Μα να μη μπορώ να φύγω και ας είμαι σίγουρη!

Αμφισβητώ τα μάτια μου και το ένστικτό μου. Οι οριακοί λένε αφήνουν - έχουν την τάση να φεύγουν. Εγώ όμως φεύγω μόνο με το μυαλό-νοητά - μένω μόνο στη σκέψη κάθε φορά που είμαι σίγουρη πως κάτι-κάποιος δεν με βοηθάει- δεν μ αρέσει-δεν με καλύπτει. Απλά καταπολεμώ το άγχος μου έτσι γκρινιάζω και μετά μένω. Αυτό στις προσωπικές σχέσεις- το είχα και επαγγελματικά αλλά τώρα βελτιώθηκα και δεν αφήνω να με εκμεταλλεύονται -νομίζω τουλάχιστον.

Και όταν πρέπει να πάρεις μεγάλες αποφάσεις.... τα πράγματα είναι δυσκολότερα. Θέλω - ή μάλλον θέλω ????-να γυρίσω πίσω στον τόπο μου και να φύγω από τη Θεσσαλονίκη. Και μετά μόλις πάω να το αποφασίσω και να το κανονίσω αγχώνομαι τόσο μα τόσο πολύ-οχι πως δεν είμαι από πριν αγχωμένη- αλλά για να μην φουντάρω λέω θα μέινω....και ηρέμω λίγο και ξανά τα ίδια

Αν ηξερες ποσοι ανθρωποι θα θελαν να φυγουν απο το τοπο τους αλλα λογω πραγματικων συνθηκων και λογω ανασφαλειας δεν φευγουν...αλλιως θα ειχαμε μαζικες μετακινησεις πληθυσμων προς πασα κατευθυνση.

Και φυσικα σε αγχωνει να παρατησεις εντελως τη ζωη που εχεις και να αρχισεις καπου αλλου ειναι σιγουρα...αγχωτικο.
Αν ειναι κατι που θελεις πολυ και στο επιτρεπουν οι συνθηκες καντο.
Εκτος αν θελεις να αναλυσεςι πιο διεξοδικα το τι ακριβως σε αγχωνει περισσοτερο τα υπερ τα κατα κλπ.
Το οτι ειμαι οριακη μην το σκεφτεσαι,οποιοσδηποτε θα προβληματιζοταν με τετοια αλλαγη και οσο περναν τα χρονια τοσο πιο δυσκολα...εννοωντας οτι αν εισαι πιτσιρικας τα βροντας ολα κατω και φευγεις ανετα ενω αν εισαι 50 λες...που να τρεχω κλπ.

donald ποιος σε διεγνωσε με οριακη διαταραχη προσωπικοτητας?Στο λεω γιατι πολλες φορες γινονται λαθη και δεν ειναι σωστο να βαζουμε ταμπελες.Το οτι εγκαταλειπεις εσυ πρωτη καποιον για να μη σε αφησει δε σημαινει απαραιτητα οτι εισαι οριακη.Oπως και το οτι αγχωνεσαι στις αποφασεις σου.Εκτος κι αν κοβεσαι,αυτοτραυματιζεσαι, εχεις χρονια αiσθηματα κενου και διαχυση ταυτοτητας μαζι μαυτα.PP.

Γεια και πάλι.
Διευκρίνηση- από τη Θεσσαλονίκη πρέπει ίσως σε λίγο να γυρίσω στη πατρίδα μου τη Ρόδο. Μένω εδω 6 χρόνια. Βρίσκομαι μπροστά στη δυσκολότερη απόφαση.
Έχω διαγνωσθεί ως οριακή- έχοντας τα περισσότερα σημάδια και κυρίως το ό,τι τα βλέπω όλα ασπρόμαυρα. Δεν κόπηκα ποτέ-όταν πάθαινα κρίσεις-παθαίνω- κοιτάζω τα χάπια φαντάζομαι να τα παίρνω κλαίω -αλλά δεν κόπηκα ποτε.Κάποτε είχα κατάθλιψη και πριν 2 χρόνια είχα κάνει μια απόπειρα. Συνεχίζω τα αντικαταθλιπτικά γιατί τρέμω στην ιδέα μιας πιθανής κρίσης- όταν συμβαίνει είναι απίστευτα επώδυνο,και συμβαίνει κάποιες φορές-αν κ λένε πως δεν τα έχω ανάγκη- δεν τα κόβω.
Η απορία μου; Οι οριάκοι φεύγουν- εγώ πάντα μένω και μόνο με το μυαλό φεύγω... Προς το παρόν- και ας πρέπει ίσως να φύγω.