και εγώ να φεύγω με πονάνε.. χώρισα και από τον δεύτερο σύντροφο εμείνα στον δρόμο το παιδι πάλι πήγε στον μπαμπά του ...πλέον δεν με ζητάει τόσο δεν τον βλέπω σχεδόν καθόλου μιλάμε κυριως στο τηλέφωνο έμπλεξα πάλι με ναρκωτικά νιώθω ότι έχω χάσει τον έλεγχο της ζωής μου νιώθω ότι απέτυχα και απέτυχα ο μπαμπάς του θέλει να μου πάρει την επιμέλεια..του παρέχει τα πάντα..εγώ δεν δουλεύω καν ..Υπάρχουν μέρες που γελάω κ είμαι καλά γιατί συνήθισα να ζω μισή..και υπάρχουν βράδια που νιώθω απόγνωση σαν αυτό. Λεφτά για ψυχολόγο δεν υπάρχουν δημόσια δεν ασχολούνται απλά δεν ξέρω τι να κάνω και τι να σκεφτώ

Συνήθως δεν ζητάω την γνώμη κάνενος γιατί ξέρω την απάντηση Κάνε κάτι να το αλλάξεις νιώθω πως τα χέρια μου είναι δεμένα όμως. Νιώθω ανήμπορη να πράξω το σωστό και αν το πράξω πλέον ίσως δεν θα έχει καν αποτέλεσμα όπως έστρωσες κοιμήσου λένε αλλά είναι σκληρό το πάτωμα..

Έτσι όπως τα έφερε η ζωή, ή έτσι όπως επέλεξες να είναι δε θα σε εμπιστευτούν ξανά για το παιδί. Και το παιδί το ίδιο δυστυχώς πέρα δώθε θα έχει ήδη πληγωθεί πολύ και δε θα νιώθει ασφάλεια δίπλα σου. Δυστυχώς πρέπει να το αποδεχτείς ότι δε θα έχεις πια το παιδί καθώς έχασες τον έλεγχο για δεύτερη φορά. Τρίτη ευκαιρία δε δίνουν οι άνθρωποι. Πρέπει να κάνεις πολύ μεγάλες προσπάθειες για να το κερδίσεις τώρα, να προσπαθήσεις διπλά και τριπλά. Στρώσε τη ζωή σου τώρα, κάτσε να σώσεις τον εαυτό σου από τις ουσίες μπες σε πρόγραμμα βρες και δουλειά και μετά βλέπεις για το παιδί. Τίποτα δεν είναι εύκολο στη ζωή αλλά μην τα παρατήσεις. Προσπάθησε.

Πρώτα θα σταθείς στα πόδια σου και μετά θα κοιτάξεις για συντρόφους ή το παιδί. Πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου, να μη βασίζεσαι σε δεκανίκια και να είσαι σίγουρη για εσένα πριν επιχειρήσεις να διεκδικήσεις την προσοχή του παιδιού σου ξανά. Μία υγιή σχέση θα την βρεις όταν θα αισθάνεσαι καλά και ισορροπημένη. Προέχει η απεξάρτηση απο ουσίες η οριστική, να βρεις τον εαυτό σου, να μάθεις να σχετίζεσαι με τους γύρω σου σε υγιείς βάσεις και να ξέρεις απο όρια, και να βρεις μία δουλειά ώστε να είσαι ανεξάρτητη οικονομικά και να χτίσεις σιγά σιγά μία "φυσιολογική" ζωή.
Θα το πιάσεις βήμα βήμα. Στις διάφορες δομές που υπάρχουν για απεξάρτηση, υπάρχουν έτσι κι αλλιώς ειδικοί ψυχικής υγείας. Αν μπορούσες να ξεπεράσεις τα ναρκωτικά από μόνη σου, δεν θα ξαναέπεφτες εκεί. Ζήτα βοήθεια, μπες σε κάποιο πρόγραμμα.

Επειδη κι η δικια μου ιστορια ειναι καπωσ ετσι θα σ πω την αληθεια εισαι εγωιστρια με λαθοσ τροπο γτ αν ησουν με τον σωστο δε θα ανεχοσουν να σε μαμαει ο καθε ενασ κ δευτερον τι κλαμα εχουμε ριξει εμεισ για την ολη φαση αν ηξερεσ κι ησουν εγωιστρια δε θα ανεχοσουν να κανεισ τουσ αλλουσ να κλαινε στο λεω γτ το ζω

Quote:

---

Originally Posted by Ianonimi

Θα το περιέγραφα καλύτερα σαν κατάθεση ψυχής. Εμείνα έγκυος στα 17 παντρεύτηκα έναν άνθρωπο που με αγαπούσε πολύ χωρίς να είμαι ερωτευμένη μαζί του πραγματικά γιατι ζητιανεύα αγάπη και κάποιον να πιαστώ να γίνει ο "μπαμπάς μου " που ποτέ δεν είχα. Το παιδί μου το αγάπησα και το αγαπώ όσο τίποτα όμως στα 19 χώρισα και ο λόγος ήταν ότι ήμουν ανώριμη ήθελα να βγω να πιω να μην έχω ευθύνες κ κάπως έτσι έμπλεξα με ναρκωτικά. Η μάνα μου πότε δεν ήταν δίπλα μου όπως θα το ήθελα..έφυγα από το σπίτι και άφησα το παιδί στο μπαμπά του για να μείνω με τον άνθρωπο που έμπλεξα μαζί του στα ναρκωτικά ποτέ διασκέδαση..ήθελα όμως να δω το παιδί μου να το πάρω μαζί μου δεν με άφηναν όμως. Έτσι έκοψα τις ουσίες και έχτισα μια φυσιολογική ζωή με τον καινούργιο σύντροφο και κατάφερα να πάρω το παιδί πάλι κοντά μου...οι αναμνήσεις του παιδιού μ να κλαίει και εγώ να φεύγω με πονάνε.. χώρισα και από τον δεύτερο σύντροφο εμείνα στον δρόμο το παιδι πάλι πήγε στον μπαμπά του ...πλέον δεν με ζητάει τόσο δεν τον βλέπω σχεδόν καθόλου μιλάμε κυριως στο τηλέφωνο έμπλεξα πάλι με ναρκωτικά νιώθω ότι έχω χάσει τον έλεγχο της ζωής μου νιώθω ότι απέτυχα και απέτυχα ο μπαμπάς του θέλει να μου πάρει την επιμέλεια..του παρέχει τα πάντα..εγώ δεν δουλεύω καν ..Υπάρχουν μέρες που γελάω κ είμαι καλά γιατί συνήθισα να ζω μισή..και υπάρχουν βράδια που νιώθω απόγνωση σαν αυτό. Λεφτά για ψυχολόγο δεν υπάρχουν δημόσια δεν ασχολούνται απλά δεν ξέρω τι να κάνω και τι να σκεφτώ

---

καλημερα..
φανταζομαι και ελπιζω οτι οσον αφορα το παιδι, αυτο που σε ενδιαφερει ειναι η ευτυχια του, η υγεια του, η ψυχικη του ισορροπια και οχι το να το εχεις για παρεα σου...
απο οσα λες, ο πατερας του μαλλον ειναι ικανος και καλος γονιος και του προσφερει ενα σταθερο περιβαλλον. κατι, απαραιτητο για την υγεια και την ισορροπια των παιδιων.
εσυ απο την αλλη, δεν εχεις καταφερει να βρεις ακομα υγεια και ισορροπια στην ζωη σου και στην συμπεριφορα σου.
δεν ειναι προς το συμφερον του παιδιου να το αναλαβεις στην κατασταση που εισαι.
μπορεις να το συναντας ομως αν εχετε μια καλη σχεση με τον πατερα, κι αυτο θα ειναι καλο και για εσενα και για εκεινο.

οπως ειπαν ολοι, ΠΡΟΕΧΕΙ να βρεις την δικη σου ισορροπια και να απεξαρτηθεις με επιτυχια και σταθεροτητα πριν αναλαβεις καποιο παιδι..
ψυχολογοι, υπαρχουν στις δομες απεξαρτησης. δεν χρειαζεσαι ψυχολογο απο αλλου. απεξαρτηση χρειαζεσαι.
αλλα για να την κανεις, πρεπει πρωτα να την αποφασισεις ΣΤΑΘΕΡΑ.
μακαρι να τα καταφερεις! στο ευχομαι.

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις. Έχετε δίκιο σε όσα λέτε και στο ότι είναι αργά και στο ότι δεν είναι καλό για το παιδί να μείνει μαζί μου στην παρούσα φάση και νιωθω πολυ ασχημα γ αυτο αυτά σκεφτόμουν χθες και δεν έβρισκα καν τον λόγο να προσπαθήσω απλά τιμωρούσα τον εαυτό μου. θα πάρω στην γραμμη του κεθεα ειχα ξαναπάρει αλλά δεν το σήκωναν..Σας ευχαριστώ όλους και πάλι όσο και αν πονάει η αλήθεια είναι η αλήθεια απλά δεν θα ήθελα ποτέ να μου πει ο γιος μου μαμα δεν μ αγαπούσες ...γ αυτο και του το λέω κάθε μέρα σχεδόν..θέλω να νιώθει την αγάπη μου και δεν νομίζω πως την νιώθει όπως θα το ήθελα..

Μου λείπει δηλαδή να κοιμηθώ μαζί του όπως όταν ήταν μικρός να μυρίσω τα μαλλιά του να μου πει ότι με αγαπάει και να του πω και εγώ πόσο τον αγαπάω....Κατάλαβαινει γιατί όταν δεν είχα λεφτά ούτε να φάω μου έλεγε μαμα θα σου δώσω εγώ από αυτά που μαζεύω έφερνε ένα κουμπαρά με 5λεπτά και μου έδινε ένα...πάρε μαμα να πάρεις ένα φουστάνι μου έλεγε η ψυχούλα μου...τώρα μου λέει μαμα πάλι σπίτι θα αλλάξεις μαμα ακόμα δουλειά δεν βρήκες και είναι 8...

Δεν εχεισ κανενα προβλημα περα απο αυτο τησ εργασιασ οταν το καταλαβεισ θα σωθεισ εγω ειμαι εργαζομενοσ πατερασ εχω ελιεσ κ τισ δουλευω σε πληροφορω δεν ξερω απο λεφτα τιποτα τα εχω δωσει ολα στα παιδια κι οτι κανουν θα σου δωσω κ μερικα χιντσ ολοι κλεβουν λεφτα ολοι δουλευουν ολοι παιρνουν ναρκωτικα δεν εχεισ κανενα θεμα περα απο το χαρακτηρα σου που πρεπει να σοβαρεψεισ να σκλυρηνεισ κ να δουλεψεισ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ

Quote:

---

Originally Posted by Ianonimi

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις. Έχετε δίκιο σε όσα λέτε και στο ότι είναι αργά και στο ότι δεν είναι καλό για το παιδί να μείνει μαζί μου στην παρούσα φάση και νιωθω πολυ ασχημα γ αυτο αυτά σκεφτόμουν χθες και δεν έβρισκα καν τον λόγο να προσπαθήσω απλά τιμωρούσα τον εαυτό μου. θα πάρω στην γραμμη του κεθεα ειχα ξαναπάρει αλλά δεν το σήκωναν..Σας ευχαριστώ όλους και πάλι όσο και αν πονάει η αλήθεια είναι η αλήθεια απλά δεν θα ήθελα ποτέ να μου πει ο γιος μου μαμα δεν μ αγαπούσες ...γ αυτο και του το λέω κάθε μέρα σχεδόν..θέλω να νιώθει την αγάπη μου και δεν νομίζω πως την νιώθει όπως θα το ήθελα..

---

Quote:

---

Originally Posted by Ianonimi

Μου λείπει δηλαδή να κοιμηθώ μαζί του όπως όταν ήταν μικρός να μυρίσω τα μαλλιά του να μου πει ότι με αγαπάει και να του πω και εγώ πόσο τον αγαπάω....Κατάλαβαινει γιατί όταν δεν είχα λεφτά ούτε να φάω μου έλεγε μαμα θα σου δώσω εγώ από αυτά που μαζεύω έφερνε ένα κουμπαρά με 5λεπτά και μου έδινε ένα...πάρε μαμα να πάρεις ένα φουστάνι μου έλεγε η ψυχούλα μου...τώρα μου λέει μαμα πάλι σπίτι θα αλλάξεις μαμα ακόμα δουλειά δεν βρήκες και είναι 8...

---

μα δεν ειπαμε οτι ειναι αργα.
ειπαμε το αντιθετο.
οτι μπορεις ακομα και τωρα, να παρεις ΣΟΒΑΡΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ. να βρεις το κουραγιο να κανεις μια επιτυχημενη απεξαρτηση και να παρεις την ζωη σου πισω.

τους λογους να προσπαθησεις, θα τους βρεις μεσα σου.
δεν θελεις να ζησεις μια ομορφη ζωη, με αξιοπρεπεια; ΠΡΩΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ και μετα και για το παιδι σου;
δεν θελεις να φτασεις στο σημειο το παιδι σου να σε θαυμαζει για την δυναμη σου να κερδισεις πισω την ζωη σου;
μπορεις να ξανακοιμηθεις μαζι του και να μυριζεις τα μαλλακια του, πριν γινει ολοκληρος ανδρας.
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ.

να του λες σε ολες τις φασεις οτι τον αγαπας. αυτο παντα καλο κανει. αλλα καποια στιγμη να του δειξεις οτι αγαπας και τον εαυτο σου, με το να γινεις καλα και να σταθεις στα ποδια σου.
για να μπορεσει κι εκεινος να αγαπησει τον εαυτο του και να μην μαθει να τον βλαπτει.
οι γονεις μας μας δινουν την δυναμη να αγαπαμε τον εαυτο μας.

μην αφηνεσαι σε καποια αθεατη "μοιρα" που ταχα αποφασιζει για σενα. στο χερι σου ειναι. ΣΗΚΩ ΞΑΝΑ!