Οριστικός χωρισμός, με ρίξιμο ευθύνης όλο πάνω μου. Πώς το ξεπερνάω

Καλησπέρα σε όλους.

Το πρόβλημα μου ήταν το εξής. Ήμουν με τον πρώην σύντροφό μου 6 χρόνια σε σχέση. Εκείνος εξ'αρχης έλεγε ότι ήθελε να το πάμε σοβαρά.
Χωρίσαμε πριν 3 χρόνια λόγω του ότι υπήρχαν πολλές εντάσεις μεταξύ μας. Σε αυτά τα τρία χρόνια όμως βγαίναμε ως φίλοι, που υπήρχε κάτι παραπάνω στην ατμόσφαιρα.
Μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια, συγκεκριμένα το καλοκαίρι, συζητούσαμε για συγκατοίκηση, και του είπα ότι μόλις στρώσουν τα οικονομικά μου και μετακομίσω σε μεγαλύτερο, θα έρθει κι εκείνος να συζήσουμε.
Πρίν από έναν μήνα, είχαμε έναν μεγάλο καυγά, για ένα άσχετο θέμα. Από τότε άρχισε να αραιώνει επαφές.
Τελικά μου είπε ότι ο χωρισμός μας είναι οριστικός, γιατί λέει δεν είμαι έτοιμη για οικογένεια (δεν το έχω με το νοικοκυριό) και έχω κάποια άλυτα θέματα αυτοπεποίθησης, αλλά δεν μπορεί να με περιμένει αλλά 7 χρόνια. Επίσης μου είπε ότι ένιωσε πως δεν τον αγάπησα ποτέ, καθώς μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια δεν έκανα καμία κίνηση να του δείξω ότι τον ήθελα πίσω και όσο είχαμε σχέση δεν δέχτηκα να συγκατοίκησω μαζί του νωρίτερα, και δεν έκανα καμία κίνηση να του δείξω ότι θέλω να κάνω οικογένεια μαζί του, και ότι ο χωρισμός μας και η κατάσταση που είμαστε τώρα είναι καθαρά δικό μου λάθος, γιατί δεν έκανα κάποια βήματα ώστε να είμαστε έτοιμοι να πάμε παρακάτω, και να του δείξω ότι τον βλέπω σοβαρά.
Κάθε φορά που μιλάμε (γιατί αρνείται να με μπλοκάρει η να κόψουμε τελείως επικοινωνία) γιατί "οι ανθρώπινες σχέσεις δεν τελειώνουν με ένα μπλόκ", φροντίζει να μου υπενθυμίζει ότι ο χωρισμός ήταν λάθος μου (και ας μιλάμε για κάτι άσχετο) και ότι ούτε εκείνου του αρέσει η κατάσταση αλλά κάτι έπρεπε να γίνει για να ξυπνήσω.
Του είπα επίσης ότι αφού θέλει να πάω παρακάτω, πιο έντιμο θα ήταν να μου πει ότι δεν με γουστάρει πια, ή ότι βρήκε /θέλει να βρει κάποια άλλη (οποίο από τα δύο ισχύει), παρά να μου δώσει μια λίστα από λάθη που διορθώνονται και να μου λέει ότι είναι οριστικό και να έχει την απαίτηση να πάω παρακάτω. Μου λέει ότι "δεν γίνεται να χάσει συναισθήματα χρόνων έτσι οπότε ποτέ δεν θα μπορέσει να μου πει ότι δεν με γουστάρει, και ότι δεν υπάρχει κάποια άλλη και δεν επιδιώκει να βρει κάποια ακόμα, αλλά αυτά τα λάθη πρέπει να τα διορθώσω για μένα και ότι πρέπει να μάθω να ζω με τον πόνο ότι έκανα αυτά τα λάθη και τον έχασα"
Επίσης μου χτύπησε ότι μόλις μου είπε ότι ήταν οριστικό άρχισα να κάνω αλλαγές, ότι δεν θα αφήσει κανέναν να τον ξαναπάρει για δεδομένο, και ότι είναι πολύ πληγωμένος από εμενα που πρόδωσα έτσι την σχέση μας.
Κατανοώ ότι είναι οριστικό. Έχω όμως τρομερά αισθήματα για αυτόν, και ότι μου έδωσε μια λίστα από σχετικά εύκολα επιλυσιμα προβλήματα ως αιτία χωρισμού, λέγοντας μου ότι έχει ακόμα συναισθήματα για μένα αλλά η απόφαση του είναι οριστική, σίγουρα δεν βοηθάει να τον ξεπεράσω κιόλας. Αν μου έλεγε ότι του πέρασε θα ήταν πιο εύκολο.
Οπότε δεν ξέρω τι να κάνω.

Quote:

---

Originally Posted by Marble

Καλησπέρα σε όλους.

Το πρόβλημα μου ήταν το εξής. Ήμουν με τον πρώην σύντροφό μου 6 χρόνια σε σχέση. Εκείνος εξ'αρχης έλεγε ότι ήθελε να το πάμε σοβαρά.
Χωρίσαμε πριν 3 χρόνια λόγω του ότι υπήρχαν πολλές εντάσεις μεταξύ μας. Σε αυτά τα τρία χρόνια όμως βγαίναμε ως φίλοι, που υπήρχε κάτι παραπάνω στην ατμόσφαιρα.
Μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια, συγκεκριμένα το καλοκαίρι, συζητούσαμε για συγκατοίκηση, και του είπα ότι μόλις στρώσουν τα οικονομικά μου και μετακομίσω σε μεγαλύτερο, θα έρθει κι εκείνος να συζήσουμε.
Πρίν από έναν μήνα, είχαμε έναν μεγάλο καυγά, για ένα άσχετο θέμα. Από τότε άρχισε να αραιώνει επαφές.
Τελικά μου είπε ότι ο χωρισμός μας είναι οριστικός, γιατί λέει δεν είμαι έτοιμη για οικογένεια (δεν το έχω με το νοικοκυριό) και έχω κάποια άλυτα θέματα αυτοπεποίθησης, αλλά δεν μπορεί να με περιμένει αλλά 7 χρόνια. Επίσης μου είπε ότι ένιωσε πως δεν τον αγάπησα ποτέ, καθώς μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια δεν έκανα καμία κίνηση να του δείξω ότι τον ήθελα πίσω και όσο είχαμε σχέση δεν δέχτηκα να συγκατοίκησω μαζί του νωρίτερα, και δεν έκανα καμία κίνηση να του δείξω ότι θέλω να κάνω οικογένεια μαζί του, και ότι ο χωρισμός μας και η κατάσταση που είμαστε τώρα είναι καθαρά δικό μου λάθος, γιατί δεν έκανα κάποια βήματα ώστε να είμαστε έτοιμοι να πάμε παρακάτω, και να του δείξω ότι τον βλέπω σοβαρά.
Κάθε φορά που μιλάμε (γιατί αρνείται να με μπλοκάρει η να κόψουμε τελείως επικοινωνία) γιατί "οι ανθρώπινες σχέσεις δεν τελειώνουν με ένα μπλόκ", φροντίζει να μου υπενθυμίζει ότι ο χωρισμός ήταν λάθος μου (και ας μιλάμε για κάτι άσχετο) και ότι ούτε εκείνου του αρέσει η κατάσταση αλλά κάτι έπρεπε να γίνει για να ξυπνήσω.
Του είπα επίσης ότι αφού θέλει να πάω παρακάτω, πιο έντιμο θα ήταν να μου πει ότι δεν με γουστάρει πια, ή ότι βρήκε /θέλει να βρει κάποια άλλη (οποίο από τα δύο ισχύει), παρά να μου δώσει μια λίστα από λάθη που διορθώνονται και να μου λέει ότι είναι οριστικό και να έχει την απαίτηση να πάω παρακάτω. Μου λέει ότι "δεν γίνεται να χάσει συναισθήματα χρόνων έτσι οπότε ποτέ δεν θα μπορέσει να μου πει ότι δεν με γουστάρει, και ότι δεν υπάρχει κάποια άλλη και δεν επιδιώκει να βρει κάποια ακόμα, αλλά αυτά τα λάθη πρέπει να τα διορθώσω για μένα και ότι πρέπει να μάθω να ζω με τον πόνο ότι έκανα αυτά τα λάθη και τον έχασα"
Επίσης μου χτύπησε ότι μόλις μου είπε ότι ήταν οριστικό άρχισα να κάνω αλλαγές, ότι δεν θα αφήσει κανέναν να τον ξαναπάρει για δεδομένο, και ότι είναι πολύ πληγωμένος από εμενα που πρόδωσα έτσι την σχέση μας.
Κατανοώ ότι είναι οριστικό. Έχω όμως τρομερά αισθήματα για αυτόν, και ότι μου έδωσε μια λίστα από σχετικά εύκολα επιλυσιμα προβλήματα ως αιτία χωρισμού, λέγοντας μου ότι έχει ακόμα συναισθήματα για μένα αλλά η απόφαση του είναι οριστική, σίγουρα δεν βοηθάει να τον ξεπεράσω κιόλας. Αν μου έλεγε ότι του πέρασε θα ήταν πιο εύκολο.
Οπότε δεν ξέρω τι να κάνω.

---

πολυ μπερδεμενα μας τα λες.
λες οτι ειχατε 6 χρονια σχεση και χωρισατε πριν 3 χρονια, αλλα αποτοτε κανατε παρεα σαν φιλοι...
ωστοσο το καλοκαιρι ειπατε να συζησετε.
σαν φιλοι θα συζουσατε;
αν συζουσατε σαν ζευγαρι και οχι σαν φιλοι, ποτε θα κανατε σεξ; μετα την συμβιωση;

δλδ 3 χρονια βγαινατε φιλικα, αλλα επειδη ειπατε μηπως συζησετε, θα ξαναρχιζατε το ερωτικο;;;
δεν εχω καταλαβει τπτ. εσυ καταλαβες τι ειπες;

το βασικο προβλημα που δεν κανεις για οικογενεια, ειναι το οτι δεν κανεις δουλειες;
εκεινος, κανει;
τι εισαι, παραδουλευτρα και "εξεταζεσαι" στις δουλειες;
εργαζεσαι; εκεινος εργαζεται;
οταν λες σε χωρισε οριστικα, τι να εννοεις;
χωρισμενοι δεν εισαστε;

τι λιστα σου εδωσε; γραπτα στα εδωσε;
γιατι δεν του εδωσες κι εσυ μια λιστα με τα δικα του προβληματα;
μην μας πεις οτι δεν εχει...

Όχι, σκοπεύαμε να τα ξαναβρούμε (μιλούσαμε και για παρακάτω βήματα). Προς το παρόν η κατάσταση ήταν δύσκολη, καθώς μένει με τους γονείς του, οι οποίοι δεν με συμπαθούν, και ένα παραπάνω μετά από κάποια πράγματα που ειπώθηκαν από την μεριά της οικογένειας μου για αυτόν κατά τη διάρκεια του χωρισμού, τα οποία έτυχε να είναι μπροστά στην τηλεφωνική συνομιλία (λόγια της μάνας μου για να με παρηγορήσει για τον χωρισμό κυρίως, τύπου "θα βρεις κάποιον καλύτερο,πιο όμορφο και με μεγαλύτερο μισθό" )και τα άκουσε, και στα νεύρα του πήγε και τους τα είπε, οπότε πλέον δεν θέλουν να ξαναπατήσω εκει. Και ο δικός μου χώρος ήταν εκτός ορίων, και θα καταλάβεις το γιατί παρακάτω.
Τώρα λέει δεν θέλει γιατί του έδειξα με τον τρόπο μου ότι δεν αλλάζω αυτά τα προβλήματα (κυρίως το νοικοκυριό, και το να κάνω αυτό που νιώθω χωρίς να κομπλαρω από το άγχος μου) γιατί χωρις αυτα τα πράγματα οικογένεια δεν γίνεται.
Μεγάλωσα σε περιβάλλον με hoarding (δεν θυμάμαι πως λέγεται στα ελληνικά, είναι η κατάσταση που κρατάς περιττά πράγματα και καταλήγει το σπίτι να είναι ακατάστατο πάντα) οπότε μου βγαίνει κι εμένα να κρατάω πολλά περιττά πράγματα πολλές φορές γιατί αυτό έμαθα από παιδί και μου βγαίνει ασυναίσθητα, και το σπίτι μου είναι πολύ ακατάστατο. Βλέποντας από αυτό λέει φοβάται ότι θα καταλήξει να κάνει αυτός όλες τις δουλειές (είναι λίγο μανιακός με την καθαριότητα), ενώ δεν θα μπορέσω να στηρίξω ένα παιδί, γιατί το άγχος μου με καταβάλλει συχνά και κομπλαρω σε αρκετά πράγματα. Κάνω όμως συνεδρίες για να βελτιώσω αυτά τα πράγματα, και για αυτό λέω πως "διορθώνονται". Έχω αρχίσει να βλέπω μικρή βελτίωση στον εαυτό μου αλλά έχω δρόμο μπροστά μου.
Και οι δύο εργαζόμαστε ναι, και μάλιστα στο ίδιο επάγγελμα.
Όταν εννοώ με χώρισε οριστικά, μου είπε ότι πήρε απόφαση τελικά ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα επανασύνδεσης (χρησιμοποιήσαμε και οι δύο άτοπα την λέξη "χωρισμός" για την περιγραφή της κατάστασης) γιατί δεν φρόντισα να αλλάξω αυτά τα πράγματα εγκαίρως (η μικρή βελτίωση που λέγαμε άρχισε συμπτωματικά να φαίνεται αφού έγινε ο καυγάς, (γιατί αυτά τα πράγματα θέλουν χρόνια θεραπείας για να αντιμετωπιστούν και να φανεί και η παραμικρή βελτίωση), και τώρα πιστεύει ότι τόσο καιρό τον κορόιδευα και δεν έκανα κάτι για να αλλάξω την κατάσταση γιατί δεν τον ήθελα και δεν τον έβλεπα σοβαρά.

Quote:

---

Originally Posted by Marble

Όχι, σκοπεύαμε να τα ξαναβρούμε (μιλούσαμε και για παρακάτω βήματα). Προς το παρόν η κατάσταση ήταν δύσκολη, καθώς μένει με τους γονείς του, οι οποίοι δεν με συμπαθούν, και ένα παραπάνω μετά από κάποια πράγματα που ειπώθηκαν από την μεριά της οικογένειας μου για αυτόν κατά τη διάρκεια του χωρισμού, τα οποία έτυχε να είναι μπροστά στην τηλεφωνική συνομιλία (λόγια της μάνας μου για να με παρηγορήσει για τον χωρισμό κυρίως, τύπου "θα βρεις κάποιον καλύτερο,πιο όμορφο και με μεγαλύτερο μισθό" )και τα άκουσε, και στα νεύρα του πήγε και τους τα είπε, οπότε πλέον δεν θέλουν να ξαναπατήσω εκει. Και ο δικός μου χώρος ήταν εκτός ορίων, και θα καταλάβεις το γιατί παρακάτω.
Τώρα λέει δεν θέλει γιατί του έδειξα με τον τρόπο μου ότι δεν αλλάζω αυτά τα προβλήματα (κυρίως το νοικοκυριό, και το να κάνω αυτό που νιώθω χωρίς να κομπλαρω από το άγχος μου) γιατί χωρις αυτα τα πράγματα οικογένεια δεν γίνεται.
Μεγάλωσα σε περιβάλλον με hoarding (δεν θυμάμαι πως λέγεται στα ελληνικά, είναι η κατάσταση που κρατάς περιττά πράγματα και καταλήγει το σπίτι να είναι ακατάστατο πάντα) οπότε μου βγαίνει κι εμένα να κρατάω πολλά περιττά πράγματα πολλές φορές γιατί αυτό έμαθα από παιδί και μου βγαίνει ασυναίσθητα, και το σπίτι μου είναι πολύ ακατάστατο. Βλέποντας από αυτό λέει φοβάται ότι θα καταλήξει να κάνει αυτός όλες τις δουλειές (είναι λίγο μανιακός με την καθαριότητα), ενώ δεν θα μπορέσω να στηρίξω ένα παιδί, γιατί το άγχος μου με καταβάλλει συχνά και κομπλαρω σε αρκετά πράγματα. Κάνω όμως συνεδρίες για να βελτιώσω αυτά τα πράγματα, και για αυτό λέω πως "διορθώνονται". Έχω αρχίσει να βλέπω βελτίωση στον εαυτό μου.
Και οι δύο εργαζόμαστε ναι, και μάλιστα στο ίδιο επάγγελμα.
Όταν εννοώ με χώρισε οριστικά, μου είπε ότι πήρε απόφαση τελικά ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα επανασύνδεσης (χρησιμοποιήσαμε και οι δύο άτοπα την λέξη "χωρισμός" για την περιγραφή της κατάστασης) γιατί δεν φρόντισα να αλλάξω αυτά τα πράγματα εγκαίρως (η βελτίωση που λέγαμε άρχισε συμπτωματικά να φαίνεται αφού έγινε ο καυγάς, (γιατί αυτά τα πράγματα θέλουν χρόνια θεραπείας για να αντιμετωπιστούν και να φανεί και η παραμικρή βελτίωση), και τώρα πιστεύει ότι τόσο καιρό τον κορόιδευα και δεν έκανα κάτι για να αλλάξω την κατάσταση γιατί δεν τον ήθελα και δεν τον έβλεπα σοβαρά.

---

καταλαβαινω βρε παιδι μου, αλλα βλεπω οτι εσυ εισαι η υπολογη για την κατασταση και εισαι και μονιμα απολογουμενη για τα "προβληματα" σου.
ωστοσο, οπως λες εχεις κανει και προσπαθειες και βηματα για καποια πραγματα.

εσυ, δενε χεις κανενα παραπονο απο αυτον; ειναι ΤΕΛΕΙΟΣ; ολα καλα τα κανει και γενικα και στην πρωην σχεση σας;

τι ηλικιες εχετε;

οταν λες οτι βλεποσασταν επι τοσα χρονια σαν φιλοι, τι φιλια ηταν αυτη; κανατε και σεξ απλα δεν θελατε να δεσμευθειτε, ή δεν κανατε σεξ μεταξυ σας;
κι αν δεν κανατε σεξ μεταξυ σας, με ποιους κανατε σεξ;;;
ειχατε αλλες ερωτικες σχεσεις ενω μεταξυ σας εισασταν φιλοι;

κι αν δ εν ειχατε αλλες ερωτικες σχεσεις, τι κανατε 3 χρονια;;;;; μοναστηρι;
(πριν χωρισετε, ειχατε κανει σεξ;)

31 αυτός, 30 εγώ

Γενικά είναι παραδοσιακός τύπος, της άποψης "όχι σχέση, όχι σεξ", κι εγώ είμαι περίπου της ίδιας λογικής, οπότε αναγκαστικά... μοναστήρι (πριν το χωρισμό κανονικά ναι).
Κατά τα άλλα είχαμε όλες τις δραστηριότητες και υποχρεώσεις ο ένας προς τον άλλο ενός ζευγαριού, πλην του σεξ. Όχι, δεν είχαμε άλλες ερωτικές σχέσεις (και ούτε έχουμε ακόμα).

Το παράπονο μου είναι ότι είναι απότομος και απόλυτος σε κάποια θέματα, και δεν ξέρει να επικοινωνεί το πρόβλημα του με ήρεμο τρόπο, όταν πρέπει. Αυτό είναι το μόνο μου παράπονο από εκείνον.

Quote:

---

Originally Posted by Marble

31 αυτός, 30 εγώ

Γενικά είναι παραδοσιακός τύπος, της άποψης "όχι σχέση, όχι σεξ", κι εγώ είμαι περίπου της ίδιας λογικής, οπότε αναγκαστικά... μοναστήρι (πριν το χωρισμό κανονικά ναι).
Κατά τα άλλα είχαμε όλες τις δραστηριότητες και υποχρεώσεις ο ένας προς τον άλλο ενός ζευγαριού, πλην του σεξ. Όχι, δεν είχαμε άλλες ερωτικές σχέσεις (και ούτε έχουμε ακόμα).

Το παράπονο μου είναι ότι είναι απότομος και απόλυτος σε κάποια θέματα, και δεν ξέρει να επικοινωνεί το πρόβλημα του με ήρεμο τρόπο, όταν πρέπει. Αυτό είναι το μόνο μου παράπονο από εκείνον.

---

και γιατι δεν θετεις κι εσυ τα παραπονα σου και περιμενεις αν θα σου μηδενισει παλι το γραπτο;;

κοιτα...
αν μου ελεγες οτι 3 χρονια δεν κανατε σεξ μεταξυ σας και κανατε με αλλους επειδη εισασταν χωρισμενοι, θα το καταλαβαινα.
αν μου ελεγες οτι κανατε σεξ μεταξυ σας γιατι υπηρχε ακομα επιθυμια, αλλα δεν ταιριαζατε για σχεση γι αυτο και δεν εισασταν πλεον σε σχεση, θα το καταλαβαινα.
το να κανετε πολλη παρεα, να κανετε πραγματα που κανουν τα ζευγαρια, αλλα να μην κανετε σεξ μεταξυ σας με μια αοριστη σκεψη σας οτι ΜΠΟΡΕΙ να ξανακανετε στο μελλον, ΑΝ τελικα αποφασισετε να κανετε ξανα σχεση, ειναι οχι μονο ακατανοητο αλλα και εξαιρετικα υποπτο.
κι επειδη εσυ ξερεις τον εαυτο σου, κι αν συνεβαινε κατια λλο θα μας το ελεγες (πχ να ειχες αλλες σχεσεις στον χωρισμο), αυτο που υποπτευομαι ειναι οτι εκεινος ειτε εχει αλλες σχεσεις που δεν στις λεει για να μην παρουν τα μυαλα σου αερα και να σε εχει στο μουσκιο ΜΗΠΩΣ αποτε αποφασισει να κανετε οικογενεια,
ειτε εχει ΓΟΥΣΤΑ που δεν ξερεις (πχ ανδρες).
το να καθεται ενας 30ρης 3 χρονια χωρις σεξ, απο δικη του αποφαση, ενω ειναι σεξουαλικα ενεργος, ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ.


υ.γ. το παραπονο σου ειναι πολυ σοβαροτερο απο το δικο του. γιατι ανεχεσαι να σε μαλωνει;

Αν ήταν άλλος θα πίστευα ναι έχει άλλες, αλλά ο συγκεκριμένος είναι τόσο επιλεκτικός σε τέτοια θέματα και τόσο προσκολλημένος στην άποψη αυτή, που ήμουν η πρώτη του επαφή (και η πρώτη του σχέση). Αλλά και να είχε δεν με νοιάζει, εγώ ορίζω τις επιλογές μου και εκείνος τις δικές του. Αν ήθελα θα είχα κι εγώ, αλλά δεν ήθελα ανεξαρτήτως.

Του τα έχω θέσει τα παράπονα μου, τα παραδέχτηκε, λέει ότι ναι έχω δίκιο και πρέπει να τα διορθώσει, αλλά συνεχίζει να υποστηρίζει ότι τα δικά μου ήταν αυτά που μας διέλυσαν και ότι τον κορόιδεψα και έπαιξα με την καρδιά του, λέγοντας του ότι τον έβλεπα σοβαρά, ενώ οι πράξεις μου έλεγαν αλλά....

Quote:

---

Originally Posted by Marble

Αν ήταν άλλος θα πίστευα ναι έχει άλλες, αλλά ο συγκεκριμένος είναι τόσο επιλεκτικός σε τέτοια θέματα και τόσο προσκολλημένος στην άποψη αυτή, που ήμουν η πρώτη του επαφή (και η πρώτη του σχέση). Αλλά και να είχε δεν με νοιάζει, εγώ ορίζω τις επιλογές μου και εκείνος τις δικές του. Αν ήθελα θα είχα κι εγώ, αλλά δεν ήθελα ανεξαρτήτως.

Του τα έχω θέσει τα παράπονα μου, τα παραδέχτηκε, λέει ότι ναι έχω δίκιο αλλά συνεχίζει να υποστηρίζει ότι τα δικά μου ήταν αυτά που μας διέλυσαν και ότι τον κορόιδεψα και έπαιξα με την καρδιά του, λέγοντας του ότι τον έβλεπα σοβαρά, ενώ οι πράξεις μου έλεγαν αλλά....

---

ποιες ηταν οι πραξεις σου που σας διελυσαν και κατεστρεψαν την σχεση σας και δειχνουν οτι επαιξες με την καρδια του;;
η ακαταστασια σου;;;

υ.γ. ακου που σου λεωωω. κρατα μικρο καλαθι με "επιλεκτικους" που κανουν 3 χρονια αποχη απο γυναικες. πολλες φορες, δεν κανουν το ιδιο απο ανδρες...

Η ακαταστασία μου που αρνιόμουν κατά τη γνώμη του να αλλάξω για να ζήσουμε αρμονικά, μερικά γεγονότα τα οποία ήταν πέρα από το χέρι μου, τύπου όταν ήμουν φοιτήτρια, δεν είχα δουλειά (δεν με έπαιρναν πουθενά με το απαιτητικό πρόγραμμα της σχολής) και εξαρτιομουν οικονομικά από τη μητέρα μου, ένα καλοκαίρι είχε σπάσει το πόδι του και χρειάστηκε χειρουργείο και εγώ μπόρεσα να καθίσω μαζί του μόνο μια εβδομάδα, γιατί δεν μπορούσαν οι δικοί μου να καλύψουν τα έξοδα να καθίσω παραπάνω, και σπίτι του δεν μπορούσα να μείνω γιατί από τη μια είχαμε τους γονείς του που δεν με συμπαθούσαν και πολύ, και από την άλλη είχα τους δικούς μου που δεν ήθελαν να φορτωθώ στους γονείς του για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, ή το ότι ήμουν ψυχρή και ανέκφραστη στην ορκομωσία του πτυχίου (αποφοιτήσαμε μαζί) και δεν του έδειχνα θερμότητα που θα έδειχνε μια κοπέλα στο αγόρι της (ο παππούς μου είχε πάθει εγκεφαλικό και ήταν στο νοσοκομείο για 2 εβδομάδες και βγήκε την μέρα της ορκομωσίας οπότε ήμουν στενοχωρημένη που δεν ήταν εκεί και εκείνος με τη γιαγιά μου και για αυτό ήμουν έτσι, αλλά οι φίλοι του του είπαν ότι ήμουν ψυχρή και δεν έδειχνα να τον αγαπάω) , το ότι δεν του έφτιαξα ποτέ ένα φαγητό (το οποίο πάλι οι φίλοι του του είπαν ότι είναι σημάδι έλλειψης αγάπης)....γενικά τέτοια συμβάντα μου χτυπάει τώρα

Quote:

---

Originally Posted by Marble

Η ακαταστασία μου που αρνιόμουν κατά τη γνώμη του να αλλάξω για να ζήσουμε αρμονικά, μερικά γεγονότα τα οποία ήταν πέρα από το χέρι μου (τύπου όταν ήμουν φοιτήτρια, δεν είχα δουλειά και εξαρτιομουν οικονομικά από τη μητέρα μου, ένα καλοκαίρι είχε σπάσει το πόδι του και χρειάστηκε χειρουργείο και εγώ μπόρεσα να καθίσω μαζί του μόνο μια εβδομάδα, γιατί δεν μπορούσαν οι δικοί μου να καλύψουν τα έξοδα να καθίσω παραπάνω, και σπίτι του δεν μπορούσα να μείνω γιατί από τη μια είχαμε τους γονείς του που δεν με συμπαθούσαν και πολύ, και από την άλλη είχα τους δικούς μου που δεν ήθελαν να φορτωθώ στους γονείς του για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, ή το ότι ήμουν ψυχρή και ανέκφραστη στην ορκομωσία του πτυχίου (αποφοιτήσαμε μαζί) και δεν του έδειχνα θερμότητα που θα έδειχνε μια κοπέλα στο αγόρι της (ο παππούς μου είχε πάθει εγκεφαλικό και ήταν στο νοσοκομείο για 2 εβδομάδες και βγήκε την μέρα της ορκομωσίας οπότε ήμουν στενοχωρημένη που δεν ήταν εκεί και εκείνος με τη γιαγιά μου και για αυτό ήμουν έτσι, αλλά οι φίλοι του του είπαν ότι ήμουν ψυχρή και δεν έδειχνα να τον αγαπάω) , το ότι δεν του έφτιαξα ποτέ ένα φαγητό (το οποίο πάλι οι φίλοι του του είπαν ότι είναι σημάδι έλλειψης αγάπης)....γενικά τέτοια συμβάντα μου χτυπάει τώρα

---

αν δεν εχεις εσυ απαντησεις για τετοιου ειδους συζητηση και καθεσαι και τον ακους τον μαμουχαλο, δεν θα στις δωσω εγω...

Τώρα που μου τα έδειξε και ένα άλλο άτομο, βλέπω οντως ότι οι λόγοι είναι όντως βλακώδεις. Δυστυχώς ο έρωτας και η χαμηλή αυτοεκτίμηση τυφλώνουν αρκετά...

φιλαρακι αν δε φταις κι στην μπαινει ο αλος καντην κι ξεχνα το ολο θεμα μα αν καπου φταις ζητα συγνωμη κι διακριτικά απομακρύνσου νομιζω οταν ραγυσει το γυαλι μετα γεια κι χαρα .παμε τον δρόμο μας κι προχωράμε πιο σοφότεροι απ πριν μεσα απο της ζωης τις δοκιμασιες .

Καλα αντι να πανυγηριζεισ στεναχωριεσαι που δε θα κανεισ οικογενεια μην τυχον κ κανεισ θα κλειστεισ μεσα απο τα 35 σου