Καλησπερα...
Ειχα κανει αλλο ενα post που ελεγα για τον πρωην μου.. Τοτε ενοιωθα καλυτερα... Τωρα νομιζω εχω πισωγυρισμα και ηθελα να μιλησω καπου... :/
Γνωριστικαμε στη σχολη που σπουδαζαμε μαζι... Εδειξε παρα πολυ ενδιαφερον, και ημασταν πολυ καλα μαζι... Περναγαμε ολη την ωρα μαζι, και τελικα συγκατοικισαμε πολυ συντομα... Με τον καιρο αρχισαμε να μαλωνουμε αλλα αυτο δεν μας δημιουργουσε προβλημα.. Ηταν πιο πολυ της στιγμης.. Περασαμε πολλα πραγματα μαζι... Η αληθεια ειναι πως ημουν καπως πιεστικη μαζι του παραπανω απο το κανονικο... Το δεχοταν ομως... Η σχεση μας κρατησε 2 χρονια... Οταν φυγαμε απο την πολη που σπουδαζαμε αλλαξαν τα πραγματα... Μου ειπε οτι αρχισε να σκεφτεται την αποσταση και οτι δεν του φερομουν καλα... Προσπαθουσα καιρο να τον μεταπεισω... Οπως ανεφερε και στο αλλο post τον παρακαλουσα 3 μηνες... Αυτος τιποτα... Τωρα ειναι στρατο... Εγω εκοψα καθε επικοινωνια μαζι του, και οταν το εκανα αυτος αρχισε να επικοινωνει.. Μου λεει οτι με αγαπαει ακομα, οτι φοβαται... Οτι ημουν το πιο μεγαλο κομματι της ζωης του και οτι ειναι δηλος...
Εγω παροτι στην αρχη το πηρα χαλαρα (μιας και 3 μηνες τωρα ετρεχα απο πισω του), τωρα εχω πισωγυρισμα... :/
Τι εννοει με αυτα που λεει?? Μηπως ειναι παραληρημα απο το στρατο? Δεν μπορω να ξεχασω αυτα που ζησαμε γιατι - δυστυχως - και για μενα ηταν το πιο μεγαλο κομματι της ζωης μου... Ξερω οτι ολα ειναι εμπειριες αλλα δεν μπορω να αντιμετωπισω αυτο που ζω τωρα...
Ευπροσδεκτο οποιο σχολιο και συμβουλη! Ευχαριστω!!