Η αγάπη και η φροντίδα του εαυτού είναι δεξιότητα!
Καλησπέρα σας, έχω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας μια σκέψη μου. Υποφέρω από αδηφαγικη διαταραχή από την εφηβεία και συνεργάζομαι με ψυχολόγο 5 χρόνια. Είμαι 37 τώρα και μητέρα ενός μικρού κοριτσιού.
Νομίζω ότι τα 3 πρώτα χρόνια με την ψυχολόγο απλά μάθαινα πραγματα και πως ένιωθα. Κατέγραφα το τι τρώω, τα συναισθήματα μου και έτσι έβρισκα το μοτίβο μου και ανακάλυπτα γιατί συμπεριφερομουν με εκείνον το τρόπο. Τα 2ο τελευταία χρόνια πιστεύω ότι πλέον έχω αλλάξει και κάνω πραγματική δουλειά με τον εαυτό μου. Σε αυτό το στάδιο που είμαι τώρα έχω κατακτήσει πολλά πράγματα. Σίγουρα αγάπη για τον εαυτό μου. Να κατευνάζω την τελειομανία μου. Αποδέχτηκα τα λάθη των γονιών μου και τους συγχώρεσα για αυτά, χωρίς επίκριση, ώστε να μην υποφέρει το δικό μου κορμάκι. Είχα διαβάσει εδώ σε ένα post από μια κοπέλα που έχει αντιμετωπίσει την διατροφική διαταραχή και έλεγε ότι πρέπει να την αφήσεις να φύγει. Και αποφάσισα να κάνω το ίδιο. Δεν μετράω φαγητό. Δεν ζυγίζομαι. Δεν μετράω θερμίδες. Δεν διαβάζω πλέον άρθρα. Δεν διαβάζω βιβλία για αυτό το θέμα. Και ασχολούμαι με άλλα κομμάτια μου. Τα μαλλιά μου...το δέρμα μου.. να βαφομαι κτλ.
Όντως λοιπόν η καταγραφή και η παρακολούθηση του εαυτού μου με βοήθησε να μορφωθω επί του θέματος..αλλά με κράταγε και κολλημένη. Νιώθω λοιπόν ότι μόρφωθηκα αρκετά.. και είναι η ώρα τώρα να το αφήσω πίσω. Είναι υπέροχη αίσθηση. Να το δοκιμάσεις!
Σήμερα ανακάλυψα κάτι άλλο επίσης σημαντικό.. και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας γιατί θέλω να βοηθήσω και άλλους σαν και μένα. Ότι κάνουμε στην ζωή μας θέλει συνέπεια. Επανάληψη. Πχ για να μάθεις να οδηγείς. Για να μάθεις ξένε γλώσσες. Για να μάθεις να ελέγχεις τα συναισθήματα σου. Όλα θέλουν επανάληψη. Όλες οι δεξιότητες θέλουν επανάληψη. Συνειδητοποίησα λοιπόν σήμερα ότι για τους α-β λόγους δεν έμαθα στην ηλικία των 3ων έως των 12 για τον σωστό τρόπο να τρέφομαι. Για τον τρόπο που πρέπει να φροντίζω τον εαυτό μου και να με αγαπώ για όλα τα υπέροχα που είμαι... Και όχι να με μισώ για όλα εκείνα που δεν είμαι.
Κατάλαβα λοιπόν ότι ζηταγα από το εαυτό μου να αδυνατησει..να γίνει καλύτερη κτλ κτλ..χωρίς να έχω τις βασικές γνώσεις. Σου ακούγεται και εσένα τόσο άδικο; Όσο ακούγεται σε εμένα; Στο παιδάκι μου δεν θα το απαιτούσα αυτό!!! Νιώθω δηλαδή ότι και αυτό είναι μια δεξιότητα. Την οποία δεν την έχω μάθει και δεν την έχω επαναλάβει. Οπότε τώρα είμαι στο στάδιο της εκπαίδευσης μου. Δεν ξέρω πόσα χρόνια θα πάρει..αλλά ήδη νιώθω πιο ανάλαφρη και ήρεμη που το αποδέχτηκα. Να θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνος σε αυτόν τον Γολγοθά.. είμαστε πολλοί και αυτό είναι η δύναμη μας.
