Originally Posted by
RainAndWind
Ωραία,μια χαρά το πας.Άρα,καταλαβαίνεις πως δεν έχει ΟΛΟΣ ο κόσμος την ΠΡΟΘΕΣΗ να σε θίξει,πως δεν είναι ΟΛΟΣ ο κόσμος κακός,πως όπως υπάρχει η κακία,έτσι μπορείς και να βρεις και την καλοσύνη,αρκεί να θέλεις να τη βρεις,να τη δεις,να της δώσεις την ανάλογη προσοχή και να την εκτιμήσεις.Ας σου πω ένα παράδειγμα λοιπόν,ίσως να σε βοηθήσει περισσότερο.Όταν μπαίνω σε ένα λεωφορείο,μπορεί να εκνευριστώ με κάποιον που δε βοηθάει μία γριούλα με σπασμένο χεράκι.Δίπλα σ'αυτόν που δε τη βοηθάει,υπάρχει ένας άλλος που της έδωσε το χέρι του να στηριχτεί,και μετά την οδήγησε προσεχτικά στη θέση του και την έβαλε να κάτσει,χαμογελώντας της.Γιατί να δώσω μεγαλύτερη σημασία σε αυτόν που δε βοήθησε και να παραγράψω αυτόν που είδα πως βοήθησε?
Εγώ θα διαλέξω να προσέξω και να κρατήσω στο νου μου το γεγονός πως συνάμα με τον έναν υπήρξε και ο άλλος και μάλιστα όταν επιλέγω να επικεντρωθώ στην πράξη του δεύτερου,νοιώθω καλύτερα,γιατί αντιλαμβάνομαι την κοινωνία όχι ως ένα επικίνδυνο μέρος,αλλά ένα σύνολο διαφορετικών προσώπων με διαφορετικές συμπεριφορές.Και δεν αισθάνομαι πλέον πως δεν υπάρχει ελπίδα,αφού ο τρόπος σκέψης μου με έκανε την καλοσύνη να την εκτιμήσω και πιθανότατα με παραδειγμάτισε κιόλας στο να αναλάβω κι εγώ άλλη φορά να βοηθήσω μία γριούλα.Πώς σου φαίνεται αυτό το παράδειγμα?