ΦΟΒΟΣ και ΠΑΛΙ ΦΟΒΟΣ.

Καλησπέρα. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας της φοβίες μου. 'Ολα ξεκίνησαν πριν 7 χρόνια. Είχα επισκεφτεί έναν οίκο ανοχής και μετα απο περιπου 1 μηνα μου παρουσιαστηκε μια αλλεργια. Τοτε κυριευτικα απο το φοβο οτι ειχα κολλησει AIDS. Στην αρχη το ειχα παρει λιγο πιο χαλαρα και προσπαθουσα να εξηγω στον ευατο μου οτι αυτο που σκεφτεσαι δεν στεκει διοτι στον οικο ανοχης ειχα παρει ολες τις προφυλαξεις και δεν ειχε γινει κανενα ατυχημα. Οσο περνουσε ο καιρος ο φοβοσ μεγαλωνε περισσοτερο με αποτελεσμα να γινει αναποσπαστο κομματι τισ σκεψης μου. Μετα απο 5 μηνες βρηκα το κουραγιο και εκανα εξετασεις οι οποιεσ βγηκαν αρνητικες. Αλλα η χαρα μου κρατησε λιγο διοτι μετα μου καρφωθηκε η σκεψη οτι επρεπε να κανω της εξετασεις μετα απο 6 μηνες , αρα μπορει να εχουν μια αποκλεισει(πραγμα που πολυ σπανια τυχαινει) . δυστυχως δεν ειχα αλλο κουραγιο να επαναλαβω της εξετασεις, αλλα η σκεψη εκει συνεχως. Αλλοτε με κατεκλυζε συνεχως αυτοσ ο φοβος και αλλες μπορουσα να τον καθυσηχαζω. Ετσι που λετε περναγε ο καιρος διχως να περασει μια μερα απο το μυαλο οτι μπορει να εχω AIDS. Φοβομουν πιο πολυ για μενα αλλα και για τισ σχεσεις που ειχα μην τις εχω κολλησει αν και παντα περναμε προφυλαξεις. Ωσπου φετος τον Οκτωμβρη βρηκα το κουραγιο και μετα απο αλλεπαλληλες προσευχες και ταματα πηγα και εκανα ξανα την εξεταση για AIDS ηπατιτδες και συφιλη. Τα αποτελεσματα βγηκαν αρνητικα. Ενιωθα εκεινη τιν στιγμη οτι ξαναζω, οτι ενα χαμενο κομματι του ευατου μου επανηλθε. Ομως πριν απο περιπου 3 μηνες καθως οδηγουσα ενιωθα οτι σβηνω, οτι παθαινω εφραγμα, δεν μπορουσα να καταπιω κτλ. Κατευθειαν στο νοσοκομειο και η διαγνωση ηταν κριση πανικου. Την επομενη μερα ξανα κριση πανικου αλλα τωρα με το αισθημα οτι τρελαινομαι. Περασες ο πρωτος μηνας και ειχα επισκεφθει τα επειγοντα 4 φορες. Πολλες εξετασεις και το αποτελεσμα κοινο, αλλη μια κριση πανικου. Γεμισα απο αγχος οτι μπορει να μου συμβει το οτιδηποτε. Οτι θα χασω το φως μου, οτι θα λιποθυμισω, οτι θα τρελαθω, οτι θα αρπαξω το μαχαιρι και θα κανω κακο σε μενα ή στους δικους μου. Φοβομουν μην αρχισω να βλεπω οραματα ή τα προσωπα απο του πινακες να αρχισουν να μου μιλουν. Στην αρχη προσπαθουσα να μην με παρει απο κατω. Εκανα προπονησεις και συνεχως σκεφτομουνα οτι Τωρα θα πεσω κατω Τωρα θα παθω καρδιακο Τωρα θα μου κοπει η ανασα Τωρα θα τυφλωθω αλλα στην πορεια εβλεπα οτι δεν μου συμβαινει κατι και συνεχιζα. Πανω στον δευτερο μηνα αποφασισα να παω σε εναν ψυχιατρο και ταυτοχρονα και διατροφη επειδη ειχα παρει κιλα(110kg). Η διαγνωση ηταν διαταραχη πανικου με ιδεοληψιες. Οπως μου ειπε ο γιατρος δημιουργω συνεχως σεναρια τρομου ετσι ωστε ο πανικος μου να συντηρητε. Μου προτεινε μαζι με την ψυχοθεραπεια και φαρμακευτικη αγωγη. Στην αρχη δεν ηθελα φαρμακα αλλα ειδα οτι οι ιδεοληψιες μου μεγαλωναν και αποφασισα να τα παρω(zolotrin kai xanax). Oταν αρχισα τα zolotrin μου κοπηκε τελειως η ορεξη και γενικα ημουνα πιο χαλια. Τωρα μιλαμε να τρωω μια μπανανα το πρωι και το βραδυ κατι ελαχιστο ετσι ωστε να παιρνω τα φαρμακα. Μετα απο 2 εβδομαδες zolotrin αρχισα να ειμαι πιο ηρεμος αλλα ορεξη για φαγητο δεν υπαρχει. Επισης εκοψα και το μπασκετ. Εκει που ελεγα οτι πανε τα πραγματα να γινουν λιγο καλυτερα πεφτω παλι στισ φοβιες μου. Προχθες επισκεφτηκα με τους φιλους μου ενα στριπ club ,ετσι για να μου φτιαξουν το κεφι. Παιρνω εναν χορο και η κοπελα κολλαει το στηθος της στον προσωπο μου.Εκει νιωθω στο χειλος μου κατι ανεπαισθητο σαν ενα μικρο χνουδακι, αλλα αυτο ηταν αρκετο ωστε να μου ξαναεπαναφερει τον παλιο μου φοβο(ΑIDS). απο εκεινη την μερα εχω κλειστει στο σπιτι μου δεν εχω ορεξη να παω πουθενα παρα μονο στον ψυχιατρο. Μου εχει μπει η ιδεα οτι εχω κολλησει κατι. Πηρα στο συγγρο και μου λενε οτι αποκλειετε να κολλησω κατι ετσι Παω σε δερματολογο να με εξεταση και μου λεει τα ιδια. ο ψυχιατρος μου λεει οτι παλι καταπιαστηκα απο καπου που με αποπροσανατολιζει απο τα πραγματικα προβληματα της ζωης. το θεμα ειναι οτι οσες διαβεβαιωσεις και να παρω δεν ηρεμω. δεν μπορω να κοιμηθω καλα τα βραδια, κοιμαμαι μια ωρα,ξυπναω και βυθιζομαι στην ιδια σκεψη παλι. Το θεμα ειναι οτι εδω και ενα μηνα εχασα και 11 κιλα(τα 5 πρωτα λογο διατροφης και τα αλλα επειδη μου εχει κοπει η ορεξη) αλλα και παλι και εκει μου μπηκε η ιδεα οτι τα χανω λογω οτι εχω AIDS. Σημερα μου καρφωθηκε η ιδεα οτι εχω πυρετο, βαζω συνεχως το θερμομετρο αλλα δεν εχω αλλα εγω εκει να νομιζω οτι ειμαι ζεστος. Παιδια πραγματικα εχω φρικαρει, δεν μπορω να διαχειριστω της καταστροφικες σκεψεις που κανω. Εχω χασει τον ευατο μου. Μακαρι να τον ξαναβρω.

Φιλε αφου δεν εχεις τίποτα γιατι σε στενοχώρει αυτο το θέμα ξανα και ξανα . Μην ξανα πάς σε τέτοιο χώρο και προσπάθησε με τον ειδικό να ηρεμισεις.

Φιλε και μονο η ιδεα οτι μπορει να μου εχει συμβει κατι με καθηλωνει στο κρεββατι. Δεν εχω ορεξη να κανω τιποτα. Νιωθω να χαιρονται ολοι οι αλλοι την ζωη τους και εγω βυθιζομαι στις ιδιες κακες σκεψεις. Χανομαι ολο και περισσοτερο καθε μερα.

kan καλησπέρα.. Είμαι κι εγώ όπως ακριβώς περιγράφεις. Έχω κάνει στη ζωή μου άπειρες εξετάσεις, κι έχω παρομοίως περάσει μια περίοδο που είχα εμμονή με το aids. Απο πιτσιρίκι θυμάμαι που ήμουν και είχε αρχίσει τότε η έξαρση του, το έφερνα στο μυαλό και χεζόμουν πάνω μου.(τώρα είμαι 31) 'Εχω κάνει επίσης κι εγώ 2 φορές εξέταση για hiv γιατί μου είχαν καρφωθεί στο κεφάλι οι ίδιες εμμονές που ταλαιπωρούν κι εσένα.
Το λοιπόν, επειδή μέσα από τον τρόμο μου έχω γίνει ειδήμων, σε βεβαιώνω πως αποκλείεται να έχεις κολλήσει κάτι από τη στριπτητζού. Για να κολλήσεις κάτι τέτοιο πρέπει να υπάρξει ποσότητα αίματος πάνω σε δική σου ανοιχτή πληγή ή να κάνεις όπως κι εσύ απροστάτευτα σεξ με κάποιον φορέα, που και πάλι δεν είναι πάντα απόλυτα σίγουρο πως θα κολλήσεις. Φαντάσου πόσο μάλλον με τον τρόπο που περιγράφεις εσύ. :P Βγάλτο εντελώς από το μυαλό σου!
Επίσης θα σε συμβούλευα, αφού έχεις τέτοιου τύπου φοβίες, να κρατηθείς μακριά από οίκους ανοχής, στριπτητζάδικα κτλπ... Τι τα θες ρε παιδί μου κι εσύ αυτά! Αφού σε χαλάνε.

*(οπώς κι εσύ είπες). τυπογραφικούλι. :P

Quote:

---

Originally Posted by kan

Καλησπέρα. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας της φοβίες μου. 'Ολα ξεκίνησαν πριν 7 χρόνια.. Παιδια πραγματικα εχω φρικαρει, δεν μπορω να διαχειριστω της καταστροφικες σκεψεις που κανω. Εχω χασει τον ευατο μου. Μακαρι να τον ξαναβρω.

---

Καν, βελτιώνοντας την ζωή σου, με το να νιώθεις ικανοποίηση κι αποδοχή, αλλά και με το να κάνεις προσπάθειες
να γνωρίσεις τον εαυτό σου τότε σταδιακά κι οι φοβίες υποχωρούν. Με το ν' ανακαλύψουμε λοιπόν, τις αρχικές
αιτίες μιας προβληματικής κατάστασης, οργανώνουμε την καθημερινότητά μας έτσι ώστε, τα αίτια αυτά να μην μπορούν
να μας κάνουν την ζωή δύσκολη.

Επίσης, όπως έχω αναφέρει ξανά, παρατηρώντας την σκέψη βλέπουμε την αιτία της εμμονής, έτσι σταδιακά ξεπερνάμε τις ανασφάλειες, που δεν ισχύουν στην πραγματικότητα και που προκαλούν τους πανικούς, αλλά και τις διάφορες άλλες προβληματικές καταστάσεις.
Επίσης, θέλω να πω ότι η εκτός μέτρου κι υπερβολική αναφορά σε θέματα υγείας π.χ. "νομίζω ότι έχω αυτό.. ή το άλλο" οφείλεται στις ψυχολογικές μας συγκρούσεις .

Σε τί εξυπηρετούν οι νοσηρές σκέψεις;
Το μόνο που κάνουν στην καλύτερη περίπτωση είναι την ζωή μας δύσκολη στην παρούσα φάση και στην χειρότερη υπονομεύουν μελλοντικά την υγεία μας.
Οπωσδήποτε αν δεν καταφέρουμε με προσωπική προσπάθεια ν' αλλάξουμε τον δυσλειτουργικό τρόπο σκέψης, που επαναλαμβάνω ευθύνεται για όλα μας τα προβλήματα, με την βοήθεια ειδικού έχουμε τις περισσότερες πιθανότητες να δώσουμε οριστική λύση.

Παιδια δεν εχω διαθεση να παω πουθενα ,δεν εχω διαθεση να μιλησω με κανεναν δεν εχω ορεξη να φαω, βγαινω απο το σπιτι μονο για να παω στον ψυχιατρο. Πανε 20 μερες που αρχισα τα ζολοτριν αλλα δεν βλεπω τρελη διαφορα.

Όπως σωστά σου είπε ο ψυχίατρος δημιουργείς σενάρια τρόμου τα οποία συντηρούν τον πανικό. Και συμπληρωνω μ αυτο που σου ειπε η Μαρκέλα, το μόνο που κανουν οι νοσηρες σκέψεις στην καλύτερη περίπτωση είναι την ζωή μας δύσκολη στην παρούσα φάση και στην χειρότερη υπονομεύουν μελλοντικά την υγεία μας. Το στρες είναι αιτία προβλημάτων υγείας, ιδίως άμα συσσωρεύεται με τα χρόνια, αυτό κανεις εσύ τωρα, πρόσεξε, αν συνεχίσεις έτσι τα προβλήματα υγείας κάποτε θα είναι πραγματικά και όχι φανταστικά όπως τωρα. Η προσωπική προσπάθεια για να αλλάξεις τον δεισλειτουργικό τρόπο σκέψης που σου εισηγειται η Μαρκέλα είναι η καταλληλη μέθοδος, πέρα από τα φάρμακα, τα φαρμακα απλά υποβοηθούν και ηρεμούν αλλά δε λύνουν αυτο καθαυτο το πρόβλημα. Είναι το να μάθεις να ελέγχεις τη σκέψη σου, να μην την αφηνεις ανεξέλεγκτη, σαν εσωτερική παρατήρηση, να ξέρεις να ξεχωρίζεις σαν εσωτερικος παρατηρητης της σκέψης σου τις σκεψεις ενω βρισκονται σε εξέλιξη, να ξεχωρίζεις το πραγματικό από το φανταστικό, την αλήθεια από το σενάριο, την υπερβολή, το ρεαλιστικό από το μη, το αισιοδοξο από το απαισιοδοξο. Να ξέρεις να κάνεις αυτη τη διακριση, το αρνητικό ειναι η διαστρέβλωση. Και αμα το κανεις αυτο το επομενο ειναι να μάθεις να το περιοριζεις ή να το διωχνεις από τη σκέψη σου αντι να συνεχιζεις να το αναμοχλευεις και να το εμπλουτιζεις όπως κάνεις τωρα. Θα σου συστηνα να εβλεπες και ενα καλο ψυχολογο να σε μαθει τετοια μεθοδο εσωτερικής παρατηρησης.

To αντίθετο πρέπει να κάνει το παιδί. Επειγόντως να έχει επαφή με αυτό που φοβάται,όχι να το αποφεύγει. Όσο το αποφεύγει τόσο το μήνυμα "αυτό που φοβάμαι είναι κάτι αξεπέραστο, κάτι που ποτέ δεν θα μπορέσω να νικήσω" στον εγκέφαλό του παραμένει ισχυρό και αυτό συντηρεί τα φοβικά συμπτώματα, τους πανικούς και την ανορεξία το ίδιο δυνατά.

Καταλαβαίνω φυσικά πως είναι εύκολο να το λες δύσκολο να το κάνεις. Έχω βάλει στόχο μια γέφυρα μισογκρεμισμένη σε μεγάλο ύψος που από πάντα πάγωνα να την περάσω, ποιος ξέρει ίσως κάποτε.:P
Ανά καιρούς στη ζωή μου έχω περάσει και τέτοια κολλήματα,που όμως από την πείρα μου θα σου πω ότι ξεπερνιούνται, και δε θέλει και προσπάθεια τρελή, απλά τη στιγμή του μεγάλου φόβου πάτα πόδι που λένε και κάνε το "χειρότερό σου". Δηλαδή μπορώ να σου εγγυηθώ ότι αν είχες επαφή αναγκαστική με πάσχοντες από aids, πχ λόγω της εργασίας σου, το θέμα τώρα εννοείται δεν θα υπήρχε. Να ξαναπάς στην κοπέλα με το χνουδάκι.:P

Συμφωνώ με την RainAndWind, ότι το μυστικό είναι να ξεκινήσουμε
με το ενδεχόμενο ότι πάσχουμε τελικά από τις ασθένειες, που φοβόμαστε, αλλά μέχρι εκεί!
Στην συνέχεια όμως σταματάμε οριστικά να ψαχνόμαστε γι' αρρώστες.., γιατί έτσι
δυναμώνουμε τους πανικούς και η δυσλειτουργικη σκέψη συνεχίζει να τους παράγει. :)

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

To αντίθετο πρέπει να κάνει το παιδί. Επειγόντως να έχει επαφή με αυτό που φοβάται,όχι να το αποφεύγει. Όσο το αποφεύγει τόσο το μήνυμα "αυτό που φοβάμαι είναι κάτι αξεπέραστο, κάτι που ποτέ δεν θα μπορέσω να νικήσω" στον εγκέφαλό του παραμένει ισχυρό και αυτό συντηρεί τα φοβικά συμπτώματα, τους πανικούς και την ανορεξία το ίδιο δυνατά.

Καταλαβαίνω φυσικά πως είναι εύκολο να το λες δύσκολο να το κάνεις. Έχω βάλει στόχο μια γέφυρα μισογκρεμισμένη σε μεγάλο ύψος που από πάντα πάγωνα να την περάσω, ποιος ξέρει ίσως κάποτε.:P
Ανά καιρούς στη ζωή μου έχω περάσει και τέτοια κολλήματα,που όμως από την πείρα μου θα σου πω ότι ξεπερνιούνται, και δε θέλει και προσπάθεια τρελή, απλά τη στιγμή του μεγάλου φόβου πάτα πόδι που λένε και κάνε το "χειρότερό σου". Δηλαδή μπορώ να σου εγγυηθώ ότι αν είχες επαφή αναγκαστική με πάσχοντες από aids, πχ λόγω της εργασίας σου, το θέμα τώρα εννοείται δεν θα υπήρχε. Να ξαναπάς στην κοπέλα με το χνουδάκι.:P

---

Δεν διαφωνώ μ αυτό που λες, συμφωνώ με αυτα που προτεινεις στο παιδι να κάνει, η επαφη με αυτο που φοβομαστε ειναι που διωχνει το φόβο. Αναφερόμουν στο κομματι της φαντασίας, της δημιουργίας σεναρίων που προκαλούν όλον αυτό τον περιττό πανικό. Για εκεί έλεγα να ελέγχει τη σκέψη του και να διώχνει αυτό που επισημαίνω ως διαστρέβλωση. Έτσι, παρά να τα πολυσκέφτεται καλύτερα να τα ελέγχει στην πράξη και γρήγορα ώστε να μην χρειάζεται καν να κάνει αυτο που του προτεινω. Κι αν ειναι καπου και τον πιανουν αυτες οι ανεξελεγκτες σκέψεις, σε τοπο όπου δεν μπορει να ενεργησει πχ αργα το βραδυ στο σπίτι ή στη δουλειά τοτε ας χρησιμοποιει τη μεθοδο που του προτεινω.

Παιδια σας ευχαριστω ολους για την συμπαρασταση.